بیماریهای عفونی

بیماری کورو

بیماری کورو یکی از انواع انسفالوپاتی‌های اسفنجی شکل است که در اثر پریون‌ها ایجاد می‌شود. این بیماری دلیل اصلی مرگ در میان قبیله‌های محلی ساکن پاپوآ گینه نو بود. علت بروز این بیماری در این قبیله این بود که افراد این قبیله بر هنگام برگزاری مراسم مذهبی اجساد خویشاوندان خود را می‌خوردند که احتمال می‌رود تعدادی از آنهاد ر ابتدا به صورت خودبخودی به بیماری کروتزفلد جاکوب مبتلا شده باشند و این بیماری در میان نسل‌های بعد، بدلیل استفاده از مغز افراد درگذشته، شیوع یافته‌است.

تاریخچه شناسایی

در دهه ۱۹۵۰ کارلتون گایدشک متخصص کودکان و بیماری‌های عفونی از دانشگاه هاروارد در انستیتو پاستور تهران به پژوهش مشغول بود. او در سال ۱۹۵۵ از طرف موسسه پزشکی والتر و الیزا در ملبورن استرالیا به عنوان پژوهشگر بازدیدکننده دعوت شد و از تهران به ملبورن رفت. او ضمن کار در این موسسه با بیماری عجیبی آشنا شد که در قبیله fore درکوهستان‌های شرقی پاپوآ گینه نو شایع بود و بومیان آنرا کورو به معنای رعشه می‌نامیدند. اولین علائم بیماری با درد مفاصل و سردرد شروع می‌شد و به طور شاخص با از دست رفتن هماهنگی عضلات، لرزش و زوال عقل ادامه می‌یافت. بیماری پس از شروع علائم به طور مداوم پیشرفت می‌کرد و دو سال پس از شروع علائم مرگ بیمار را باعث می‌شد.

کالبدشکافی این بیماران هم اسفنجی شدن مغز را نشان می‌داد. سال‌ها بود که پژوهشگران اعتقاد داشتند که این بیماری وراثتی است، هر چند الگوی بروز بیماری که اغلب زنان بزرگسال و کودکان از هر دو جنس را مبتلا می‌کرد و مردان بزرگسال به ندرتً به آن مبتلا می‌شدند، برای یک بیماری وراثتی غیرمعمول بود.

گایدشک با زندگی در میان این قبیله و مطالعه کردن زبان و فرهنگ آنها به کالبدشکافی افراد فوت شده به علت این بیماری پرداخت. او توانست ثابت کند که بیماری ماهیت عفونی و مسری دارد نه وراثتی.

او نمونه‌هایی از بافت مغزی افراد فوت شده از کورو را به مغز شمپانزه‌ها تزریق کرد؛ میمون‌ها نهایتاً دچار بیماری مشابه انسان شدند و به علت آن مردند. همچنین او توانست الگوی غیرمعمول بروز بیماری را توضیح دهد.

بیماری به علت مراسم آدم خواری افراد فوت شده که جزیی از مراسم سوگواری بود بین انسان‌ها انتقال می‌یافت. از آنجایی که زنان و کودکان در این مراسم مغز متوفی را می‌خوردند و عامل عفونی ناشناس که در مغز قرار داشت، بیماری بیشتر آنها را مبتلا می‌کرد.

نکته عجیب در انتقال تجربی بیماری به حیوانات این بود که عامل عفونی اسرارآمیز عامل بیماری در مقابل تابش اشعه ماوراءبنفش (که اسیدهای نوکلئیک را متلاشی می‌کند) مقاومت می‌کرد و تنها با عواملی که پروتئین‌ها را تجزیه می‌کنند، غیر فعال می‌شد.

او معتقد بود که عامل این بیماری‌ها ویروسی با عمل تدریجی و کند است که شاید توانایی نهفته ماندن در بدن بیمار برای مدت طولانی را دارد و برای همین است که این بیماری‌ها دوره پنهانی طولانی و سیری کند دارند.

این ویروس‌ها را ویروس‌های کند (Slow viruses) نامیدند.

