مقاله پوشاک در بین النهرین مربوطه  به صورت فایل ورد  word و قابل ویرایش می باشد و دارای ۴۷  صفحه است . بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دانلود مقاله پوشاک در بین النهرین نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک مقاله مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد

 فهرست

پوشاک بین النهرین   ۱
دوره پیش نوشتاری و اوایل سلسله گذاری (۳۴۰۰-۲۰۰۰ ق. م)   ۱
ب- تزئینات سروآرایش مو و صورت   ۱۲
ج- پای افزارها   ۱۷
د- زیور آلات   ۱۸
۲- طبقه فرادستان   ۲۰
۲- لباسهای درباری و سلطنتی   ۳۱

– تزئینات سروآرایش مو و صورت

اگنس اسپیکت (Agnes Spycket) پژوهش جالب توجهی درباره کیفیت آرایش موی زنان بین النهرینی به چاپ رسانده است. کمه در آن براسناد و مدارک مصور به دست آمده از این تمدن ارزشمند تاریخی، بویژه مهرهای استوانه ای تأکید و تکیه داشته و در این پژوهش نیز مورد استناد قرار گرفته است.

در حدود ۲۹۰۰ ق . م یعنی همزمان با دوره جمدت نصر زنان و مردان،‌موهایی بلند داشتند که احتمالاً ازروی گشوها به پشت سر می رفت و به شکل دم اسبی بسته می شد. اما دردوره بعدی شیوه دیگر آرایش مو متداول شد. در این دوره که دوره سلسله های اولیه در بین النهرین بود افراد معمولی یا فرودستان موی بلند خود را محکم به عقب شانه می زدند و از روی شقیقه ها به طرف پشت می تابیدند یا لوله می کردند تا در پشت سر ببافند.

شیوه آریش سر و مور در بین النهرین باستان براساس تقسیم بندی نژادی که براساس سلیقه روز بود. اغلب، تندیس های کوچک سفالین که قدیمی ترند و سالم باقی مانده اند مردانی را نشان می دهند که بعضی بدون ریش و با سرهای تراشیده، و بعضی دیگر با مو و ریش بلند تصویر شده اند احتمالاً در اصل، مردان سومری ریش و موی بلند داشتند؛ گاهی موهای خود را در پشت سر جمع می کردند و با نواری، همه مورا یکجا می بیستند، و یا گاهی با « پیشانی بندی» موهای جلوی پیشانی را بالا نگه داشته و بقیه مو را در پشت سررها می کردند. در آثار گوناگون شیوه های مختلف آرایش مو نمایش داده شده است که در بعضی از آنها موهای روی شقیقه، لوله وار در دو طرف صورت آرایش می شد.

در دوره آگاده ( (Aggade period یعنی حدود ۲۳۵۰ تا ۲۲۳۰ ق. م، در میان اقوام سامی، رسم برآن بو دکه اگر کسی مویش جعد طبیعی نداشت آن را مصنوعاً مجعد می کردند، چرا که در این دوره موی مجعد باب روز بود. آنها فرق سرشان را از وسط باز کرده و گاهی قسمتهایی از موی کوتاه شده خود را به حالت چتری، روی پیشانی و شقیقه ها پراکنده می کردند دوره های بعدی، سومریان سرهایشان را به کل می تراشیدند و اغلب بدون ریش بودند.

شیوه های متدول آرایش مو نزد آشوریان از ابتدا در تمدن بین النهرین وجود داشت و نسل بهنسل  به آشوریان منتقل شده بود. صورت و ریش مردان به چند شک آرایش می شد. در بعضی نمونه های اطراف چانه و لب تراشیده شده، بقیه ریش به شکل گوشه دار یا مربعی اصلاح شده است. چنانکه در بعضی نونه های دیگر دیده شده است، گاه می گذاشتند ریش تا بالای گونه ها به رشد طبیعی خود ادامه دهد و یا گاهی در جهت عکس، به طرف پایین رشد کند تا در جلوی سینه صفحه ای مواج را تشکیل دهد در دوره های بعدی، سومریان اغلب ریش خود را کاملاً می تراشیدند.

اسناد گوناگون دلالت برآن دارد که آشوریها از بدو ظهور توجه زیادی به آرایش مو و ریش خود معطوف می داشتند. شیوه های آرایش مو و ریش آشوریان تا بسیاری از مناطق دور و نزدیک نیز نفوذ کرد. نقش برجسته ها و آثار به جای مانده از شمال سوریه، مالت، آسیای صغیر و مناطق دیگر، شواهدی بر این مدعا هستند.

در آشور، درازای ریش افراد نشانه مقام و منزلت آنان بود، مردانی که متعلق به طبقه فرودستان و از افراد عادی بودند مانند سربازان معمولی، ریش کوتاهی داشتند شکل ریش معمولی آشوری اغلب مستطیلی بود، اما چنانکه در برخی نمونه ها دیده شده، ریش بعضی دیگر نوک تیز آرایش می شد برای مثال توکولتی نینور تا اول (Tuklti Ninurta I) در تصویر با این نوع ریش تصویر شده است.

تذثیر شدید آشوریان بر نحوه اصلاح یا آرایش سبیل مردان آن منطقه به وضوح قابل مشاهده است. از روی مجسمه ها می توان چنین قضاوت کرد که شیوه آنان در نیمه  دوم قرن هشتم قبل از میلاد تا سر حداث شمال سوریه گسترده شده و به برخی از شهرهای آن نفوذ کرده بود. شیوه تراشیدن کامل سبیل و باقی گذاشتن ریش، شیوه  ای بودکه در دوره سلسله های اولیه در بین النهرین باستان به کار گرفته می شد و اوج ظهور آن در آثار تجسمی ماری می توان مشاهده کرد در اوایل هزاره دوم و در دوره کاسیان در قرن سیزدهم قبل از میلاد، ظاهراً مردان دارای سبیل کوتاه یا کاملاً تراشیده شده بودند و ریشی انبوه داشتند.

