مقاله توحید از دیدگاه شهید مرتضی مطهری مربوطه  به صورت فایل ورد  word و قابل ویرایش می باشد و دارای ۱۹  صفحه است . بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دانلود مقاله توحید از دیدگاه شهید مرتضی مطهری نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک مقاله مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد

 فهرست

مقدمه   ۱
طرح مسأله   ۳
پس ببینید طرح یک مسأله چقدر تفاوت می‏کند   ۸
آیا وجود خدا اثبات پذیر است ؟   ۱۱
منابع:   ۱۶

منابع:

. ۱ نهج‏ البلاغه ، خطبه . ۱ . ۲ بقره / . ۳

. ۱ حدید / . ۴

. ۱ حدید / . ۳ . ۲ روم / . ۷ . ۳ شوری / . ۱۱ . ۴ صافات / . ۱۸۰ . ۵ بقره / .

مقدمه

بحث درباره توحید – یعنی ایمان به خدا و یگانگی خدا – است . می‏دانیم‏ که سرسلسله تمام عقاید دینی اعتقاد به توحید و اعتقاد به خداست . حالا ما در اینجا می‏گوییم اعتقاد به خدا و توحید ، هر دو را یک جور می‏گیریم ، ولی بعد توضیح خواهیم داد که آیا اعتقاد به خدا و اعتقاد به یگانگی خدا دو مسأله جدا از یکدیگر است یا این دو مسأله توأم با یکدیگر است و اعتقاد به خدا و یگانگی خدا از یکدیگر جدایی پذیر نیست . سرسلسله تمام‏ معتقدات دینی ایمان به خداست . در کلمات حضرت امیر هم هست : ” « اول الدین معرفته » ” ( ۱ ) اول دین ، آغاز دین ، پایه دین ، ریشه دین‏ خداشناسی است . قرآن کریم تعبیری دارد ، می‏گوید : ” « الذین یؤمنون بالغیب »” ( ۲ )

اصلا مابه‏التفاوت مردمانی که معتقد به ادیان هستند و حتی فلاسفه الهی ( ممکن است که تابع دینی هم نباشند ) [ با مردمانی که معتقد به دینی‏ نیستند ، و به تعبیر دیگر ] مابه‏التفاوت ” الهی ” و ” مادی ” همین یک کلمه است : ایمان به‏ غیب .

غیب یعنی نهان ، یعنی حقایقی که ظاهر نیست . ” ظاهر نیست ” به معنی این است که مستقیما محسوس و ملموس نیست . قرآن در جاهایی‏ کلمه ” غیب ” را در مقابل ” شهادت ” گذاشته است که همان معنای ” حضور ” است . این موجوداتی که ما الان داریم آنها را می‏بینیم و حس‏ می‏کنیم و لمس می‏کنیم اینها شهادتند . عالم طبیعت را روی همین اصطلاح‏ قرآن ” عالم شهادت ” نامیده‏اند . یک نفر ” الهی ” با ” مادی ” در عالم شهادت یعنی در طبیعت اختلاف ندارد ، یعنی یک نفر الهی منکر شهادت و منکر طبیعت نیست ، طبیعت و شهادت را او همان‏طور می‏شنا سد که‏ یک نفر مادی می‏شناسد ، ولی یک نفر الهی علاوه بر شهادت یا طبیعت به‏ تعبیر دیگری ، به غیب و نهان هم معتقد است یعنی هستی و وجود را منحصر به مشهودات و محسوسات نمی‏داند ، به وجود نامحسوس و وجود غیبی هم‏ اعتقاد دارد که البته سرسلسله امور غیبی همان‏طور که عرض کردم خداست

