مقاله علت و عدم توسعه بخش کشاورزی در ایران مربوطه  به صورت فایل ورد  word و قابل ویرایش می باشد و دارای ۶۸  صفحه است . بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دانلود مقاله علت و عدم توسعه بخش کشاورزی در ایران نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک مقاله مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد

 فهرست

 مقدمه. ۱

مهندسی اقتصاد کشاورزی.. ۳

تعریف و هدف.. ۳

اهمیت و جایگاه  بخش کشاورزی در جامعه. ۴

ویژگی های بخش کشاورزی:. ۴

اهداف مهم بخش کشاورزی.. ۶

عدم توازن سیاستگذاریها و مدیریت تولید در بخش کشاورزی:. ۷

تعدد دستگاههای سیاستگذاری در بخش کشاورزی:. ۱۰

چالشهای فراروی توسعه بخش کشاورزی.. ۱۱

ظرفیتهای بخش کشاورزی.. ۱۲

سرمایه گذاری و چالش های مالی در بخش کشاورزی.. ۱۴

چالش ها و تنگناهای بازارهای مالی کشاورزی ایران:. ۱۶

الف- سیاست های نامناسب و مداخلات ناکارآمد دولت.. ۱۶

ب- تنگناهای بازارهای مالی و موانع واسطه گری مالی.. ۱۷

وضعیت بازار مالی کشاورزی.. ۱۸

موانع موجود بر سر راه توسعه مکانیزاسیون کشاورزی در ایران با توجه به ویژگی های بهره برداران کشاورزی.. ۱۹

توسعه بخش کشاورزی در ایران:. ۲۲

سیاستهای حمایتی کشاورزی در دنیا:. ۲۷

سیاستهای حمایتی کشاورزی درایران:. ۲۸

راهبردهای توسعه پایدار در بخش کشاورزی.. ۳۰

کشاورزی محور توسعه یا استقلال؟. ۳۶

نقش‌ فن‌آوری‌ اطلاعات‌ و ارتباطات‌ توسعه‌ کشاورزی.. ۴۴

پیشنهادات.. ۵۹

منابع و مراجع.. ۶۳

منابع و مراجع

–          توانایی ها و تنگناهای کشاورزی،(۱۳۸۸)،روزنامه اطلاعات، شماره ۲۴۶۰۶ صفحه۱۷٫

–          موسوی،ع و قائدی ،م،(۱۳۸۵)،بررسی سرمایه گذاری  مستقیم خارجی درایران، ماهنامه تدبیر شماره ۱۷۳٫

–          لطفی،حسین،چشم انداز سرمایه گذاری خارجی در جهان

–           اولویت های سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و چالش های فرارو

–          ورمرزیاری،ح و صالح،الف ومسلم زاده ، ح ،تحلیل پتانسیل سرمایه گذاری در بخش کشاورزی (با تاکید بر برنامه چهارم توسعه اقتصادی،اجتماعی وفرهنگی)

–          نتایج نشست مشترک بانک کشاورزی و وزارت جهادکشاورزی

–          اکبری،هادی،(۱۳۸۵)سرمایه گذاری در بخش کشاورزی،روزنامه ایران شماره ۳۵۱۰٫

–          سرمایه گذاری در بخش کشاورزی در افق سال۲۰۵۰،

–          ذوالانواری،مرتضی،(۱۳۸۸)،صندوق های توسعه سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و اصل۴۴، روزنامه دنیای اقتصاد،شماره ۱۸۹۶٫

–          سرمایه گذاری در بخش کشاورزی ۴/۸ درصد کاهش یافت،روزنامه سرمایه شماره ۱۱۰۵٫

