مقاله ازدواج (دائم و موقت) و تأثیرات اجتماعی آن بر روی افراد جامعه مربوطه  به صورت فایل ورد  word و قابل ویرایش می باشد و دارای ۷۳  صفحه است . بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دانلود مقاله ازدواج (دائم و موقت) و تأثیرات اجتماعی آن بر روی افراد جامعه نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک مقاله مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد

 فهرست

۱- فصل اول : کلیات تحقیق    ۱
موضوع تحقیق    ۲
فرضیه های تحقیق   ۴
هدف تحقیق    ۵
ضرورت تحقیق    ۶
محدودیت های تحقیق    ۷
تعریف واژه ها و اصطلاحات    ۸
۲- فصل دوم : ادبیات تحقیق    ۱۰
پیشگفتار    ۱۱
۳- فصل سوم : روش تحقیق    ۳۴
فرضیه ها    ۳۵
جامعه آماری و نمونه گیری    ۳۹
روش تحقیق   ۴۵
جمع اوری اطلاعات    ۴۸
۴- فصل چهارم: تجزیه و تحلیل اطلاعات    ۵۰
تجزیه و تحلیل بر اساس جداول و نمودار ها    ۵۱
۵- فصل پنجم : نتیجه گیری    ۵۹
پیشنهادات و راه حل ها    ۶۳
فهرست منابع    ۶۵
پیوست    ۶۶

فهرست منابع :

۱) امامی-حسن-حقوق خانواده – ج یک – سال ۱۳۸۲٫

۲) جعفری لنگرودی – محمد جعفر – ترمینولوژی حقوق – سال ۱۳۸۵

۳) کاتوزیان – ناصر – حقوق خانواده – جلدهای یک و دو – سال ۱۳۸۶

۴) منصور – جهانگیر – قانون مدنی – جلد یک و دو و سه – ۱۳۸۳

پیشگفتار

در شرع و قانون مدنى ما ازدواج و نکاح بر دو نوع تعریف و تبیین شده است و هر دو نوع معتبر مى باشد. یکى نکاح دائم و دیگرى نکاح منقطع، آنچه در جامعه معمول و متداول است و ازنظر شرعى و حقوقى داراى امتیازات خاص و ویژه اى مى باشد، نکاح دائم است. نکاح وقتى منقطع است که براى مدت معینى واقع شده باشد. خواه این مدت کوتاه باشد یا طولانى و ۹۹ ساله، به هر حال همین که در عقد نکاح مدت تعیین شود عقد موقت بوده و نکاح منقطع است. همانطور که ذکر شد نکاح دائم از نظر شرعى و قانونى داراى امتیازات ویژه اى مى باشد. از جمله اینکه چنانچه در نکاح دائم مهریه تعیین نگردد خللى به ارکان عقد و صحت آن وارد نمى نماید و بعداً بر حسب مورد براى زن مهرالمثل یا مهرالمتعه تعیین خواهد شد.ولى در نکاح موقت عدم تعیین و ذکر مهر در هنگام عقد موجب بطلان عقد است و در واقع تعیین مهریه یکى از ارکان صحت عقد مى باشد.امتیاز و تفاوت دیگر بین عقد دائم و عقد موقت در استحقاق نفقه زوجه است. در عقد دائم، همین که نکاح به طور صحت واقع شود و رابطه زناشویى برقرار گردد و زن به ایفاى وظایف زوجیت اقدام نماید، مستحق نفقه مى باشد و در ماده ۱۱۰۶ قانون مدنى آمده است که در عقد دائم نفقه زن به عهده شوهر است.اما در نکاح موقت زن مستحق نفقه نبوده مگر آنکه هنگام عقد شرط نموده باشد که زوج به او نفقه بپردازد و یا اینکه عقد بر آن معنا واقع شده باشد.همچنین زوجین در عقد نکاح موقت ازیکدیگر ارث نمى برند و حال آنکه در نکاح دائم زن و شوهر ازیکدیگر ارث مى برند و جزو وراث محسوب مى شوند.البته فرزندى که ازنکاح موقت به وجود آید همانند فرزندانى که ازنکاح دائم متولد مى شوند از پدر و مادر ارث مى برند و جزو وراث آنان محسوب مى شوند.در نکاح دائم چنانچه زوجین قصد جدایى و «مفارقت» داشته باشند باید به دادگاه خانواده مراجعه و دادخواست طلاق تقدیم نمایند. مرد به استناد ماده ۱۱۳۳ قانون مدنى وزن با استفاده از مواد ۱۱۱۹ و ۱۱۲۹ و ۱۱۳۰ قانون مدنى مى توانند درخواست طلاق از دادگاه نمایند.[۱] اما در نکاح منقطع، نیازى به مراجعه به دادگاه نمى باشد زیرا عقد نکاح منقطع با بذل مدت از طرف زوج و یا انقضاى مدت تعیین شده در عقد منحل مى شود و نیازى به مراجعه به دادگاه و انجام تشریفات رسیدگى و غیره نمى باشد. در بذل مدت فقط بایستى مراتب به دفترخانه اى که نکاح را ثبت نموده اعلام گردد.در نکاح دائم چنانچه تقاضاى طلاق از ناحیه زوج باشد علاوه بر مهریه و سایر حقوق مالى زوجه از جمله «نفقه و جهیزیه و نفقه ایام عده» طبق تبصره ۶ ازماده واحده قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق، زوج بایستى اجرت المثل زوجه را در صورت مطالبه زوجه به وى بپردازد. ولى در نکاح منقطع موضوع طلاق منتفى است و عقد منقطع با بذل مدت از ناحیه زوج و یا انقضاى مهلت منحل مى شود.در عقد دائم چنانچه زن به طلاق رجعى مطلقه شود زوج در ایام عده حق رجوع دارد، همچنین اگر زوجه در طلاق خلع به مابذل رجوع نماید براى زوج حق رجوع ایجاد مى شود اما در نکاح منقطع، پس از انحلال نکاح، حق رجوع براى زوج در ایام عده وجود ندارد.درنکاح دائم پس از طلاق زوجه بایستى سه ماه عده نگهدارد و چنانچه طلاق رجعى باشد نفقه ایام عده به عهده زوج است. ولیکن در عقد منقطع در صورت انحلال آن طولانى و ۹۹ ساله باشد باز عنوان نکاح موقت را دارد و از نظر شرعى و قانونى با نکاح دائم متفاوت است.[۲]

