مقاله گندم مربوطه  به صورت فایل ورد  word و قابل ویرایش می باشد و دارای ۳۰  صفحه است . بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دانلود مقاله گندم نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک مقاله مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد

 فهرست

مقدمه:   ۱
اهمیت اقتصادی گندم:   ۱
مشخصات گیاه‌شناسی گندم:   ۳
عوامل محیطی رشد و نمو گندم:   ۳
حرارت:   ۳
رطوبت   ۵
خاک:   ۹
اندام گیاه   ۱۰
آب و هوای مناسب برای رشد گندم   ۱۱
شرایط مناسب برای رشد گندم   ۱۱
انواع گندم   ۱۱
گندم بهاره   ۱۲
گندم پاییزه   ۱۲
آفات و بیماری های گیاه گندم   ۱۳
مراحل کاشت، داشت و برداشت   ۲۴
آماده سازی زمین جهت کاشت   ۲۴
عمق کاشت   ۲۵
مرحله داشت   ۲۵
برداشت   ۲۶
منابع:   ۲۷

منابع:

 ۱٫ بهینا، محمدرضا، ۱۳۷۳، غلات سردسیری، انتشارات دانشگاه تهران.

۲٫ خیابانی، حمید، ۱۳۷۱، مبانی اکولوژی کشاورزی، انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد.

۳٫ رحیم‌زاده خوئی، فرخ، ۱۳۸۰، اصول اکولوژی در تولیدات گیاهی، انتشارات دانشگاه تبریز.

۴٫ کریمی، هادی، ۱۳۷۱، گندم، مرکز نشر دانشگاهی تهران.

۵٫ کوچکی، عوض، ۱۳۷۳، اکولوژی گیاهان زراعی، انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد.

۶٫ مجموعه مقالات پژوهشی، ۱۳۷۸، نشر وزارت کشاورز و موسسه پژوهش‌های برنامه‌ریزی و اقتصاد کشاورزی.

۷٫ مدیرشانه‌چی، محسن، ۱۳۷۲، اکولوژی گیاهی، انتشارات دانشگاه امام رضا(ع)

۸٫ مظهری، داریوش، ۱۳۸۱، مبانی زراعت عمومی، انتشارات دانشگاه تهران.

۹٫ نورمحمدی، قربان، ۱۳۸۰، زراعت (جلد اول) غلات، انتشارات دانشگاه شهید چمران ۲۴۰٫

مقدمه:

گندم به عنوان یکی از اصلی‌ترین مواد غذایی بشر و مهمترین محصول زراعی و ماده غذایی در اکثر کشورها، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. با توجه به رشد روزافزون جمعیت و افزایش قیمت این کالا در بازار بین‌المللی اهمیت دستیابی به خود کفایی با این محصول استراتژیک، روز به روز افزایش بیشتری پیدا می‌کند. در گزارش سالیانه انتشارات سازمان خواربار جهانی(FAO)، اظهار شده که عملکرد گندم در واحد سطح، در کشور ایران از متوسط تولید جهانی به مقدار ۵۷۰ کیلوگرم در سال ۱۹۹۰ پایین‌تر بوده است. در بین مواردی که کارشناسان، این سازمان به عنوان دلایل پایین بودن عملکرد این محصول در کشور ایران ارائه داده‌اند، ناکافی بودن میزان دانش فنی کشاورزان بطور بارزی استنباط می‌شود. در راستای ایجاد تحول در روند تولید گندم در کشور ایران، طرح محوری گندم به عنوان یکی از جامع‌ترین و مهمترین طرح‌های وزارت کشاورزی به منظور افزایش تولید گندم در سال ۱۳۶۸ به اجرا در آمد. آنچه در دهه گذشته مورد توجه قرار گرفته است، زیر سؤال رفتن برنامه‌های توسعه‌ای است که تنها هدف آنها افزایش تولید می‌باشد(۶).

آمار نشان می‌دهد که ایران نزدیک به ۲۰ میلیون هکتار زمین قابل کشت دارد؛ از این مقدار، سالیانه حدود ۱۰ هکتار به ‌صورت آیش گذارده می‌شود و ۵/۸ تا ۹ میلیون هکتار آن زیر کشت محصولات کشاورزی مختلف می‌رود، که حدود ۳/۲ آن به کشت گندم اختصاص می‌یابد و سطحی معادل ۶/۵ میلیون هکتار را می‌پوشاند. از این مقدار ۶/۱ میلیون هکتار به گندم آبی و ۴ میلیون به گندم دیم تعلق دارد(۴).