–          توانایی ها و تنگناهای کشاورزی ، (۱۳۸۸)،روزنامه اطلاعات شماره ۲۴۶۰۶٫

مقدمه

. بخش کشاورزی به عنوان بخش پایه و استراتژیک  اقتصاد، تامین کننده غذا و مواد اولیه برای سایر بخش ها است.در صورت فعالیت مفید این بخش است که زمینه فعالیت و پیشرفت سایر بخش ها تهیه شده و کشور به سوی توسعه سوق می یابد. آنچه مهم است این است که توسعه و رونق صنایع با یک ابزار میسر نمی شود بخصوص بخش کشاورزی که به دلیل بهره وری پایین و داشتن ریسک های خارج از کنترل همواره به چندین ابزار حمایتی در کنار اعطای تسهیلات ارزان قیمت احتیاج دارد. در کشورهای پیشرفته بیش از ۱۰ نوع ابزار حمایتی متناسب با محصول تولیدی برای توسعه وپیشرفت بخش کشاورزی در اختیار می گیرند. بنابراین موتور محرک سرمایه گذاری بخش خصوصی در کشاورزی همان پشتیبانی سرمایه گذاری های زیربنایی دولت است. همچنین افزایش هدفمند میزان تسهیلات سرمایه ای بانک ها بویژه از نوع  ارزان قیمت می تواند موجب بهبود سرمایه گذاری در بخش کشاورزی باشد. به دلیل توسعه نیافتگی اقتصاد کشاورزی بازار محصولات کشاورزی همواره با محدودیتهای ساختاری روبرو بوده است. بورس کالای کشاورزی بازاری است که در چارچوب ساختار پیشبینی شده خود میتواند بخش قابل توجهی از مشکلات بازار سنتی را برطرف کرده و از این راه به حفظ، پایداری و توسعه بخش کشاورزی کمک نماید. دراین بازار همه بازیگران عرصه تولید و تجارت محصولات کشاوزری به درستی و به موقع تصمیمگیری کرده و کسی نمیتواند از رانت اطلاعات به نفع خود ودیگران استفاده کند.

کشاورزی در کل سه مرحله دارد به نام‌های کاشت، داشت و برداشت.

کشاورزی فرایند تولید غذا، علوفه، الیاف و دیگر محصولات بوسیله ازدیاد اصولی گیاهان بومی و حیوانات اهلی است. امروزه واژه کشاورزی تمام فعالیت های لازم جهت تولید غذا، علوفه و الیاف را تحت پوشش قرار میدهد، که شامل همه روش های ازدیاد و فراوری دام نیز می شود.

اقتصاد کشاورزی، در جهان امروز یکی از مشکلات اساسی بشر تأمین نیازهای غذایی است، به گونه‌ای که امنیت غذایی به عنوان یکی از اهداف مهم سرلوحه برنامه‌های دولتها قرار گرفته است. بدون شک به منظور نیل به امنیت غذایی علاوه بر اتخاذ سیاستهای مطلوب و برخورداری از منابع کافی باید تولید کشاورزی به گونه‌ای باشد که تمامی نیازهای جامعه را برآورده کند. از سوی دیگر تولید کشاورزی خود نیازمند دو گروه عوامل تولیدی می‌باشد. گروه اول، عوامل فیزیکی تولید از قبیل: زمین، بذر، آب، نیروی کار و غیره که وجود آنها از نظر کمی و کیفی شرط لازم تولید است و گروه دوم عوامل غیرفیزیکی تولید که ریشه در مدیریت و اقتصاد کشاورزی دارند. با توجه به اهمیت و ضرورت مدیریت و اقتصاد کشاورزی، این عامل به عنوان شرط کافی تولید تلقی می‌گردد. بنابراین به منظور تولید کشاورزی مطلوب و بهینه، وجود عوامل فیزیکی و غیرفیزیکی تولید در کنار یکدیگر لازم و ملزوم هم می‌باشند

 مهندسی اقتصاد کشاورزی

تعریف و هدف

اقتصاد کشاورزی به مجموعه‌ای از علوم و روشها اطلاق می‌شود که عوامل اقتصادی موثر در امور کشاورزی، روابط اقتصادی موجود بین عوامل تولید کشاورزی و کاربرد اصول اقتصادی را در تولید و توسعه کشاورزی مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد. به بیان دیگر اقتصاد کشاورزی عبارت از کاربرد اصول و نظریه‌های اقتصاد عمومی در فرآیند تولید، مبادله، توزیع و مصرف مواد غذایی و مواد خام اولیه مورد نیاز سایر بخش هاست. بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که اقتصاد کشاورزی، روش‌های چگونگی استفاده مطلوب و بهینه از منابع طبیعی در بخش کشاورزی را از طریق شیوه‌ها و ابزار کارآمد خود مورد مطالعه قرار می‌دهد. هدف از ایجاد این رشته، تربیت نیروهای متخصص و کارآمدی است که بتوانند با تکیه بر دانش و اندوخته‌های علمی و تجارب عملی خود به عنوان کارشناس اقتصاد کشاورزی به تهیه و تدوین طرح‌های توسعه کشاورزی و ارزیابی اقتصادی آنها در سطوح مختلف منطقه‌ای و یا ملی بپردازند و همچنین از طریق بکارگیری روش‌های تجزیه و تحلیل کمی و ارائه مدل‌های ریاضی در حل مسائل و مشکلات تولید، توزیع و یا مصرف مواد غذایی و مواد خام، راهکارهای مناسبی را ارائه می‌نمایند. متخصصان اقتصاد کشاورزی در فعالیت‌های آموزشی و تحقیقاتی مرتبط با مسائل اقتصادی بخش کشاورزی نیز می‌توانند همکاری نمایند.

