مقاله حقوق غیر نظامیان در جنگ از دیدگاه مهدویت و حقوق بین الملل مربوطه  به صورت فایل ورد  word و قابل ویرایش می باشد و دارای ۳۳  صفحه است . بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دانلود مقاله حقوق غیر نظامیان در جنگ از دیدگاه مهدویت و حقوق بین الملل نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک مقاله مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد

 فهرست

چکیده   ۱
۱٫ مقدمه   ۲
۲٫ حقوق غیرنظامیان در زمان جنگ از دیدگاه اسلام   ۳
۲- ۱٫ مفهوم جنگ از نظر اسلام   ۳
۲- ۲٫ حقوق بشر اسلام و جنگ   ۹
۲-۴٫ حقوق غیر نظامیان در جنگ از دیدگاه روایات و سیره ائمه معصومین (ع)   ۱۳
۲- ۵٫ حقوق غیر نظامیان در جنگ حقوق غیرنظامیان از دیدگاه فقهی   ۱۸
۳٫ حقوق غیرنظامیان از دیدگاه حقوق بین الملل   ۲۰
۳-۱٫ مفهوم جنگ در حقوق بین الملل   ۲۰
۳-۲٫ حقوق بشر دوستانه و اسناد بین المللی   ۲۲
۳-۱٫ تفکیک مبازران از غیرنظامیان   ۲۳
۳-۲٫ غیرنظامیان   ۲۴
۳- ۳٫ تعریف افراد غیرنظامی و جمعیت غیرنظامی   ۲۵
۳- ۴٫ حمایت عام از افراد غیرنظامی   ۲۵
۱٫ احترام به فرد انسانی   ۲۵
۳- ۵٫ حمایت خاص از برخی طبقات افراد غیرنظامی   ۲۶
نتیجه گیری   ۲۸

۱٫ مقدمه

اصول و قواعد حقوق بشر دوستانه بر مبنای معاهدات بین المللی و اراده جامعه بین الملل است. مبنی بر رعایت حقوق اساسی بشر، حمایت از قربانیان درگیری های مسلحانه، رعایت حال زخمی ها، بیماران، زنان، کودکان، (غیرنظامیان) و محدودیت ابزارها و شیوه های جنگی می باشد. حقوق بشردوستانه قدمت طولانی دارد و آثار آن را می توان در زمان‌های بسیار دور یافت.

در دوران حیات اسلام به ویژه تعالیم پیامبر اکرم (ص) و امیر المؤمنین (ع) این حقوق مشهود است. از جمله این موارد می توان به انعقاد معاهدات در زمان حیات پیامبر (ص) اشاره کرد که براساس این معاهدات خود و پیروانش را در برابر دیگران (مشرکان و اهل کتاب) متعهد می کرد. به عنوان نمونه می توان قرارداد «صلح حدیبیه» بین پیامبر (ص) و بت پرستان را مطرح کرد که بر مبنای این قرارداد امنیت کامل در عربستان حاکم شد و در همان دوران اسلام به سرعت رواج یافت. همچنین می توان به دستور العمل علی (ع) به سربازان خویش هنگام جنگ با معاویه اشاره نمود که صریحاً به منع کشتار فراریان، مجروحان و منع آزار زنان دستور می دهد.

اما آنچه که تحت عنوان حقوق بشر دوستانه بین المللی در روابط بین الملل و حقوق بین الملل امروزی مورد توجه دولت ها قرار گرفته است. تلاش هایی بوده که منجر به تنظیم و تصویب مواقتنامه بین دولت ها شد واز لحاظ حقوقی جنبه قانونی و عملی به خود گرفت. قدمت طولانی نداشته و به نیمه دوم قرن نوزدهم بر می گردد. در حقیقت هدف این مقاله این است که ثابت نماید در نسبت میان حقوق بشر دوستانه و اسلام یا همان آموزه های مهدویت اصول و مبانی مشترکی وجود دارد که باید استخراج و ارائه شود. به عنوان مثال می توان به اصل تناسب، اصل انسانیت و اصل تفکیک اشاره کرد. هم چنین عدم حمله به غیرنظامیان که همان اصل تفکیک است و یا حمایت از انسان های بی گناه در جنگ اعم از کودکان، زنان و پیران و که قرن ها پیش در فقه اسلامی آمده و اکنون در حقوق بشر دوستانه بین المللی هم وجود دارد. با توجه به مطالب فوق به مطالعه تطبیقی بین دیدگاه مهدویت و حقوق بین الملل درخصوص حقوق غیرنظامیان در جنگ پرداخت شده است.