 اهمیت اقتصادی گندم:

گندم معمولی (T.aestivum L.em.Tell) در محدوده وسیعی از شرایط آب و هوائی جهان رشد می‌کند و در حقیقت این گیاه سازگار‌ترین گونه‌های غلات است. زمین‌های زیادی در سر‌تا‌سر جهان در مقایسه با سایر گیاهان زراعی، به کشت آن اختصاص داده شده است، زیرا گندم غذای اصلی انسان است که به طور مستقیم مورد مصرف قرار می‌گیرد. به این ترتیب سطح کشت و تولید جهانی آن از سایر محصولات بیشتر است. گندم منبع اصلی کربوهیدرات غذای انسان را تشکیل داده و از لحاظ تهیه نان و ارزش نانوایی، آرد هیچ‌یک از غلات به پای آرد گندم نمی‌رسد. به خاطر داشتن بافت همبندی گلوتن گندم، خاصیت نانوایی آن دارای ارزش بسیار بالایی است. کیفیت گلوتن گندم بستگی به ژنوتیپ گندم‌ها دارد و همین صفت است که آرد گندم را ممتاز می‌نماید. بر خلاف هر غله دیگری، گلوتن گندم قادر است ور آمدن خمیر را از طریق تشکیل سلول‌های کوچک گاز و نگهداشتن گازکربنیک تشکیل شده در اثر تخمیر، به انجام برساند. در هرحال مصرف نان‌هایی که خمیرشان تخمیر حاصل می‌کنند و یا آنهایی که نمی‌کنند از قرن‌ها پیش و شاید هم در دوران قبل از تاریخ ثبت شده و مورد استفاده قرار می‌گرفته است. هر چند گندم از نظر بعضی از اسید‌های آمینه بخصوص لایسین فقیر است، ولی جزء بهترین غذاها به شمار می‌رود. نشاسته گندم به سادگی هضم می‌شود، زیرا دارای مقدار زیادی پروتئین می‌باشد. دانه گندم حاوی بسیاری مواد معدنی، ویتامین‌ها و چربی‌ها است(۹).

در ایران مانند بسیاری از کشورهای جهان، نان حاصله از گندم مهمترین ماده غذائی روزانه مردم را تشکیل می‌دهد و نقش عمده‌ای در تأمین انرژی و پروتئین مورد نیاز بدن به عهده دارد. نان گندم یکی از ضروری‌ترین مواد غذائی و قوت اصلی اکثریت عظیمی از مردم کشورمان را تشکیل می‌دهد. بر طبق آمار مختلف متوسط سهم مصرف نان در کل انرژی مورد احتیاج حدود ۴۰ درصد می‌باشد. به دلیل محتوای بسیار زیاد دانه از مواد پروتئینی و هیدرات کربن و نیز نسبت میان آنها که برای انسان بسیار عالی و مفید می‌باشد، امکان نگهداری دانه به مدت طولانی و حمل آنها به مسافت‌های خیلی زیاد بدون اینکه تغییراتی در آنها بوجود بیاید، میسر است و همچنین امکان کشت موفق آن در شرایط آب و هوای کاملا متفاوت (سرد و معتدل، خشک و گرم و…) و تا ارتفاعات خیلی بالا در پرو تا ارتفاعات ۴۰۰ متری کشت می‌گردد(۹).

در کل وجود آب و دمای مناسب، در تمام مناطق دو عامل تعیین کننده در میزان کشت گندم است. در مناطق مرطوب و گرم با علت شیو‌ع بیماری مخصوصا زنگ گندم، زراعت این محصول چندان رواج ندارد. کشورهای آسیایی، ۲۶ درصد سطح زیر کشت گندم (۹۰ میلیون هکتار) را به خود اختصاص داده‌اند؛ تقریبا یک‌سوم و به سخنی دقیقتر، ۳۱ در‌صد محصول دنیا از این منطقه بدست می‌آید. در آسیا این محصول هم در مناطق معتدله (مانند چین) و هم در مناطق گرم (مانند هندوستان، پاکستان، افغانستان سوریه و ترکیه) زراعت می‌شود. در برخی از کشورهای مذکور در سال‌های اخیر محصول گندم به طور اساسی اضافه شده است. دلیل این کار استفاده از واریته‌ها یا ارقام پر محصول و اتخاذ روش‌های کشت جدید بوده است(۴).

مشخصات گیاه‌شناسی گندم:

گندم گیاهی است یک‌ساله، تک لپه و از خانواده گندمیان gramineae و از جنس تریتیکم triticum که دارای گونه‌های بسیار زیاد وحشی و اهلی است. نمونه‌های وحشی آن غالبا به صورت علف هرز خود‌نمایی کرده و مزاحم کشت و کار می‌گردند. گندم مانند هر گیاه دیگری دارای ریشه، ساقه، برگ، گل و دانه می‌باشد.