 اهمیت و جایگاه  بخش کشاورزی در جامعه

با عنایت به اهمیت تولید کشاورزی در امنیت غذایی جامعه و نیز ضرورت توجه به ابعاد اقتصادی تولید، اقتصاد کشاورزی به عنوان یکی از شاخه‌های علوم کشاورزی از حدود یک قرن پیش در کنار سایر رشته‌های کشاورزی به تدریج مطرح شد و با سیر تکاملی‌اش امروزه به شکل یک دانش منسجم و مدرن در مراکز آموزش عالی و تحقیقاتی در اختیار مشتاقان علم و جامعه کشاورزی قرار گرفته است. در عرصه فعالیت‌های زراعی، حضور متخصصانی که علاوه بر دانش کشاورزی، اصول علم اقتصاد را نیز فراگرفته باشند و بتوانند با استفاده از تجربیات و دانش خود، در زمینه برنامه‌ریزی و تهیه طرح‌های تولیدی محصولات کشاورزی بطور اقتصادی فعالیت کنند، از ضروریات تحول کشاورزی کشور است و این امر، جایگاه و اهمیت رشته مهندسی اقتصاد کشاورزی را به خوبی مشخص می‌کند

ویژگی های بخش کشاورزی:

۱-    درتولید محصولات زراعی و باغی زیستی لازم است از موادطبیعی نظیر کودهای آلی، کمپوست برای تقویت خاک و گیاه استفاده شود ودرمورد گوشت و محصولات لبنی می بایستی تغذیه حیوانات با محصولات کاملاً طبیعی صورت گیرد.

۲-    برای کاهش خسارت آفات و بیماریها از دشمنان طبیعی آنها و روشهای غیرشیمیایی استفاده شود.

۳-    برای مبارزه با علفهای هرز از مبارزه مکانیکی و سایر روش های غیرشیمیایی استفاده شود.

۴-    محصولات کشاورزی تولیدشده از طریق کشاورزی زیستی گرانتر از تولیدات سایر روشها می باشد.

۵-    مزرعه باید به نحوی مدیریت شود که حداکثر استفاده از موادغذایی به عمل آمده و کمترین ضایعات به جابماند.

  نام ایران به عنوان  کشور چهار فصل وجود اقلیم های مختلف با شرایط مختلف را در ذهن تداعی می سازد. برخورداری از ۲۹ میلیون هکتار اراضی مزروعی (Arable)،۱۲میلیون هکتار جنگل،قریب به۹۵ میلیون هکتار مرتع،دسترسی به منابع آبی به میزان ۱۲۰ میلیارد مترمکعب از پتانسیل های این بخش است،امادر مقابل ثلث میانگین بارندگی جهانی در برابر ۳ برابر تبخیر و تعرق استاندارد به دلیل قرار گرفتن بر روی کمربند خشکی و خشکسالی شرایط سرمایه گذاری در این بخش را خاص می کند. بنا به گزارش مرکز پژوهش های مجلس بیش از ۹۰ درصد آب  کشوردر بخش کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گیردکه اگر تنها راندمان کاربردی آب در این بخش به میزان ۵ درصد افزایش یابد، مقدار آب صرفه‌جویی شده معادل با کل نیاز بخش‌های دیگر خواهد بود

با وجود اینکه سهم بخش کشاورزی در اقتصاد ملی و امنیت غذایی کشور بالاست اما فقط ۵ درصد از کل سرمایه گذاری های کشور به این بخش اختصاص پیدا کرده است، یکی دیگر از مشکلات در بخش کشاورزی پایین بودن سطح تکنولوژی در این بخش است، فناوری های نوین کمتر در بخش کشاورزی  مورد استفاده قرار گرفته و همین باعث شده که در زمینه بهره وری عوامل تولید از منابع موجود در کشور به خوبی استفاده نشودبه عنوان مثال در مورد  مکانیزاسیون،  ایران هم از نظر ضریب مکانیزاسیون و هم از نظر درجه مکانیزاسیون در سطح بالایی قرار ندارد، از نظر آبیاری های نوین سطح کمی از اراضی تحت پوشش قرار دارد، کمتر از ده درصد بخش کشاورزی با سامانه های نوین آبیاری ، آبیاری می شود و مابقی به صورت سنتی است در نتیجه بهره وری آب دراین بخش پایین است. از آنجائیکه با افزایش درآمد کشاورزان ضمن بهبود سطح زندگی ,میل ورغبت این قشر زحمت کش به تداوم کار در این عرصه افزایش می یابد ولی باتوجه به عدم ساماندهی مناسب در عرصه بازاریابی وفروش محصولات کشاورزی ,کمترین سود حاصل از تولید ات این بخش عاید تولید کننده میگردد واین موضوع تمایل سرمایه گذاران به فعالیت در اینبخش را کمرنگ ساخته است.

