مقاله تحلیلی پیرامون احداث ساختمان‌ های بلند مرتبه در کلان‌ شهرهای ایران مربوطه  به صورت فایل ورد  word و قابل ویرایش می باشد و دارای ۲۵  صفحه است . بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دانلود مقاله تحلیلی پیرامون احداث ساختمان‌ های بلند مرتبه در کلان‌ شهرهای ایران نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک مقاله مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد

 فهرست مطالب

چکیده :   ۱
بیان مسأله :   ۳
هزینه زیاد زمین و تکنولوژی پیشرفته و مصالح متنوع امروز بلند مرتبه سازی را توجیه  می نماید یا خیر ؟   ۴
رابطه تراکم جمعیت و ظرفیت معابر و تاسیسات و تجهیزات و خدمات شهری   ۵
بلند مرتبه سازی در کلان شهرهای ایران آری یا خیر ؟   ۶
رابطه بین بلند مرتبه سازی و توسعه افقی :   ۸
آثار اجتماعی و روانی زندگی درساختمان های بلند :   ۹
الف – تناسب زندگی آپارتمانی ( بلند مرتبه ها ) با گروهها و طبقات مختلف اجتماعی   ۱۰
ب : تراکم جمعیت در فضا   ۱۴
ج : یکسانی و یکنواختی فضاهای طراحی شده :   ۱۶
د : سوانح و ساختمانهای بلند   ۱۶
زلزله و باد   ۱۶
آتش سوزی   ۱۷
نتیجه گیری   ۱۸
« منابع ومآخذ »   ۲۲

« منابع ومآخذ »

 ۱٫ Peter Hall : cities of Tomorrow

۲٫ Hans Argger ottoGlus : High Rise Building and urban

۳٫ Roger Trncik : Finding Lost space

۴٫ Lynn s. Beedle Tall Building and The Quality of urban Life in Human

۵٫ Galen Cranz an Tho masl . sch umacher : The Impact High Rise Housing on older Residents in Human Response to Tall Building

۶٫ Diete Prinz , stadte bauliches Ges talten

۷٫ De chiara , koppieman , urban planning and Desigh .

۸٫ Neu fert , Architect Data

۹٫ آپارتمان سازی و آپارتمان نشینی در تهران : هایده نصیری

۱۰٫ پژوهشی در آپارتمان نشینی : پریچهر بهلولی

۱۱٫ بررسی روابط همسایگی آپارتمان نشینی : سوسن بستانی

۱۲٫ سلامت روحی در آپارتمانهای مرتفع : دانیل کاپون

۱۳٫ طرح شهر  :  لوئیس مامفورد

۱۴٫ طراحی شهری ، معماری شهرهای بزرگ و کوچک  : هانس بلو منفلر

 چکیده :

 در فرهنگ ما نمی توان معماری و شهرسازی را صرفاً با نظریه ای کلی و جهانشمول یا با چند فرمول ، چنان که در علوم دیگر میسر است تعریف کرد. چرا که معماری علاوه بر آنکه علم است ،هنر نیز هست ، معماری و طراحی شهری ترجمان اندیشه های انتزاعی به صورت فرم است .

یک وجه معماری عینی و عقلانی است حال آنکه وجه دیگر آن ذهنی غیر عقلانی و عاطفی است . معماری و شهرسازی را در مقام یک شیء می توان به صورت کمی سنجید اما معماری در مقام تجربه بر واکنش کم و بیش غیرقابل پیش بینی انسان متکی است که برخاسته از نیازها و دیدگاههای اوست . معماری و شهرسازی به موقعیت ( یعنی ارزشها و نگرشها ) متکی است اما در عین حال به وسیله فرهنگ انتظام می یابد که درک وحدت گذشته و حال و یا به عبارت دیگر ایجاد تعادل بین سنت و نوآوری را از آن می طلبد و اکنون که مصالح جدید و فنون جدید ساخت امکان ایجاد هربنایی را با هر فرمی ممکن ساخته اند، باید با دقت بیشتری به معماری و طراحی یک شهر و بناهای آن نگاه کرد .

در این میان ساختمانهای بلند شاید بیش از هر بنای دیگر در معماری نیازمند این توجه و دقت باشند . این ابنیه در شرایط فعلی ، زیر سوال برده شده اند و انتقاد شدیدی به آن وارد شده ولی همچنان توانسته حضور خود را در شهرها حفظ کند و راهگشای حل بسیاری از مشکلات باشد .

به هر حال شهر باید زیبا باشد . باید با طبیعت آشتی کند و آغوشش را برای مردم باز کند . هیاهو و غوغا و جریان زندگی باید به خیابانها باز گردد و باید از کسالت و یکنواختی درآید و تشخص خود را باز یابد .