عقد انقطاعى یا ازدواج موقت عقدنکاحى است که دائمى نیست وبراى مدت معینى واقع مى شود. این نکاح که موضوع ماده ۱۰۷۵ قانون مدنى است مى تواند صرفاً براى چندین روز، ماه ویا سال تعیین گردد. پس با این بیان چنانچه عقد موقت مثلاً ۹۹ ساله یا بیشتر ویا کمتر تعیین گردد عقد را ازحالت موقت و آثار مخصوص آن خارج ننموده وماهیت عقد دائم را نخواهد داشت. عقد موقت وعقد دائم ازجهاتى مشابه واز بعضى جهات ازیکدیگر متمایزند. جهت روشن شدن موضوع به وجوه افتراق عقد دائم وموقت اشاره مى گردد:

اختلاف عقد دائم وموقت از حیث مدت زمان عقد:

عقد دائم همانطور که از نام آن پیداست به صورت دائمى و همیشگى بین مرد و زن مشخص منعقد مى گردد ومادامى که یکى از جهات انحلال نکاح پیش نیاید رابطه زوجیت بین زوجین برقرار است لکن عقد موقت باید داراى مدت باشد واین مدت باید کاملاً معین باشد. به موجب ماده ۱۰۷۶ قانون مدنى« مدت نکاح منقطع باید کاملاً معین شود».[۳]

اختلاف ازحیث تعیین مهر:

همانطور که قبلاً بیان شد درعقد نکاح دائم ممکن است درهنگام عقد، مهریه تعیین نگردد. به موجب ماده ۱۰۸۷ قانون مدنى« اگر درنکاح دائم مهرذکر شده یا عدم مهر شرط شده باشد نکاح صحیح است وطرفین مى توانند بعد از عقد مهررا به تراضى معین کنند لکن درنکاح منقطع برابر ماده ۱۰۶۵ قانون مدنى میزان مهریه هنگام عقد ضرورتاً باید تعیین گردد. این ماده بیان داشته که درنکاح منقطع عدم مهر درعقد موجب بطلان است پس باید توجه داشت تعیین میزان مهر درعقد موقت از ضروریات این عقد است که درصورت عدم تعیین مهریه این عقد از اعتبار قانونى خواهد افتاد.

لازم به ذکر است درعقد انقطاعى فوت زن اثناء مدت موجب سقوط مهر نمى شود وهمچنین اگر شوهر تا آخر مدت با زن نزدیکى نکند مهریه وى ساقط نمى گردد وچنانچه شوهر قبل از نزدیکى تمام مدت نکاح را ببخشد باید نصف مهر را بدهد. این موضوع به ترتیب درمواد ۱۰۹۶ و ۱۰۹۷ قانون مدنى قید گردیده است.