حال با افزایش  جمعیت و نیاز این جمعیت به تامین غذا،کاهش سرانه زمین برای هر شاغل کشاورزی و گسترش خرده مالکی در کشور،وضعیت روبه گزار از اقتصاد معیشتی ، سهم بالای مصرف آب در بخش کشاورزی و افزایش نرخ بیکاری در میان شاغلین بخش و افزایش مهاجرت ازروستاها به شهرها شکاف وسیع مطالعه رفع چالش های موجود را روشن می سازد.

اهداف مهم بخش کشاورزی

۱-    تولید غذا با کیفیت و کمیت کافی ومناسب

۲-    حفظ وافزایش حاصلخیزی خاک در درازمدت

۳-    ایجاد توازن هماهنگ بین تولید محصولات کشاورزی

۴-    کاهش انواع آلودگیها در آب وخاک و هوا

۵-    حفظ سلامتی کشاورزان و تولیدکنندگان ازطریق ایجاد اکوسیستم سالم

۶-    تولید غذای سالم و متنوع

۷-    تولید منسوجات با دوام و کیفیت

۸-    حفظ تنوع ژنتیکی سیستم های تولید

۹-    حفاظت از منابع آب وگونه های زیستی و بهره برداری صحیح ازآنها و درنهایت حفظ محیط زیست

۱۰-افزایش درآمدکشاورزان وتولیدکنندگان وکاهش هزینه های تولید در مناطق کم بازده

عدم توازن سیاستگذاریها و مدیریت تولید در بخش کشاورزی:

بر اساس تکالیف برنامه چهارم توسعه کشور، رشد تولید ناخالص داخلی و ارزش افزوده بخش کشاورزی در سال ۱۳۸۸ به طور متوسط ۵/۶ درصد بوده و رقم تولید ناخالص بخش کشاورزی معادل ۶/۱۶۳ هزار میلیارد ریال خواهد بود. میزان رشد این شاخص نسبت به رقم ۱/۳ درصد متوسط سالیانه طی دوره ۸۰ – ۱۳۷۰ حدود ۴/۳ درصد افزایش دارد که البته بر اساس فاکتورهای موثر در این شاخص از جمله سرمایه گذاری، بهره وری تولید، رشد دانش و فناوری، افزایش راندمان عملکرد در واحد سطح و منابع تزریق شده به بخش، رقم معقولی است. پیش بینی رشد ۵/۶ درصدی ارزش افزوده بخش کشاورزی از مجموع رشد ۴/۱ درصدی این شاخص از محل منابع تولید و همچنین رشد ۴/۵ درصدی این شاخص از محل ارتقای بهره وری عوامل حاصل شده است که البته در سال جاری گزارش ارزیابی کمی منتشر شده ای از عملکرد این شاخص و اجرای آن وجود ندارد. قوانین و مقررات فعلی بر اساس احکام سند چشم انداز ۲۰ ساله و برنامه چهارم توسعه به وضوح رشد پایدار بخش کشاورزی را با مدنظر قرار دادن ظرفیتهای بالقوه کشور هدف گذاری کرده اند. مراجع و دستگاههای قانونگذاری و تصمیم گیری مرتبط با این بخش نیز به فراخور نیازهای کوتاه مدت و میان مدت نسبت به تنظیم و ابلاغ قوانین و مقررات اقدام می کنند اما آنچه به عنوان اصل راهبردی در مسیر توسعه پایدار بخش کشاورزی کشور مطرح است، ایجاد توازن میان سیاستگذاریها و شرایط موجود در مدیریت تولید این بخش است. چالشهای فعلی و پیش روی بخش غیردولتی در امر تولید محصولات کشاورزی که متاثر از بسیاری از عوامل قابل کنترل است باعث گسست حلقه های تصمیم گیری و سیاستگذاری در دولت و رویکردهای تولیدی در سطح بهره برداران است. دولت به استناد اسناد فرابخشی توسعه کشور نظیر ارتقای سلامت، امنیت غذایی، بهداشت عمومی، رشد اقتصادی، افزایش رفاه وتامین اجتماعی و… مسئولیت تنظیم سیاستهای کلان در راستای تحقق اهداف فوق را دارد و بخش کشاورزی رکن اساسی محقق شدن این اصول برای توسعه پایدار نیروی انسانی در کشور است. چرایی این موضوع که روابط فی مابین دولت و بخش غیردولتی در یک نقطه اشتراک بایستی به تامین اهداف کلان توسعه ای کشور منجر شود و به یک موازنه فعال برای رشد اقتصادی در بخش کشاورزی برسد هنوز یک پرسش جدی است که راهکارهای اجرایی آن بر چه معیار و مبنایی استوار است؟