باید فضاهای گمشده دیروز دوباره پیدا شوند جان بگیرند و جان ببخشند اما این بار در قلمرویی متفاوت از دیروز .

 لغات کلیدی : معماری و شهرسازی – فرم – فرهنگ – سنت و نوآوری – مصالح و فنون جدید – ساختمانهای بلند مرتبه – طبیعت – فضاهای گمشده

بیان مسأله :

نیمه دوم قرن نوزدهم ، با آغاز رشد عمودی ساختمانها ( بلند مرتبه سازی ) در غرب همراه بوده است از آن زمان تاکنون ، پدیده (( بلند مرتبه سازی )) به عنوان یکی از اشکال غالب ، در صحنه معماری و شهر سازی جهان ، چهره خود را به ثبت رسانده است . بلند مرتبه سازی در طی حیات خود اگر چه همواره از سوی بعضی اندیشمندان مسائل اجتماعی ، اقتصادی … و شهر سازی مورد انتقاد واقع شده و به کاربرد آن با شک و تردید نگریسته اند اما همواره بنا به ضرورت ها ، توانسته است حضور دائمی خویش را به اثبات رسانده و بر عرصه فعالیت و گستردگی خود بیافزاید .

در طی حدود ۵/۱ قرنی که استفاده از ساختمانهای بلند در شهرهای جهان متداول گردید و گسترش یافت ، بلند مرتبه سازی همواره به عنوان یک پدیده مهم و مشکل آفرین مورد بحث بوده است . این پدیده از سویی می تواند به بسیاری از مسائل شهری مانند کمبود زمین ، کمبود مسکن و … پاسخ دهد ، اما از سوی دیگر خود پدید آورنده مشکلات و نارسایی های دیگری می باشد . در کشورهای غربی سعی شده است برای بهره مندی از مزایای بلند مرتبه سازی و برای کنترل مسائل و مشکلات ناشی از آن توسط قوانین و مقررات کاربردی عمل کنند و پدیده را تحت کنترل بیاورند . ضرورت وجود قوانین و ضوابط کنترل کننده در این کشورها بعد از بروز مشکلات و نارسایی های ناشی از گسترش این پدیده خود را نمایاند یعنی زمانی که آثار نامطلوب آن بر چهره محیط صدمه زده بود و جبران خسارات آن به طور کامل میسر نبود . اما به هر حال وجود این ضوابط و مقررات توانسته است تا حد زیادی از گسترش و ادامه آثار نامطلوب بلند مرتبه سازی در زمینه های کالبدی ، زیست محیطی ، اجتماعی … جلوگیری نموده و باعث بهره مندی مطلوب از مزایای آن گردد .

شهرهای ما ( خصوصا کلان شهرها ) در حال حاضر شاهد رشد وگسترش روزافزون ساختمان های بلند بر چهره خود می باشد و این در شرایطی صورت می پذیرد که شناخت دقیقی از موضوع وجود ندارد و قانون و مقررات کنترل کننده ای نیز در دست نیست . عدم وجود ضوابط و معیارهایی برای کاربرد اجرایی بلند مرتبه سازی ، این نگرانی را باعث می گردد که عوارض نامطلوب آن به علت وجود
نارسایی های دیگر ، بسیار فاجعه بارتر از آنچه در شهرهای غربی رخ داده ، خود را بنمایاند .

هزینه زیاد زمین و تکنولوژی پیشرفته و مصالح متنوع امروز بلند مرتبه سازی را توجیه
می نماید یا خیر ؟

ساختمانهایی که در شهر ساخته می شوند محل کار یا زندگی مردم هستند . مردم برای اینکه از جایی به جای دیگر بروند احتیاج به کوچه و خیابان و وسیله نقلیه دارند . مردم به مدرسه و بیمارستان و پارک و شهربازی و ورزشگاه و نمایشگاه و … هم نیاز دارند . بنابراین تعداد مردم یک شهر ( یعنی جمعیت شهر ) باید در حدی باشد که ظرفیت معابر و فضاها و اماکن عمومی آن بتواند پاسخگوی نیازهای ساکنانش باشد . کنترل تعداد طبقات ساختمان وسیله ای است برای کنترل اندازه و تراکم جمعیت ، و کنترل تراکم جمعیت هم به این دلیل لازم است که بین نیازهای مردم و ظرفیت معابر و اماکن و بناهای عمومی شهر تعادل برقرار شود .