اما سرانجام در ۱۹۸۲ استانلی پروسنر استاد عصب شناسی و بیوشیمی دانشگاه کالیفرنیای سان فرانسیسکو ادعا کرد که عامل ایجادکننده بیماری را جدا کرده‌است. پروسنر مدعی شد که عامل بیماری‌زا که او آن را پریون نامید، با سایر عوامل بیماری زا مانند باکتری یا ویروس متفاوت است زیرا تنها از پروتئین تشکیل شده و فاقد ماده ژنتیکی DNA یا RNA است که همه اشکال حیاتی برای تکثیر به آن نیازمندند. نظرات پروسنر با ناباوری عمومی جامعه علمی روبه رو شد، اما حوادث بعدی صحت نظریه پروسنر را ثابت کرد.

اورتریت

اورتریت‌ ( urethritis ) عبارت‌ است‌ از التهاب‌ یا عفونت‌ پیشابراه ( مجرایی که‌ ادرار از طریق‌ آن‌ از مثانه‌ به‌ خارج‌ می‌رود). اورتریت‌ غالباً با التهاب‌ مثانه‌ (سیستیت‌) همراه‌ است‌ . این بیماری در تمام‌ سنین‌ و هر دو جنس‌ دیده می شود ولی‌ در جنس‌ مؤنث‌ چند برابر شایع‌تر است‌.

علایم‌ شایع‌ :

 سوزش ادرار ، تکرر ادرار ، احساس فوریت‌ برای‌ ادرار کردن‌ حتی‌ در هنگامی‌ که‌ ادرار زیادی‌ در مثانه‌ نیست‌ ( اورژنسی ) ، گاه درد شکمی به خصوص در اطفال و گاه تب . اورتریت می تواند موجب عفونت سایر بخشهای دستگاه تناسلی و حتی کلیه و حالب شود .

علل :

گونوکوک ( اورتریت‌ گنوکوکی‌ ) سایر‌ باکتری ها ‌، قارچها‌ ، عفونت‌ کلامیدیایی‌ ، مواد شیمیایی و تروما به خصوص ترومای ناشی از جراحی ، صابون.

بهداشت پایین و فعالیت جنسی بی ضابطه از عوامل خطرزا هستند .

درمان : معمولا با آنتی بیوتیک است .

تیفوس

تیفوس یک‌ بیماری‌ حاد تبدار ناشی‌ از یک‌ باکتری (ریکتزیا) منتقله‌ از حشرات آلوده است‌. این‌ بیماری‌ دارای‌ سرایت‌ فرد به ‌فرد نیست‌. این‌ عفونت‌ ممکن‌ است‌ پوست‌ ، دستگاه‌ عصبی‌ مرکزی‌، لوله‌ گوارش‌ و عضلات‌ را درگیر سازد.

به طور کلی سه نوع تیفوس داریم . تیفوس اپیدمیک یا شپشی که عامل آن ریکتزیا پرووازکی می باشد و شایعترین نوع تیفوس است . تیفوس آندمیک یا تیفوس ککی‌ یا تیفوس موشی که عامل آن ریکتزیا تیفی است . نوع سوم تیفوس کنه ای‌ ( tick typhus ) که عامل بیماریزا ( R.australis) است .

وقتی صحبت از همه گیری تیفوس در گذشته می شود اغلب منظور تیفوس شپشی است .

ریکتزیاها باکتریهای کوچکی هستند که انگل اجباری درون سلولی میباشند. شکل ظاهری آنها بصورت میله‌ای یا کروی است.

دوره کمون :این دوره در تیفوس بین ۱ تا ۲ هفته و معمولا ۱۲ روز است.

مخزن بیماری :مخزن ریکتزیا ها در تیفوس شپشی (همه گیر) انسان و در تیفوس نوع موشی جوندگان می باشند.حشره ناقل در تیفوس شپشی ، شپش در تیفوس موشی ، کک و در تیفوس کنه‌ای کنه می باشد.

علایم و درمان: علائم معمولا تب ، لرز ، درد عضلانی ، سردرد ، بثورات پوستی (با یا بدون اسکار ). درمان با آنتی بیوتیک هایی نظیر تتراسیکلین ، داکسی سیکلین یا کلرامفنیکل می باشد . رعایت بهداشت فردی بسیار ضروری است .