بعد از ایمان به خدا ایمان به سایر موجودات غیبی و به تعبیر قرآن ” ملائکه ” پیدا می‏شود . اعتقاد به وحی که خودش غیب دیگری است پشت سر این پیدا می‏شود . بعد اعتقاد به معاد که یک غیب دیگری است پیدا می‏شود . همه اینها غیب و نهان است . این را عرض کردیم برای اینکه یک طرز تفکر و در واقع یک مغالطه‏ای – که ظاهر هم این است که این مغالطه جنبه‏ عمدی دارد – در میان افکار اروپاییها یا کتابهای فلسفی‏ای که اروپاییها نوشته‏اند دیده می‏شود که اصلا پایه این حرف غلط است . اینها می‏آیند طرز تفکر را این‏جور تقسیم می‏کنند ، می‏گویند بعضیها ماتریالیست هستند و بعضی‏ ایده‏آلیست . ماتریالیست کیست ؟ کسی که معتقد است به وجود ماده ، و وجود روح را یعنی هر چه که غیر مادی باشد – منکر است . ایده‏آلیست کیست‏ ؟ کسی که معتقد به وجود روح است ولی وجود ماده را منکر است . معلوم‏ است که این یک حرف سخیفی است . البته اینها که می‏گویند ایده‏آلیست ، بعد هم مطلق الهیون ، حکیمان الهی و صاحبان ادیان ، تمام اینها را در جرگه ایده‏آلیسم ذکر می‏کنند و ایده‏آلیسم را هم این‏جور تعبیر می‏کنند : انکار وجود ماده ، [ و ایده‏آلیست ] یعنی آن که اصالت را به قول آنها برای روح قائل است و برای ماده اصالتی به هیچ نحو قائل نیست

این حرف ، حرف اساسی‏ای نیست که ما بگوییم آیا ما ماتریالیست هستیم‏ یا ایده‏آلیست به آن مفهومی که آنها تعریف کرده‏اند . بحث در این است‏ که آیا هستی محدود و محصور است به عالم شهادت و طبیعت و محسوسات یا عالمی غیر از عالم محسوس و عالم طبیعت و عالم شهادت وجود دارد ؟

طرح مسأله

در مقدمه این بحث ، ما بعضی از مطالب را باید حتما ذکر کنیم ، اگر ذکر نکنیم به نتیجه نخواهیم رسید یا دیر به نتیجه خواهیم رسید . یکی از آنها این است که مسائل از نظر پیدا کردن راه حل بر دو قسم است : بعضی‏ مسائل ، اشکال در پیدا کردن راه حل است به این معنا که طرح مسأله خیلی‏ ساده است ، همه افراد در طرح مسأله یک‏جور فکر می‏کنند ولی بحث در پیدا کردن راه حلش است ، مثل مسائل ساده ریاضی ، یک مسأله را وقتی طرح‏ می‏کنند ، دو تا دانشجو یا دانش‏آموز که مسأله را طرح می‏کنند یک جور طرح‏ می‏کنند ، طرحش خیلی ساده است ولی یکی از آنها راه حلی برایش پیدا می‏کند ، دیگری راه حل پیدا نمی‏کند . به اصطلاح منطقیین تصورشان از مسأله‏ یک‏جور است ولی در تصدیق به حکم با همدیگر اختلاف پیدا می‏کنند . یک کسی‏ یک برهانی برای اثبات همین که تصور شده پیدا می‏کند و دیگری پیدا نمی‏کند . بعضی از مسائل – که معمولا مسائل فلسفی از این قبیل است اشکال عمده در طرح صحیح خود مسأله است که مسأله از اول صحیح طرح شود و اغلب مسأله به‏ صورت صحیحی طرح نمی‏شود و اشکالاتی هم که پیدا می‏شود از کیفیت طرح پیدا می‏شود ، یعنی یک آدم مفکر از اول مسأله را به یک شکل ناصحیحی طرح می‏کند ، بعد هم بیست سال رویش کار می‏کند به نتیجه‏ای نمی‏رسد چون از اول صحیح‏ طرح نکرده ، و می‏گویند یک تفاوتی که میان مسائل فلسفی و سایر مسائل وجود دارد این است که مسائل فلسفی را عمده باید خوب تصور کرد . زحمت در این‏ است که انسان مسأله را آن جوری که هست از اول خوب در ذهن خودش طرح‏ کند . اگر بتواند مسأله را خوب طرح کند ، بعد پیدا کردن راه حلش برایش‏ آسان است ، لغزشگاهش همین است که آن را صحیح طرح نکند ، بعد هم یک‏ عمر معطل می‏شود ، آخرش هم به جایی نمی‏رسد ، و این مطلب درباره توحید فوق‏العاده صادق است . عمده این است که ما این مسأله را از اول صحیح طرح‏ کنیم و همه اشتباهات ، ایرادها ، اشکالها ، شکلها و شبهه‏ها هم روی همین‏ است که تصور افراد از این مسأله تصور صحیحی نیست