عوامل محیطی رشد و نمو گندم:

حرارت:

تولیدات بسیار بالا در گندم در شرایطی به دست می‌آید که درجات حرارت در ابتدای رویش پایین و در مرحله رشد متوسط و در مرحله رسیدن بالا باشد. گندم پاییزه برای رویش اولیه به ^oc140-100 روز درجه نیازمند است. (درجات حرارت بالای صفر)، حداقل درجه حرارت برای جوانه زدنی ^oc3-1 می باشد. درجات حرارت بسیار زیاد در موقع جوانه زدن موجب از بین رفتن دانه‌ها خواهند گردید. در درجات حرارت بالا ^oc18-15 رویش بسیار سریع، گیاهان شاداب و قوی می‌باشند؛ در این حالت چنانچه بارندگی به میزان mm30 باشد، سبز شدن گندم در مدت ۵-۴ روز می‌تواند صورت گیرد. بهترین درجه حرارت جهت پنجه‌زنی در گندم پاییزه، ^oc10-8 می باشد. مقاومت گندم نسبت به درجات پایین در زمستان بسیار زیاد است و ارقام پاییزه تا ^oc18- الی ۱۵- و حتی ^oc20- در سطح گره انشعاب مقاومت دارند. هنگامی که بوته‌های جوان سالم گندم به مدت ۲-۴ هفته در معرض درجات حرارت نزدیک به یخ زدن قرار گیرند، تحت شرایط نور و مواد غذایی کافی، تغییراتی فیزیولوژیکی در آنها صورت می‌گیرد که مقاومتشان را در برابر یخ زدن افزایش می‌دهد(۹).

در مناطق معتدله و سرد، لایه‌ای از خاک که بر روی گره انشعاب قرار دارد، آن را از خطر سرما محافظت می‌کند و در صورتی که برف وجود داشته باشد، این خطر تقریباً به طور کامل از بین می رود و گیاه تقریباً از خطر سرمازدگی مصون می‌ماند. یخ زدن و ذوب شده مکرر، سبب بالاآمدن خاک شده و منجر به گسیختگی و پاره شدن سیستم ریشه‌ای می گردد. استقامت ریشه در برابر گسیختگی و پاره شدن، بستگی به خواص گونه‌ای، چون قدرت تاثیر سیستم ریشه‌ای در استوار نگهداشتن گیاه و مقاومت قسمت‌های مختلف آن در برابر فشارهای مکانیکی دارد. درجات حرارت پایین (سرما) در زمستان برای گیاه مضر نمی باشد، بلکه پایین آمدن ناگهانی و سریع درجات حرارت قبل از اینکه گیاه وارد مرحله استراحت زمستانه شود و یا بعد از آنکه گیاه از مرحله استراحت زمستانه وارد مرحله رشد سریع گردد (از مرحله مقاوم به مرحله غیرمقاوم یا وارد شدن به مرحله زایشی) برای گندم خطرناک و مضر می باشد (یعنی سرمای زودرس در پاییز و سرمای دیررس در بهار). خسارت ناشی از سرمازدگی گندم حتی در مناطقی که زمستان‌های ملایمی دارند، موضوع ناشناخته‌ای نیست، گرچه گندم ممکن است قبل از آنکه خطر سرمای اواخر بهار برطرف شده باشند، به گل برود که در این صورت خسارت وارده را بعد از بروز سرما می‌توان به شکل سنبله‌های فاقد دانه مشاهده کرد. بعد از اینکه گندم پاییزه از مرحله استراحت زمستانه خارج شد، نیاز آن به گرما افزایش می‌یابد. درجات حرارت مناسب در مناطق معتدل در این مرحله، ^oc10-8، برای گندم در مرحله ساقه رفتن ^oc18-14 و در مرحله ظهور گل‌آذین، ^oc18-16 می باشد(۹).

گل دادن و گرده افشانی و تلقیح در گندم به‌طور معمول موقعی صورت می‌گیرد که در آن مرحله نوسانات درجات حرارت حدوداً بین ۱۱ در شب و ۲۵ در روز باشد (بهترین درجه حرارت در این مرحله ^oc20-16 می‌باشد). بهترین درجات حرارت جهت پر شدن دانه از مواد غذایی و رسیدن تدریجی آن به ^oc20 می‌باشد. درجات حرارت خیلی زیاد از مرحله ساقه رفتن تا پایان عمر گیاه برای گندم مضر می‌باشد و اثراتی منفی بر روی مقدار، ماده خشک و جذب ازت گندم، به ویژه در مواقعی که با کمبود رطوبت خاک مواجه باشد، دارند (شکل ۱-۲).

