عمدهترین بیماریهای مفاصل، آرتروز، رماتیسم مفاصل و نقرس میباشد.
رماتیسم مفاصل و استخوان به عللی نامعلوم در اثر حمله سیستم دفاعی بدن به نقاط الحاقی(مفاصل) بدن ایجاد میگردد. در حال حاضر بین ۱ تا ۳ درصد از انسانها در سنین مختلف (خصوصاً افراد بالای ۴۰ سال) در معرض این بیماری قرار دارند. زندگی شهرنشینی، رژیم غذایی نامناسب، عدم تحرک کافی، چاقی و آلرژی از مهمترین عوامل ایجاد کننده و افزاینده این بیماری ذکر شدهاند. رژیم غذایی حاوی چربی زیاد، مهمترین عاملی است که از طریق افزایش حساسیت به بیماری خود ایمنی بدن، باعث افزایش و یا شدت بیماری رماتیسم مفاصل میگردد. کمبود ویتامین B5 (پانتوتنیک اسید) و عناصر معدنی روی، سلنیم، مس و بُرم میتواند شرایط ابتلاء به بیماری رماتیسم مفاصل و حتی آرتروز را تسریع و تسهیل نماید.
از طرف دیگر درد مفاصل عمدتاً از بر هم خوردن مزاج بوجود آمده و در این بین، طبیعت بلغم و خونی بیشترین تأثیر را در ایجاد اینگونه دردها دارا میباشد. لذا بایستی نسبت به مصرف موادغذایی و گیاهان دارای خاصیت ضد بلغم و خون اقدام نمود.
از جمله مهمترین علائم این بیماری میتوان به درد در ناحیه مفاصل و خشک شدن مفاصل در آغاز صبح (بیداری) اشاره نمود. مفاصل دستها و پاها دارای بیشترین آسیب پذیری در بین اندامهای بدن بوده که مورد حمله این بیماری قرار میگیرند. ضعیف شدن، تب، کاهش وزن و خستگی از جمله علائم شایع رماتیسم مفاصل میباشند که در صورت پیشرفت بیماری، این علائم به تورم وتغییر شکل مفاصل و تغییر رنگ پوست به سمت سرخ شدن منتهی خواهد شد.
با اندکی تغییر در روند زندگی و رژیم غذایی میتوان مانع از ابتلاء به این بیماری و یا کاهش آن شد. رژیم غذایی فاقد چربی (به ویژه رژیم گیاهخواری) راهی در جهت کاهش بیماری معرفی شده است. همچنین توصیههایی نظیر عدم مصرف و یا کاهش مصرف گوشت، لبنیات، قند، تخم مرغ، غذاهای فرآوری شده (کنسروی) و مواد غذایی با منشاء شیمیائی، راهکارهایی درجهت کاهش بیماری رماتیسم مفصلی ذکر شده است.
از جمله رژیمهای غذایی توصیه شده میتوان به موارد ذیل اشاره نمود:
ـ کاربرد منابع غذایی حاوی ویتامین E نظیر سبزیجات برگی تازه، دانههای غلات و دانههای خشکبار و آجیل.
ـ مصرف روغنهای حاوی اسید چرب امگا ۳، گامالینوئیک اسید نظیر روغن دانه گل گاوزبان، روغن دانه گل مغربی روغن زیتون و بویژه مصرف روغن ماهی.
ـ مصرف منابع تغذیهای حاوی روی (مانند دانه گندم، دانه کدوی پوست برهنه و نخود) و غذاهای حاوی سلنیوم (نظیر دانه غلات و غذاهای دریایی).
ـ مصرف سبزیجات حاوی ویتامین C (جعفری، فلفل دلمه ای، کلم تکمه، شلغم و لیمو شیرین و… ).
از جمله روشهای دیگر درمان دردهای ناشی از بیماری رماتیسم، استفاده از گیاهان دارویی میباشد که مهمترین این گیاهان عبارتند از:
فلفل قرمز(تند)، زردچوبه، کُندُر، زنجبیل گزنه کبیر، رزماری و زوفا.
میوهای است که به صورت تازه و نارس (سبز رنگ)، تازه و رسیده (رنگ قرمز ، نارنجی و یا زرد) و رسیده خشک (به صورت خُرد شده و یا پودر شده) مورد استفاده قرار میگیرد. عامل تندی در فلفل نوعی آلکالوئید تحت نام کاپسایسین میباشد.