البته ما بعد توضیح می‏دهیم ولی از همین جا یک مطلبی را توجه بفرمایید .

ممکن است در ذهن بسیاری از اشخاص این حرف بیاید که آقا شما می‏گویید توحید فطری است ، هر کسی به حکم فطرتش آن را دریافت می‏کند ، اگر توحید فطری می‏بود افراد بشر درباره‏اش اختلاف نمی‏کردند ، پس چرا بشر همیشه در دنیا این جور بوده است که دو اردو را در این مساله تشکیل می‏داده است : اردوی موحدین ، اردوی منکرین ؟ الان هم اگر شما بروید سراغ دانشمندان درجه‏ اول دنیا ، می‏بینید تقسیم می‏شوند به دو دسته : بعضیها خدا را قبول دارند و بعضیها خدا را قبول ندارند . پس ( توحید ) لااقل فطری نیست ، یک‏ مسأله بسیار بسیار معضل غیر فطری ( است ) ، مشکلی است که هنوز بشر نتوانسته است یک راه حل قطعی برای آن پیدا کند . نظیر سرطان است در طب که هنوز علما نتوانسته‏اند علت و داروی آن را کشف کنند . فرضیه‏ها و نظریه‏هایی در اینجا وجود دارد و هر عده‏ای هم یک فرضیه را تأیید می‏کنند و دنبال آن هستند . اما وحدت نظری هم در دنیا پیدا نشده . خوب ، برای این‏ است که مسأله مشکلی است ، مسأله بسیار معضلی است . جواب ما این است‏ که مسأله توحید مسأله سهل و ممتنع است . اگر کسی به نحو صحیحی این مسأله‏ را طرح کند ، در تصدیق آن تردیدی نمی‏کند ، مردد نمی‏شود . اشکالات همان‏ دانشمندان درجه اولی که شما می‏گویید ، وقتی که وارد بحثشان می‏شوید ، می‏بینید یک چیزی را پیش خودشان فرض و تصور کرده‏اند و اسم ” خدا ” را روی آن گذاشته‏اند ، بعد همه شکها ، و شبهه‏ها و ایرادها را روی همان‏ مفروض خودشان ( بنا ) کرده‏اند . حالا علت اینکه این مسأله این‏جور می‏شود چیست ؟ البته علتهایی دارد

خوب ، ممکن است شما بپرسید که این مساله توحید را مگر دو جور یا بیشتر می‏شود طرح کرد ؟ و اگر چه جور طرح کنیم به اشتباه می‏افتیم و چه‏جور طرح کنیم به اشتباه نمی‏افتیم ؟ این را من با یک مثال توضیح می‏دهم

ببینید ، ما می‏خواهیم وجود خدا را اثبات کنیم ، ببینیم خدا هست یا نیست . اشیائی را که می‏خواهیم هستی و نیستی آنها را اثبات کنیم از اول‏ باید بدانیم دوجورند . یک وقت هست که ما در مقام اثبات موجودی از موجودها به عنوان یک جزء از اجزای عالم هستیم . فرض کنید افرادی که‏ درباره عناصر بحث می‏کنند که عدد عناصر چقدر است ، می‏گوییم فلان عنصر را فلان دانشمند کشف کرده . هر عنصر از عناصری که در این عالم هست یک جزء از اجزای این عالم است . یا درباره ستارگان می‏گوییم فلان ستاره را فلان‏کس‏ کشف کرده .