امروزه ظرفیتها و امکانات بخش کشاورزی تابع دو اصل مهم سرمایه گذاری و شرایط بازار است. این دو عامل تحقیقا در فعال سازی پتانسیلهای بالقوه کشور و بکارگیری منابع مختلف از جمله منابع نیروی انسانی، ذخایر مالی و پولی، نهاده ها، ظرفیتهای صنعت غذا و بخشی از صنایع مرتبط و نیازمند مواد خام کشاورزی کارساز هستند. به عبارت دیگر، زمینه سازی برای حضور و ورود سرمایه به بخش و تمایل سرمایه گذاران که از اصل سرمایه مهمتر است و نیز بسترسازی مناسب برای تعامل با مشتری در سطح بازارهای محلی، منطقه ای و بین المللی اصل مهمی در پایداری تولید است. سیاستهای تنظیم شده و یا در دست تنظیم برای تحقق دو هدف فوق با واقعیت موجود در فرآیند مدیریت تولید بخش کشاورزی هماهنگی لازم را ندارد. نظریه تولید صادراتی که بطور علمی بیش از یک دهه از عمر آن در ایران می گذرد اگرچه بر اساس احکام برنامه چهارم توسعه دارای یک چشم انداز قابل تحقق و پایدار در میان مدت بود لیکن اعمال سیاستها و تصمیمات غیرکارشناسی از استحکام زیربناها و تثبیت شاخصهای رسیدن به این هدف در بخش کشاورزی کاسته است. وضعیت نه چندان مساعد امور تحقیقات، آموزش و ترویج در بخش کشاورزی که یکی از ارکان مهم ایجاد پایداری در فرآیند توسعه بخش کشاورزی و ارتقای شاخصهای کمی و کیفی آن است، متاسفانه با پدیدارشدن تفکرات سطحی در عرصه علم و فناوری که نیازمند تثبیت مدیریت و ساختار و رویکردهای توسعه ای به موازات پیشرفت علوم در جهان است، به مسیری انفعال گرایانه و خلاقیت زدا حرکت نموده است. واقعیت این است که پایه های علمی و منابع انسانی متخصص در حوزه تحقیقات کشاورزی بدون آمیختگی با پیشرفتهای جهانی و توسعه ارتباطات مستقیم و حضورفعال در مجامع و رویدادهای بین المللی قطعا به روزمرگی خواهد افتاد.

یقینا امکانات، ظرفیتها و نیروهای انسانی ماهر و متخصص در بخش کشاورزی که بیش از ۹۵ درصد بهره برداران آن متعلق به بخش غیردولتی هستند، این توان را دارند تا در تصمیم سازیها و سیاستگذاریهای مرتبط، با نگاهی علمی و مبتنی بر اهداف بلندمدت اقتصادی کشور، راهگشا و پشتیبان دولت و دستگاههای متولی بخش کشاورزی باشند. مشکلاتی نظیر عدم طراحی و ارایه یک سامانه علمی مناسب الگوی کاشت منطقه ای و محلی در کشور به همراه بسته های تشویقی و حمایتی مورد نیاز از سوی وزارت جهادکشاورزی برای ایجاد انگیزه در بهره برداران برای همراهی با سیاستهای مثبت دولت در راستای تحقق اهداف فوق، عدم توسعه شاخص ارتقای مکانیزاسیون در سطح مزارع و باغات بر اساس اهداف برنامه چهارم توسعه، فقدان بسته های حمایتی، جبرانی و اجرایی برای تحقق اهداف افزایش راندمان مصرف آب در بخش کشاورزی از طریق توسعه سیستمهای مکانیزه آبیاری تحت فشار، عدم موازنه اقتصادی بین میزان تولید و نیاز مصرف داخلی و بازارهای صادراتی، فقدان راهکارهای موثر اجرایی در کنترل هدر رفت منابع آب زیرزمینی و مهار سیلابهای فصلی برای استفاده در بخش کشاورزی و… نشان دهنده شکاف میان سیاستگذاریها و تصمیم­گیریهای دولت و مدیریت تولید توسط بهره برداران در این بخش مهم اقتصادی است.

 تعدد دستگاههای سیاستگذاری در بخش کشاورزی:

تمام مقالات و پایان نامه و پروژه ها به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد.

 جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.