برابر ماده ۱۰۹۸ قانون مدنى درصورتى که عقد نکاح اعم از دائم یا منقطع باطل بوده ونزدیکى واقع نشده ، زن حق مهر ندارد واگر مهر را گرفته باشد شوهر مى تواند آن را مسترد نماید.

اختلاف ازحیث نفقه:

درعقد دائم نفقه زن به عهده شوهر است. این موضوع درماده ۱۱۰۶ قانون مدنى بیان شده است درحالى که به موجب ماده ۱۱۱۳ همان قانون درعقد موقت حتى عقد موقت طولانى مدت مثلاً صیغه ۹۹ ساله یا بیشتر زن حق نفقه ندارد. یعنى شوهر مکلف نیست به زن نفقه پرداخت کند. دراین صورت مرد الزامى به تهیه مسکن، البسه، غذا و اثاث البیت براى زن ندارد درحالى که درعقد دائم تهیه مسکن، خوراک،  پوشاک، اثاث منزل و درمواردى حتى استخدام خادم، تکلیف مرد خواهد بود. البته لازم به ذکر است مى توان درعقد ازدواج موقت پرداخت نفقه را توسط شوهر شرط کرد پس چنانچه در هنگام عقد این موضوع شرط گردد ویا عقد برمبناى پرداخت نفقه جارى گردد دراین صورت زن حق نفقه را درعقد انقطاعى وموقت هم خواهد داشت. لازم به ذکر است همانطور که حق زن در دریافت نفقه در عقد دائم منوط به تمکین شوهر است درعقد موقت هم تمکین زوجه شرط دریافت نفقه خواهد بود وچنانچه زوجه از زوج تمکین ننماید مستحق نفقه نخواهد بود.

گفتنى است عقد نکاح دائم با عقد نکاح موقت از حیث حقوق وتکالیف زوجین درنگهدارى وتربیت اطفال ولایت پدر برطفل وتکلیف او به پرداخت نفقه فرزند حاصل از عقد موقت، تفاوتى نداردومرد داراى همان حقوق وتکالیفى است که درعقد دائم وجود دارد یعنى حتى پس از انقضاى عقد موقت و یا بذل مدت چنانچه فرزندى وجود داشته باشد پدر بایستى نفقه فرزند را دربرابر مقررات قانونى به صورت مستمر ومداوم پرداخت نماید و عنداللزوم طفل را هم تحت شرایطى تا سن بلوغ نگهدارى نماید. از حیث بحث ارث بین فرزند متولد شده با پدر ومادرش نیز تفاوتى بین دو عقد وجود ندارد. اولاد از پدر و مادر و پدر و مادر از اولاد تحت شرایطى وطبق مقررات راجع به ارث ، ارث خواهند برد.

اختلاف ازحیث ارث زوجین:

طبق ماده ۹۴۰ قانون مدنى زوجین که زوجیت آنها دائمى نبوده وممنوع از ارث نباشند از همدیگر ارث مى برند.درحالى که درعقد موقت حتى عقد موقت ۹۹ ساله یا بیشتر و یا کمتر وطبق مفهوم مخالف ماده مذکور زوجین از یکدیگر درصورت فوت طرف مقابل ارث نخواهند برد. عدم وراثت زوجین درعقد نکاح موقت یکى از آثار مهم این عقد مى باشد. لازم به ذکر است همانطور که در شق اخیر بند ۴ قید گردید این عدم وراثت صرفاً بین زوجین است و نه فرزندان حاصل از این نوع ازدواج.[۴]

اختلاف از حیث انحلال عقد:

طبق ماده ۱۱۲۰ قانون مدنى عقد نکاح به فسخ یا به بذل مدت در عقد انقطاع منحل مى شود. پس برابر ماده مذکور جداى از موارد فسخ نکاح که موضوع سخن نیست در عقد د ائم طلاق مى تواند عامل جدایى زوجین و انحلال گردد در حالى که در عقد موقت به نظر مى رسد قاعده حقوقى طلاق با وجود اشاره ضمنى ماده ۱۱۵۲ قانون مدنى به آن جایگاهى ندارد و طریق انحلال نکاح یا انقضاى مدت است یا بذل مدت ازناحیه زوج. حال چنانچه زنى به عقد موقت مثلاً یکصد ساله مردى درآید و پس از انعقاد عقد بین زوجین مشکلى پیش آید که زوجه قادر به ادامه زندگى با زوج نباشد و زوج هم راضى به بذل مدت باقیمانده نگردد زوجه چه وضعیتى خواهد داشت؟ طبق ماده ۱۱۱۹ قانون مدنى طرفین عقد ازدواج مى توانند هر شرطى که مخالف با مقتضاى عقد مزبور نباشد در ضمن عقد ازدواج یا عقد لازم دیگر بنمایند. مثل این که شرط شود هر گاه مرد نسبت به زن سوءرفتارى داشته باشد و یا زن به دلایل مختلف قید شده راضى به ادامه زندگى با زوج نباشد زن بتواند با اخذ وکالت از ناحیه زوج و با حق توکیل غیرمدت مانده عقد را به خود بذل نماید. در این صورت زن حق و اختیار جدایى از زوج را در شرایط مختلف خواهد داشت و همچنین قبلاً مى توانند شرط نمایند که چنانچه زوج معتاد گردد یا ترک زندگى نماید یا به بیمارى هاى مسرى و صعب العلاج مبتلا گردد یا به حبس هاى طولانى محکوم گردد و یا با زن دیگرى ازدواج نماید و یا چنانچه پرداخت نفقه به زن شرط شده باشد نفقه نپردازد زن بتواند با وکالت ازناحیه مرد با حق توکیل مدت مانده عقد را به خود بذل نماید. حال چنانچه عقد موقت طولانى ترى واقع گردیده و چنین وکالتى هم به زوجه داده نشده است تکلیف چیست؟ چنانچه زن واقعاً عسر و حرج باشد و ادامه زندگى با مرد براى او ممکن نباشد و وکالت در بذل مدت هم از ناحیه مرد نداشته باشد و تا انقضاى مدت نکاح هم فاصله زیادى باشد و مرد هم راضى به بذل مدت به زن نباشد، آیا راه حلى براى جدایى و انحلال این نوع نکاح وجود دارد یا خیر؟ مقررات قانونى در این خصوص ساکت است لکن با توجه به فلسفه وضع قاعده عسر و حرج براى زنى که قادر به ادامه زندگى با شوهرش نیست شاید بتوان از ماده ۱۱۳۰ قانون مدنى استفاده کرد. این ماده که مخصوص نکاح دائم وضع شده است به زوجه اجازه مى دهد تا در صورتى که در ادامه زندگى با زوج در عسر و حرج باشد و زوج راضى به طلاق او نباشد به محاکم مراجعه و تقاضاى طلاق نماید و حاکم نیز مى تواند در صورتى که عسر و حرج مذکور در محکمه ثابت شود زوج را اجبار به طلاق کند و در صورتى که اجبار میسر نباشد زوجه به اذن حاکم شرع طلاق داده مى شود. در عقد موقت بخصوص عقد هاى موقت طولانى مدت چنانچه واقعاً زوجه عسر و حرج باشد و زوج راضى به بذل مدت نسب به وى نگردد شاید بتوان گفت حاکم بتواند پس از اثبات عسرو حرج در محکمه زوجه را اجبار به بذل مدت نماید و در صورتى که اجبار میسر نباشد حاکم شرع بتواند خود رأساً نسبت به زوجه بذل مدت از جانب زوج نماید. گرچه اتفاق نظر نسبت به این موضوع وجود ندارد.[۵]

اختلاف از حیث زمان عده:[۶]

همانطور که ماده ۱۱۵۰ توضیح داده است «عده عبارت است از مدتى که تا انقضاى آن زنى که عقد نکاح او منحل شده باشد نمى تواند شوهر دیگر اختیار کند.این زمان در عقد نکاح دائم و در عقد نکاح موقت و در موارد گوناگون متفاوت است.

عده طلاق و فسخ نکاح در نکاح دائم و بذل مدت یا انقضاى آن و فسخ نکاح در نکاح موقت:
در عقد دائم به موجب ماده ۱۱۵۱ قانون مدنى عده طلاق و عده فسخ نکاح سه ماه است مگر اینکه زن با اقتضاى سن عادت زنانگى نبیند که در این صورت عده او سه ماه است در حالى که برابر ماده ۱۱۵۲ قانون مدنى عده فسخ نکاح و بذل مدت و انقضاى آن درمورد نکاح موقت ۳ ماه است مگر اینکه زن با اقتضاى سن عادت زنانگى نبیند که در این صورت عده او ۴۵ روز است.
در عده طلاق و فسخ نکاح و بذل مدت و انقضاى آن در عقد نکاح دائم وموقت در مورد زن حامله طبق ۱۱۵۳ قانون مدنى فرقى نیست و تا زمان وضع حمل است.