معنایش این است که در میان این موجودات عالم ، مثلا در منظومه شمسی قبلا خیال می‏کردند که هفت تا یا هشت تا ستاره هست ، اخیرا یک ستاره دیگر هم در کنار این ستاره‏ها کشف شد ، معلوم شد که نه ، یک‏ ستاره نهمی هم در این منظومه شمسی وجود دارد ، یعنی موضوعی که ما به‏ دنبال آن هستیم و آن را جستجو می‏کنیم شیئی از اشیاء عالم است در کنار سایر اشیاء ، که اشیاء را ما می‏شماریم می‏گوییم فلان شی‏ء ، فلان شی‏ء ، فلان‏ شی‏ء ، یکی هم فلان شی‏ء دیگر . این یک جور است . یک وقت هست که ما وقتی درباره اثبات وجود یک چیزی بحث می‏کنیم ، آن چیز شیئی در کنار سایر اشیاء نیست ، آن شی‏ء اگر باشد ، با همه اشیاء و در همه اشیاء هست‏ و اگر نباشد در هیچ جا وجود ندارد . چطور ؟ حال مثال عرض می‏کنم : می‏دانید که یکی از مسائلی که علما و فلاسفه از قدیم الایام درباره آن‏ بحث کرده‏اند مساله زمان است که آیا زمان وجود دارد یا وجود ندارد . عده‏ زیادی معتقد بودند که اساسا زمان وجود ندارد ولی البته عقیده اکثر همیشه‏ این بوده که نه ، زمان وجود خارجی دارد . اگر کسی بخواهد این‏جور در جستجوی زمان باشد که همین طوری که مثلا یک ستاره شناس دنبال این است که‏ یک ستاره را در عالم پیدا کند در کنار ستاره‏های دیگر ، یا یک طبیعی دان‏ دنبال این است که یک عنصری را در کنار عنصرهای دیگر پیدا کند ، به‏ عنوان یک پدیده از پدیده‏های عالم جستجو کند ، بگوید برویم بگردیم ببینیم‏ یک چیزی به نام زمان در میان موجودات عالم پیدا می‏کنیم یا پیدا نمی‏کنیم‏ ، اگر کسی این جور در جستجوی زمان باشد ، او اگر نابغه‏ترین افراد بشر باشد و میلیونها سال دنبال زمان بگردد زمان را نمی‏تواند پیدا کند ، بگوید مثلا ببینیم ما در زیر یک ذره‏بینی می‏توانیم زمان را پیدا کنیم ، در پشت‏ یک تلسکوپی می‏توانیم زمان را پیدا کنیم ، در یک لابراتوار در ضمن یک‏ تجزیه‏ای می‏توانیم زمان را پیدا کنیم . آدمی که تصورش از زمان به عنوان‏ جزئی از اجزای طبیعت در کنار سایر اجزای طبیعت است ، تا ابد جستجو کند زمان را پیدا نمی‏کند . آخرش خسته می‏شود می‏گوید زمان وجود ندارد . مکان‏ را هم اگر کسی بخواهد این‏طور جستجو کند از همین قبیل است . اما اگر کسی‏ از اول تصورش درباره زمان به این نحو نباشد که بخواهد یک جزء از اجزای‏ عالم را پیدا کند ، بلکه بخواهد یک جنبه از جنبه‏های عالم را پیدا کند ( قضیه فرق می‏کند ) . ” یک جنبه از جنبه‏های عالم ” یعنی این موجوداتی که‏ ما الان داریم می‏بینیم ، این موجودات سه بعدی که دارای طول و عرض و عمق‏ هستند ، آیا هر موجودی در متن واقع دارای یک امتداد و یک کشش دیگری به نام ” کشش‏ زمانی ” هست یا نه ؟

تمام مقالات و پایان نامه و پروژه ها به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد.

 جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.