در همین راستا این مبحث در دو بعد حقوق انسانی و حقوق اموال غیرنظامیان ابتدا از نظر اسلام و مهدویت و در آخر از نظر حقوق بن الملل مورد بررسی قرار داده می شود.

۲٫ حقوق غیرنظامیان در زمان جنگ از دیدگاه اسلام

۲- ۱٫ مفهوم جنگ از نظر اسلام

در قرآن آیات کریمه ای وجود دارد که خداوند در آن ها مسلمانان را به قتال ترغیب می نماید:

الف) سوره توبه، آیه ۲۹:

با اهل کتابی که به خداوند و روز بازپسین ایمان ندارند و حرام داشته خدا و پیامبرش را حرام نمی گیرند و دین حق نمی ورزند، کارزار کنید تا به دست خویش و خاکسارانه جزیه بپردازند.

در تفسیر مجمع البیان به نقل از مجاهد می خوانیم: «این آیه در وقت صدور فرمان جنگ با رومیان «تبوک» نازل شده و برخی گفته اند اختصاصی بدان جنگ ندارد و به نحو عموم نازل گشته است». صاحب کنزالعرفان می نویسد: «این آیه اشاره به قتال با اهل کتاب دارد که خدا آن ها را با چهار صفت توصیف کرده است که هر کدام از آن ها موجب قتال با آنان است. شیخ طوسی در التبیان آورده است: «آیه ۲۹ توبه، امر از سوی خدا به پیامبر و مؤمنان است که با غیر معترفان به وحدانیت الهی و غیر مقران به روز جزا و بعث و شور، قتال و کارزار نمایند».

صاحب المیزان «من» را در عبارت «من الذین اوتوا الکتاب» بیانیه و مراد از قتال با اهل کتاب را، قتال با جمیع دانسته است. او سه وصف آیه را، حکمت امر به قتال و کارزار با آنان می داند.

ب) سوره توبه، آیه ۳۶:

با مشرکان همگی کارزار کنید همچنان که آنان هم با شما همگی کارزار می کنند و بدانید که خداوند با پرهیزگاران است.

در مجمع البیان آمده است: «یعنی همگی شما در حالی که با هم مؤتلف باشید و اختلافی نداشته باشید، کارزار کنید، چنان که آن ها نیز همگی با شما کارزار کنند. و به نقل از «اصم» آورده است: معنای آیه، این است که پشت در پشت و نسلاً بعد نسل با آن ها کارزار کنید چنان که آن ها با شما این گونه کارزار کنند».

ج) سوره بقره، آیه ۱۹۳:

با آنان چندان نبرد کنید که فتنه شرک باقی نماند و دین، فقط دین الهی باشد و چون دست بداشتند، ستم نباید کرد مگر بر ستمگران.

در تفسیر نمونه، با این توضیح که فتنه از نظر لغت، معنی وسیعی دارد و هر گونه مکر، فریب، فساد، شرک، گناه و رسوایی را در بر می گیرد، منظور از فتنه را «شرک و بت پرستی» می داند و یکی از اهداف جهاد را برچیدن بساط شرک و بت پرستی عنوان می کند. محقق اردبیلی در زبده البیان آورده است: «غایت وجوب قتال، عدم فتنه و شرک است به نوعی که طاعت و انقیاد فقط برای خدا باشد. اگر از کفر امتناع کردند و به اسلام روی آوردند، عقوبتی بر آنان نیست. در تفسیر صافی نیز «فتنه» را به نقل از مجمع البیان شرک دانسته است.

نطز صاحب التبیان در این آیه، فتنه را بنا به قول ابن عباس، قتاده، مجاهد، ربیع و ابن زید، شرک دانسته و همین قول از امام صادق (ع) روایت شده است.

د) سوره بقره، آیه ۱۹۱:

و هر جا که بر آنان دست یافتید، بکشیدشان و آنان را از همان جا (مکه) که شما را رانده اند، برانید.

صاحب کنزالعرفان این آیه را ناسخ کلیه آیاتی می داند که در آن امر به موادعه یا کف و خودداری از قتال شده است. و صاحب زبده البیان نیز دلالت آن را، بر وجوب قتال با کفار و وجوب اخراج آن ها از مکه می داند.

ه) سوره بقره، آیه ۲۱۶:

بر شما جهاد مقرر شده است و آن برای شما ناخوشایند است و چه بسا چیزی را ناخوش داشته باشید و آن به سود شما باشد و چه بسا چیزی را خوش داشته باشید و آن به زیان شما باشد و خداوند می داند و شما نمی دانید.