آنفلوآنزا یا گریپ (Grippe) بیماری واگیردار است که توسط ویروس های RNA دار از خانواده Orthomyxoviridae ایجاد می‌شود.[۱]این نوع ویروس ها در پرندگان و پستانداران اثر می گذارند.این بیماری باعث عفونت حاد دستگاه تنفسی می‌شود که با سردرد ناگهانی، درد ماهیچه، تب و ضعف و بی‌حالی شدید نمایان می‌شود.این بیماری در موارد حاد به خصوص در خردسالان ممکن است باعث ذات الریه شود. سه گونه ویروس آنفلوآنزا به نامهای A B C وجود دارد . در حالت معمولی دورهٔ بیماری ۳ تا ۴ روز است .

تاریخچه بیماری

در قرن بیستم ویروس آنفلوآنزا در سال ۱۹۱۸ شیوع پیدا کرد و تا امروز آمار مرگ و میر یک سیر نزولی را طی کرده‌است. به این صورت که در آغاز فعالیت این ویروس مرگ‌های دسته جمعی حتی ۴۰ میلیون نفر در یکسال گزارش شده‌است اما به مرور کاهش یافت . امروزه گونه های جدیدتر این ویروس مانند آنفلوآنزای پرندگان یا نوع خوکی (H1N1) نیز ظهور کرده اند.

افرادی که در معر ض انفلوانزا هستند

بیماری هایی چون قلبی ٬ ریوی،کلیوی، دیابت، آسم ، بارداری و کهنسالی امکان مبتلا شدن افراد به انفلو انزا را افزایش می‌دهند . همچنین کودکان به علت سیستم دفاعی ضعیف بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. چون این بیماری واگیر دار است در مکان های عمومی امکان انتقال این بیماری زیاد می باشد .

علائم بیماری

تب و لرز، سردرد، دردهای‌ عضلانی‌ از جمله‌ کمردرد، خستگی،‌ سرفه‌ (که ممکن است‌ با خلط‌ همراه‌ باشد.)، گلودرد، خشونت‌ صدا، آبریزش‌ از بینی از علایم‌ شایع‌ بیماری هستند. آنفلوانزا در تمام‌ سنین‌ به‌ غیر از دوران‌ شیرخوارگی‌ دیده‌ می‌شود. شیوع‌ ناگهانی‌ انواع‌ مختلف‌ آنفلوانزا تقریباً هر زمستان‌ رخ‌ می‌دهد و شدت‌ آنها متفاوت‌ است‌.

علل‌ بیماری

عفونت‌ با ویروسهای‌ دسته‌ اورتومیکسوویروسها. این‌ ویروس‌ها در اثر تماس‌ مستقیم‌ یا غیرمستقیم‌ (مثلاً استفاده‌ از لیوان‌ آلوده‌) گسترش‌ می‌یابند.

عوارض‌ بیماری

هرچند دورهٔ معمولی بیماری ۳ تا ۴ روز است اما چون در جریان آنفلوآنزا میکروب‌های دیگری به بدن حمله می‌کنند ازاینرو سبب پیدایش عفونت‌های ثانوی به خصوص در دستگاه تنفس هم می‌گردند و این بدان معنا است که آنفلوآنزا مقاومت بدن را کم کرده و آن را برای دچار شدن به بیماری‌های دیگر آماده می‌سازد. به کار بردن ماسک ،‌گندزدایی هوای اتاق بیماران و جدا کردن سریع مبتلایان از افراد سالم تا حدی مانع شیوع آنفلوآنزا می‌شود.

موارد خطرناک

اگر یکی‌ از موارد زیر به‌ هنگام‌ درمان‌ رخ‌ دهند: ـ افزایش‌ تب‌ یا سرفه‌ ـ وجود خون‌ در خلط‌ ـ گوش‌ درد ـ تنگی‌ نفس‌ یا درد قفسه‌ سینه‌ ـ ترشحات‌ غلیظ‌ از بینی‌، سینوس‌ها یا گوش‌ها ـ درد سینوس‌ ـ درد یا سفتی‌ گردن.‌.

جهت جستجو سریع موضوع مقاله ، پرسشنامه ، پاورپوینت و گزارش کارآموزی می توانید از قسمت بالا سمت راست جستجو پیشرفته اقدام نمایید.

همچنین جهت سفارش تایپ ، تبدیل فایل پی دی اف (Pdf) به ورد (Word) ، ساخت پاورپوینت ، ویرایش پایان نامه و مقاله با ما در تماس باشید.