رابطه تراکم جمعیت و ظرفیت معابر و تاسیسات و تجهیزات و خدمات شهری

با امکاناتی که در حال حاضر برای رفت و آمد و حمل و نقل می شناسیم ( خیابان ، اتومبیل ، اتوبوس ، مترو … ) در شهر بزرگی مثل تهران حدود ۳۰% مساحت شهر به شبکه معابر اختصاص می یابد . معمولا ۲۰ تا ۳۰ درصد سطح یک شهر بزرگ نیز برای احداث خانه ها و سکونتگاه مردم منظور می شود و بقیه سطح شهر نیز سهم انواع خدمات و تاسیسات و تجهیزات عمومی ، فضاهای سبز ، حریم مسیلها و رودها ، مناطق حفاظت شده و … است .

طبق طرح جامع و ساماندهی مصوب تهران ، مجموعا در حدود ۱۶۰ کیلومتر مربع از مساحت ۷۰۰ کیلومتر مربعی محدوده بیست و پنج ساله به (( کاربری مسکونی )) اختصاص دارد .

حال می خواهیم ببینیم که در این ۱۶۰ کیلومتر مربع ( یا ۱۶۰ میلیون متر مربع ) چقدر خانه می توانیم بسازیم به نحوی که بین نیازهای جمعیت و ظرفیتهای شهر تعادل برقرار شود ؟

اگر تراکم ساختمانی را برابر حداقل پیش بینی شده در ضوابط موجود ، ۱۲۰ درصد ( یعنی دو طبقه ساختمان در ۶۰ درصد سطح زمین ) در نظر بگیریم  سطح کل زیربنای ساختمانهای مسکونی شهر برابر ۱۹۲ میلیون متر مربع خواهد شد . حال برای اینکه ببینیم که در این مقدار زیربنا چند نفر ساکن خواهند شد . باید آن را بر عدد متوسط سطح زیربنای مسکونی ، که در تهران حدود ۲۰ مترمربع است ، تقسیم کنیم ، حاصل برابر ۶/۹ میلیون نفر می شود .

معنی محاسبه ساده فوق این است که اگر به فرض در تمام قطعه زمینهای مسکونی محدوده ۲۵ ساله تهران ساختمانهای مسکونی ۲ طبقه ( یعنی تراکم ساختمانی ۱۲۰ درصد ) ساخته شود ، جمعیت ساکن در محدوده ۲۵ ساله تهران به ۶/۹ میلیون نفر می رسد . به همین ترتیب اگر همه ساختمانها ، به فرض سه طبقه ساخته شوند جمعیت محدوده ۲۵ ساله تهران به ۴/۱۴ میلیون و اگر چهار طبقه ساخته شوند به ۲/۱۹ میلیون نفر می رسد وحال سوال این است که این ظرفیت ۷۰۰ کیلومتر مربعی ( یعنی محدوده ۲۵ ساله تهران ) چند نفر را می تواند در خود جا دهد ؟

طبق طرح جامع اول تهران ( مصوب سال ۴۹ برای دوره ۷۰-۱۳۴۵ ) ۵/۵ میلیون نفر ، و طبق طرح ساماندهی تهران ، مصوب ۱۳۷۱ ، ۶۵/۷ میلیون نفر .

آیا می توان از رقم اخیر هم تجاوز کرد ؟ نه چندان ، زیرا اگر حتی از محدودیت جدی منابع آب و نیز محدودیت ظرفیت شبکه های موجود آب و برق و گاز و … هم بگذریم . و حل آن را به کمک سرمایه گذاری زیاد و استفاده از تکنولوژی پیشرفته میسر بدانیم . در مورد شبکه معابر محدودیت وجود دارد : وقتی متوسط تراکم ناخالص جمعیت شهر بزرگی مثل تهران از ۱۰۰ نفر در هکتار فعلی تجاوز کند و به حدود ۱۴۰ نفر در هکتار برسد ( یعنی جمعیت کل ۸/۹ میلیون نفر ) ، دیگر حتی نه فقط شبکه اتوبوسرانی پیشرفته ، بلکه سیستمهای حمل و نقل با ظرفیت سنگین ( مثل مترو ) نیز جوابگوی نیازهای حمل ونقل و رفت و آمد مردم شهر نخواهند بود ، و علاوه بر آن شهر به لحاظ سطوح مورد نیاز فضاهای باز و سبز و انواع خدمات و تأسیسات « زمین بر » شهری نیز با کمبودهای جدی تر مواجه می شود ، معنای حرفهای فوق به طور خلاصه این است که حداکثر متوسط تراکم ساختمانی ، اگر حداقل قابل قبولی از کیفیت را ضروری بدانیم ، ۱۲۰ درصد ، و حداکثر متوسط تعداد طبقات ساختمانهای مسکونی ، دو طبقه ، است ، یعنی چهار طبقه هم خیلی زیاد است !

بلند مرتبه سازی در کلان شهرهای ایران آری یا خیر ؟

تمام مقالات و پایان نامه و پروژه ها به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد.

 جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.