به نوشته مجمع البیان، آیه بر وجوب جهاد کفایی دلالت دارد. نیز در خلاصه المنهج می خوانیم: «این آیه، دلالت بر وجوب جهاد و فرض بودن آن می کند. سعید بن مسیب و اکثر مفسران بر همین قولند و مراد، وجوب کفایی است». در المیزان آمده است که آیه دلالت بر فرض قتال بر همه مؤمنان دارد؛ به خاطر این که خطاب متوجه به آن ها است؛ مگر آن که کسانی را دلیل خارج کند.

و) سوره توبه، آیه ۵:

و چون ماه های حرام به سر آمد، آن گاه مشرکان را هر جا که یافتید، بکشید و به اسارت بگیریدشان و محاصره شان کنید و همه جا در کمینشان بنشینید، آن گاه اگر (از کفر) توبه کردند و نماز به پا داشتند و زکات پرداختند، آزادشان بگذارید که خداوند، آمرزگار مهربان است.

صاحب مجمع این آیه را ناسخ کلیه آیاتی می شمارد که درباره صلح و خودداری از جنگ با آن ها نازل شده بوده است. نیز به نقل برخی دیگر، چهار دستور را تخییری و مصلحتی می داند. صاحب المیزان دستورات را بیان از نوع وسیله برای از بین بردن آنان می داند.

در تفسیر نمونه ذیل این آیه آمده است: «در این جا چهار دستور خشن در مورد آن ها دیده می شود: بستن راه ها، محاصره کردن، اسیر ساختن و بالاخره کشتن و ظاهر این است که چهار موضوع به صورت یک امر تخییری نیست، بلکه با در نظر گرفتن شرایط محیط، زمان، مکان و اشخاص مورد نظر، باید به هر یک از این امور که مناسب تشخیص داده شود، عمل کرد». فاضل مقداد این آیه را ناسخ آیاتی که به موادعه یا خودداری از قتال فرمان داده است، می داند. نیز در خلاصه المنهج می خوانیم: «این آیه ناسخ هر آیه ای است که در باب صلح واقع شده است».

ز) توبه، آیه ۷۳:

ای پیامبر با کافران و منافقان جهاد کن و با آنان درشتی کن.

در کنزالعرفان، ذیل تفسیر این آیه به نقل از ابن عباس آورده است: «جهاد کفار با سیف و شمشیر است و جهاد منافقان با زبان است که اقامه حجت بر آنان باشد و موعظه شوند». سپس ادامه داده است که امر جهاد با کفار دو قسم است:

۱٫ با کفار اهل کتاب یا آن ها که شبهه کتاب داشتن دارند، کارزار می شود تا اسلام آوردند یا به شرایط ذمه ملتزم گردند.

۲٫ با کفار غیر اهل کتاب کارزار می شود تا اسلام بیاورند یا کشته شوند.

در المیزان، جهاد با آنان را صرف نهایت تلاش در مبارزه با آنان می داند که با زبان و دست است تا در نهایت به قتال برسد.

ح) سوره توبه، آیه ۴۱:

چه سبکبار، چه سنگین، روانه شوید و به مال و جانتان در راه خدا جهاد کنید که اگر بدانید این برایتان بهتر است.

در این آیه، بنا بر نقل مجمع البیان و نیز المیزان، دستور جهاد داده شده و تأکید وجوب آن را بر بندگان بیان فرموده است.

ط) سوره توبه، آیه ۱۲۳:

ای مؤمنان با کسانی از کفار که نزدیک شما هستند کارزار کنید و باید که در شما درشتی ببینند.

صاحب کنزالعرفان در تفسیر این آیه آورده است که یعنی با همه کفار کارزار کنید و ابتدا از نزدیک تر آغاز کنید. و در تفسیر نمونه آمده است: «درست است که با تمام تاکتیک و روش مبارزه، بدون شک نخست باید از دشمنان نزدیک تر شروع کرد؛ چرا که خطر دشمنان نزدیک تر بیشتر است. همان گونه که هنگام دعوت به سوی اسلام و هدایت مردم به آئین حق باید از نزدیک تر شروع کرد … (تعبیر «و لیجدوا فیکم غلظه» بیان گر آن است که باید) آمادگی و سرسختی خود را به دشمن نشان بدهید تا آن ها بدانند در شما چنین روحیه ای هست و همان، سبب عقب نشینی و شکست روحیه آنان گردد و به تعبیر دیگر، وجود قدرت کافی نیست بلکه باید در برابر دشمن نمایش قدرت داد. در المیزان این آیه را امر به جهاد عام دانسته است که توسعه اسلام در آن است تا آن که در دنیا شایع شود.