این ماده شیمیایی باعث تسکین درد و تحریک عطسه میشود. این نوع از فلفل با نوع ادویهای آن کاملاً متفاوت میباشد. اندام مصرفی در نوع فلفل ادویهای دانهها میباشد که پس از رسیدن دانه، آنرا آسیاب نموده و سپس مصرف مینمایند. کرم کاپسایسین (Capsaisine)، از جمله داروهای ساخته شده از فلفل تند است که برای درمان دردهای عصبی، دیابتی، دردهای بعد از عمل جراحی، پسوریازیس(نوعی بیماری پوستی)، دردهای عضلانی، دردهای عصبی مربوط به تبخال، دردهای ناشی از آماس مفاصل و دردهای روماتیسم مفصلی بصورتی کاملا مثبت، مورد استفاده قرار میگیرد. ثابت شده است، کاربرد کاپسایسین از طریق بینی نیز میتواند برای درمان سردردهای مزمن و همچنین برای دردهای میگرنی مؤثّر باشد. تحقیقات انجام شده نشان داده است، تزریق مستقیم کاپسایسین به مثانه، دردهای عصبی مربوط به مثانه را که ناشی از صدمات عصبی یا نخاعی میباشد، کاهش میدهد. کاربرد ماده مؤثره فلفل یا کاپسایسین در درمان چنین بیماریهایی باید با تجویز پزشک صورت گیرد. فلفل و همچنین کرم کاپسایسین میتواند از طریق افزایش متابولیسم چربیها در درمان چاقی کاذب و بر طرف کردن چربی زیر جلدی بسیار مؤثّر باشد.
لازم به ذکر است که فلفل دلمهای نوعی از فلفل است که فاقد ماده تند یعنی کاپسایسین میباشد ولی در مرحله رسیده کامل، غنی از ویتامین C بوده و عاملی در جهت پیشگیری از سرماخوردگی و یا کاهش دردهای ناشی از بیماری میباشد. در فلفلهای تند نیز با افزایش مرحله رسیدگی کامل، تندی به حد اکثر خود میرسد.
آرامبخش(تسکین دهنده)، ضدعفونی کننده، مقوی قوه باء، بازکننده مویرگها و رگها، کاهش گرفتگی ریهها و مجاری تنفسی و بازکردن جریان هوای ریوی مسدود شده با ذرات معلق هیستامین، خلط آور، مُدِر ملایم، محرک عصبی، تحریک و تسریع فعالیت غده فوق کلیوی و تولید کورتیکو استروئیدها، کاهش نفوذپذیری ریهها و کاهش دم ایجاد شده بوسیله هیستامین و دود سیگار، در مقادیر کم، اشتها آور، نیروزا وتحریک اعصاب اتساع دهنده عروق و متسع کردن آنها، درمان پسوریازیس و کچلی.
عصاره (به صورت دم کرده). برای بدست آوردن این محصول، نصف قاشق چای خوری از پودر فلفل را در یک فنجان آب جوش ریخته و پس از۱۰ دقیقه یک قاشق چای خوری (۵ ـ ۵/۲ گرم) از محلول (عصاره) بدست آمده را با مقداری آب مخلوط کرده و سپس مصرف میگردد. از این عصاره ۳ـ۴ مرتبه در هر روز میتوان استفاده نمود.
کرم کاپسایسین : چهار مرتبه در روز در محل درد مالیده شود.
ضماد حاوی کاپسایسین : برای مدت ۳ـ۴ ساعت در محل درد قرار داده شود.
ـ چنانچه از فلفل به عنوان غذا استفاده شود، مصرف مداوم و روزانه یک عدد میوه درطول سال خطر ابتلا به سرطان معده را افزایش میدهد.
ـ مصرف خارجی کِِرم و یا پودر و یا عصاره فلفل بر روی پوستهای حساس ایجاد التهاب مینماید.
ـ مصرف کاپسایسین از طریق بینی برای کاهش سر درد، بایستی با تجویز و راهنمایی پزشک صورت گیرد.
جهت جستجو سریع موضوع مقاله ، پرسشنامه ، پاورپوینت و گزارش کارآموزی می توانید از قسمت بالا سمت راست جستجو پیشرفته اقدام نمایید.
همچنین جهت سفارش تایپ ، تبدیل فایل پی دی اف (Pdf) به ورد (Word) ، ساخت پاورپوینت ، ویرایش پایان نامه و مقاله با ما در تماس باشید.
ارسال نظر