اما درباره پوشش و تزیین سر مردان، باید گفت که آنها عمدتاً برای محافظت از سر خود یا از « کلاه کوچک بی لبه » پلیسه دار (tique) استفاده می کردند ویا قطعه پارچه ای را تابیده، لوله کرده مانند عمامه ای به دور سر خود می بستند؛ مثل شیوه ای که امروزه در شرق هنوز دیده می شود

یونانیان این پوش سر را «میترا» (Mitra) می نامند. درباره رنگ آن هنوز اطلاعی به دست نیامده است اما می توان حدس زد که علاوه بر پوشش سر، گاهی از آن به عنوان شال کمر یا کمربند استفاده می کردند.

آرایش و پوشش سرزنان از تنوع بسیاری برخوردار بود. اغلب، موهای بلندشان با ظاهری انوبه و حجیم آرایش می شد به این ترتیب که موهایشان را مانند یک گره می پیچیدند ( به اصطلاح امروز گوجه می کردند) که تمامی پشت گردن را می پوشاند در دوره های بعدی (حدود۲۲۰۰- ۲۰۰۰ ق. م) تقریباً همین شیوه در ارایش مو به کار گرفته می شد، با این تفاوت که در این دوره موهای خود را به صورت چنبره (شنوین) بزرگی در پشت سر می بستند و آن را درون سربندی جمع میکردند این سربند، گاه از تور بافته شده مشبک و گاه از قطعه ای پارچه پلیسه دار تهیه شده بود. این چنین سربندهایی تنها وسایلی نبود که بانوان برای بستن و آراستن موهایشان از آنها استفاده می کردند بلکه سنجاقهای بزرگی به کار می بردند؛ تاکنون چند نوع از این سنجاقها کشف شده که از جنس استخوان، مس، طلا و نقره ساخته شده بودند.

شهروندان خوش پوش، موهای روی گوش خود را مانند لوله های قطور عموی ( به طرف پایین) ارایش کرده و روی انها را با نوارهای پلیسه داری که از روی سر عبور می کرد، می بستند .

شکل دیگر موی بانوان، کوتاه و چنبره ای (شنیون) بود که در بالای سرجعدهای ریز داشت. با این آرایش کلاه یا «گلبند» (Festoon) کوچک باریک و بدون لبه ای که تنها روی سر را می پوشاند و گاه دنباله هایی باریک تا روی گوش داشت همراه می شد. موهای پیشانی چون چتری پراکنده بود پیچ و تاب موها با دو «گیسوبند» (bandeaux= bandeau) ثابت می شد؛ یکی در جلو بسته می شد و دیگری به شکل متقاطع از روی سر عبور می کرد در این حالت گیسوان در پشت گردن پف کرده به نظر می رسید و سپس آزادانه روی شانه ها فرو می ریخت

براساس یک قانونی آشوری، در حدود ۱۲۰۰ ق. م زنان می بایست هنگام بیرون رفتن از منزل از حجاب (veill) استفاده می کردند. این قانون، قدمی ترین اشاره صریحی است که درباره ارتباط پوشاک مردمبا آداب و رسوم آنها به شکل مدرن به دست ما رسیده است. چنانکه در کشورهای شرقی و مسلمان دیده می شود، این قانون هنوز برقرار است و در شریعت اسلام به صورت یک وظیفه دینی اعمال می شود.

مردان آشوری مانند پارسیان باستان، توجه زیادی به آرایش صورت و آراستگی ریش خود داشتند؛ به این منظور از انبرکها با ابزارهای داغ برای مجعد داغ برای مجعد کردن موی استفاده می کردند تا بتوانندحلقه ها و جعدهای خوش حالت و منظم ردیفی به وجود آورند. آشوریان بدن و چهره خود را با روغن های معطر آغشته کرده و ابروها، مو و ریش خود را به رنگ سیاه در می آوردند. در حالی که، پارسیان از حنا که رنگ قرمز- نارنجی ایجاد می کرد، استفاده می کردند؛ روشی که از ۱۹۰۰ ق. م به بعد تداوم یافت. همچنین، در مراسمی چون جشنها برای تزیین مو و ریش از گرد طلا و آهار معطر زرد رنگ و نخهای طلایی استفاده می شد.

ج- پای افزارها

سومریان، طبق میثاق دیرینه و به همان شیوه مصریان با پای برهنه راه میرفتند؛ اگرچه، در لوح پیروزی نارام سین (Narm – Sin) وی، سندل به پا دارد دریک مجموعه دیگر از شکلهای مشابهی که از مهرهای استوانه ای دوره آگاده به دست آمده، نوعی پای افزار با نوک برگشته دیده شده است. این شکل پای افزار که بعدها استفاده از آن نزد فرادستان محفوظ مان، احتمالاً از طریق اقوام کوه نشین به بین النهرین آورده شد. و از آنجا تا آسیای مرکزی، مدیترانه غربی و به غرب تا اتروریا (Etruria) گسترش یافته بود. شاید این همان نوع پای افزار نومی باشد که طبق برخی اسناد، کاسیان هنگام حکومت بربابل با خود آورده بودند.

شکل سنتی پای افزار یا سندلی که همزمان با شکل فوق استفاده می شد، سندل روباز ساده ای بود که روی قوزک پا بسته می شد و حلقه ای برای انگشت بزرگ پا داشت جنس آن در ابتدا اغلب از ساقه بافته گیاهان بود. سپس به شکل کاملتر، از چرم ساخته شد.

د- زیور آلات

تمام مقالات و پایان نامه و پروژه ها به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد.

 جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.