ی) سوره توبه، آیه ۳۸:

ای مؤمنان! چرا هنگامی که به شما گفته می شود در راه خدا رهسپار (جهاد) شوید، گرانجانی می کنید؟

مطابق آن چه مجمع از حسن و مجاهد نقل کرده است، منظور از «انفرو فی سبیل الله» حرکت مسلمانان برای غزوه تبوک است. در این آیه، آنان که از رفتن به جهاد سرپیچی کرده و فرمان الهی را به جا نیاوردند، مورد توبیخ قرار گرفته اند. در المیزان، مراد از «نفر فی سبیل الله» خروج به جهاد دانسته شده است.

ک) سوره انفال، آیه ۶۵:

ای پیامبر! مؤمنان را به جهاد برانگیز.

خداوند در این آیه خطاب به پیامبر خود فرموده است که مؤمنان به دین را به کارزار تشویق و تحریض کن.

 ل) سوره توبه، آیه۱۱۱:

خداوند جان و مال مؤمنان را در ازای بهشت از آنان خریده است، همان کسانی که در راه خدا کارزار می کنند و می کشند و کشته می شوند. این وعده به راستی و درستی در تورات و انجیل و قرآن بر عهده او است.

در این آیه از جهاد در راه خدا قدردانی شده و خدا را خریدار جان و مال جهادگران دانسته است.

با استفاده از دلایل قرآنی که پاره ای از آن مذکور آمد، به ظواهر و اطلاقات آن استناد کرده و ثابت می کنند که در اسلام علاوه بر اینکه اصل بر صلح است اما جنگ نیز مهمی است که به آن تأکید شده است. است. این گروه معتقدند که این آیات با آیات دیگر نسخ نشده اند. خصوصاً آیه ۲۹ سوره توبه که از آخرین سوره های نازل شده در قرآن کریم و مشهور به «آیه سیف» است. (برزنونی، ۱۳۸۴، ۸۸-۹۵)

با توجه به مطالب گفته شده در خصوص وجود جنگ در اسلام و بودن آیاتی در قرآن دال بر این موضوع، شرایط و ویژگی هایی نیز در رابطه با جنگ و شیوه های جنگیدن در تعالیم اسلام آمده است. از جمله این موارد به کارگیری اصول جوانمردانه در جنگ ها و نبردها است. اینکه نیروهای درگیر در جنگ نباید با مکر و حیله و از راه های غیر متعارف با دشمنان وارد جنگ شوند؛ همچنین نباید آغازگر جنگ باشند. در سیره ی ائمه ی معصومین (ع) و در احادیث مربوط به عصر ظهور امام مهدی (عج) نیز این اصول به وضوح مشاهده می شود. چنان ‌که رسول خدا (ص)، امیرالمؤمنین علی (ع) را در رأس سپاهی به سوی دشمن اعزام کرد سپس شخصی را در پی آن حضرت فرستاد و تأکید کرد از روبرو با دشمن مقابله کن و مبادا از پشت سر به او حمله کنی؛ ابتدا آنها را به اسلام دعوت کن و یا به آن‌ها اعلام کن تا جنگ غافلگیرانه نباشد. ( شیخ صدوق، ج۳، ۲۰۷)

رسول خدا (ص) در موارد دیگر نیز همواره بر عدم به کارگیری مکر و حیله در رویارویی با دشمن تأکید داشتند. علاوه بر این شبیخون زدن را نیز منع کرده و همواره تأکید می‌کردند که هیچ‌گاه با قومی وارد جنگ نشوید مگر آنکه آنان را دعوت نمائید. (عاملی، ج۱۵، ۵۸) در همین رابطه ابن عباس می‌گوید؛ رسول خدا (ص) با هیچ قومی نجنگید مگر اینکه ابتدا آنها را دعوت کرده و به آنان اعلام نماید. (شیخ صدوق، ج۳، ۲۰۷) علی (ع) نیز در حکومت خود همواره بر رعایت اصول جوانمردانه در رویارویی با دشمن تأکید داشته، از به کارگیری نیرنگ و فریب خودداری، و نهی می‌کرد. چنانکه در این رابطه می فرمود اگر زشتی مکر و حیله نبود من زیرک ‌ترین مردم بود. (عاملی، ج۱۵، ۷۰)

۲- ۲٫ حقوق بشر اسلام و جنگ

تمام مقالات و پایان نامه و پروژه ها به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد.

 جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.