طبق ماده ۱۱۵۴ ق م عده وفات نیز در نکاح دائم و موقت در هر صورت چهار ماه و ده روز است مگر اینکه زن حامله باشد که در این صورت عده وفات تا موقع وضع حمل است مشروط بر اینکه فاصله بین فوت شوهر و وضع حمل از چهار ماه و ده روز بیشتر باشد و الا مدت عده همان چهار ماه و ده روز است.

همچنین طبق ماده ۱۱۵۵ قانون مدنى زنى که بین او و شوهر خود نزدیکى واقع نشده و همچنین زن یائسه نه عده طلاق دارد و نه عده فسخ نکاح ولى عده وفات در هر مورد باید رعایت شود.

ازدواج ( نکاح )

نکاح در لغت به معنای عقد زناشویی بستن است . ازدواج قراردادی ( عقد ) است که به موجب آن زن و مرد به قصد زندگی مشترک و کمک به یکدیگر قانونا با هم متحد می شوند.

احوال شخصیه

عبارت است از مجموع صفات انسان که به اعتبار آنها ، یک شخص در اجتماع دارای حقوق شده و آن حقوق را اجرا می کند مانند : ازدواج ، تابعیت ، اسم ، اقامتگاه و اهلیت و غیره .

شرایط نکاح منقطع

در نکاح منقطع باید مدت آن معین شود و در پایان مدت نکاح خود به خود منحل خواهد شد . همچنین مهریه به زن تعلق می گیرد . زن نمی تواند تقاضای نفقه کند مگر اینکه شرط کند و در صورت فوت زن و شوهر از یکدیگر ارث می برند .

تفاوت نکاح دائم و منقطع

نکاح منقطع از بسیاری جهات مانند نکاح دائم است . شرایط و موانع نکاح متعه و دائم یکی است . آثار آن جز در مورد نفقه و ارث همان آثار نکاح دائم است :

۱ –  تعیین مدت در نکاح منقطع شرط لزوم است .

 ماده  ۱۰۷۵  ق . م  در اینباره می‌گوید : ” نکاح وقتی منقطع است که برای مدت معینی واقع شده باشد . “

پس اگر در نکاح منقطع مدت شرط نشده باشد بی شک نکاح واقع نشده است .

۲ –  در نکاح منقطع شوهر ملزم به دادن نفقه به زن خود نیست ، مگر اینکه دادن نفقه شرط شده یا عقد مبنی بر آن جاری شده باشد ، یعنی طرفین عقد بر دادن نفقه توافق کنند .

ماده  ۱۱۱۳  ق . م  : ” در عقد انقطاع زن حق نفقه ندارد ، مگر اینکه شرط شده یا آنکه عقد مبنی بر آن جاری شده باشد . “

۳ –  تعیین مهر از شرایط اساسی نکاح منقطع است و در این گونه موارد عدم ذکر مهر در نکاح موجب بطلان عقد است .

 ماده  ۱۰۹۵  ق . م  : ” در نکاح منقطع عدم ذکر مهر در عقد موجب بطلان است . “

۴ –  در نکاح منقطع مقررات طلاق اجرا نمی‌شود و جدائی زن وشوهر با انقضا  یا  بذل مدت  یا  فسخ نکاح  تحقق می‌یابد . در نتیجه مقررات فصل طلاق شامل نکاح متعه نمی‌شود .

۵ –  در نکاح منقطع عده زوجه پس از جدائی  دو طهر  است ( در غیر از موارد آبستن) اعم از اینکه جدائی به علت فسخ نکاح یا انقضا یا بذل مدت باشد ، در حالیکه عده فسخ نکاح یا طلاق در نکاح دائم  سه طهر  است . هر گاه زوجه منقطعه با انقضا سن عادت نبیند ، عده او  ۴۵  روز است ، حال آن که عده این گونه زنان در نکاح دائم سه ماه است ، ( مواد  ۱۱۵۱  و  ۱۱۵۲  ق . م ) .

ماده  ۱۱۵۱  ق . م  : ” عده طلاق و عده فسخ نکاح سه طهر است ، مگر اینکه زن به اقتضای سن عادت زنانگی نبیند که در این صورت عده او سه ماه است . “

ماده  ۱۱۵۲  ق . م  : “عده طلاق و فسخ نکاح وبذل مدت و انقضا آن در مورد نکاح منقطع در غیر حامل دو طهر است مگر اینکه زن به اقتضای سن ، عادت زنانگی نبیند که در این صورت دو طهر است . “

۶ –  در نکاح منقطع زن و شوهر از یکدیگر ارث نمی‌برند .[۷]

ازدواج از دیدگاه حقوقی در ایران

تمام مقالات و پایان نامه و پروژه ها به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد.

 جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.