درجات حرارت زیاد در مرحله ساقه رفتن موجب تسریع در روند رشد گیاه می‌گردد و در نتیجه باعث کاهش مقاومت گیاه نسبت به ورس می‌شود (به دلیل ضعیف بودن بافت‌های دیواره ساقه). درجات حرارت بسیار زیاد در مرحله ظهور سنبله تا رسیدن دانه موجب جلوگیری از گرده‌افشانی و باروری مطلوب شده و در نتیجه گیاه زرد و خشک می گردد. در مناطق مشرف به قطب شمال، ساقه رفتن و رسیدن محصول به علت پایین بودن درجات حرارت گیاه طولانی می‌گردد و گندم به خوبی نرسیده و سبز باقی می‌ماند(۹).

رطوبت

گندم در نواحی بسیار متفاوت از نظر رطوبت خاک و هوا در دنیا کشت می‌گردد (نواحی با بارندگی سالیانه mm200 تا نواحی با بارندگی سالیانه mm250). بیش از ۷۵درصد از اراضی در دنیا که در آنها گندم کشت می‌گردد، در مناطقی که میزان بارندگی سالیانه آنها بین mm371-875 می‌باشد (نواحی نیمه خشک و نیمه مرطوب)، قرار گرفته‌اند. گندم برای اینکه دارای یک عملکرد معمولی باشد، نیاز بهmm225 بارندگی در طول مراحل رشد و نمو خود دارد (آب آستانه)، لذا در صورتی که میزان بارندگی کمتر از این مقدار باشد، آب به عنوان عامل محدود کننده رشد و نمو گندم محسوب می‌شود(۹).

بهترین میزان بارندگی برای گندم‌های پاییزه، mm 60 در تمام طول دوره رشد و نمو می‌باشد. در مناطقی که دارای رژیم بارندگی زمستانه‌اند، مانند استرالیا، حداقل میزان بارندگی در طول مراحل رشد و نمو گیاه، ۲۵۰ و در مناطق مدیترانه‌ای، mm 300 برای تولید یک محصول درنظر گرفته می‌شود. در مناطق نیمه‌خشکی که بارندگی دارند، عموماً مقدار و پراکندگی باران که در طول رشد و نمو گیاه می‌باشد، اکتفای احتیاجات آبی محصول را نمی‌کند. از این رو قبل از کاشت، ذخیره رطوبت کافی در خاک برای تولید یک محصول رضایت‌بخش گندم ضروری می‌باشد، زیرا در این مناطق که میانگین بارندگی سالیانه، حدود mm 500 -375 است، فقط mm 200-150 آن به‌طور متوسط در مدت ۹۰-۸۵ روز فصل رشد گندم می‌بارد(۹).

در مزرعه عملکرد گندم دیم پاییزه، رابطه مستقیمی با زود سبز شدن محصول و استقرار آن دارد، که این خود نیز تابع شرایط مساعد بستر بذر می‌باشد، زیرا که بارندگی زیاد بهار، جبران اثرات سوء سبز ضعیف پاییزی را نمی‌کند. بنابراین هنگام کاشت مقدار رطوبت ذخیره شده در خاک، مهمترین عامل قابل اندازه‌گیری و موثر بر پتانسیل تولید می‌باشد. به همین دلیل، کشاورز گندم کار پیش از آنکه مصمم به کشت گندم شود یا زمین را برای آیش تابستان رها کند و یا اینکه بعداً محصول دیگری را بکارد، می‌بایست ابتدا مقدار رطوبت ذخیره شده در خاک را بررسی کند. چنانچه خاک در زمان کاشت تا عمق یک‌ متری مرطوب باشد، موفقیت محصول معمولاً حتمی است، لیکن اگر خاک خشک بوده و یا فقط قشر نازکی از آن مرطوب باشد، احتمال شکست محصول بسیار زیاد است(۹).

در سال‌های استثنایی که مقدار بارندگی فوق‌العاده زیاد است، عملکرد گندم ممکن است به علت عواملی چون غرقاب شدن خاک، کشت کرپه، شستشوی نیترات‌ها‌، افزایش شیوع بیماری‌ها یا خوابیدن شدید ساقه به طرز نامعلومی تحت تاثیر سوء واقع شود. اثر پراکندگی باران جهت گندم اهمیت بیشتری نسبت به کل میزان بارندگی سالیانه آن دارد. برای مثال در مناطقی که بارندگی زمستانه دارند، تاخیر در باران‌های سالیانه آن دارد. برای مثال در مناطقی که بارندگی زمستانه دارند، تاخیر در باران‌های اولیه مانع سبز شدن محصول می‌شود و با کوتاه کردن فصل رشد، سبب کاهش عملکرد می‌گردد، در حالی‌که در فاصله دی و بهمن، مقدار بارندگی معمولاً بیش از احتیاجات آبی محصول می‌شود. لیکن چنانچه از هدر رفتن آب‌های فوق‌العاده زیاد سطحی جلوگیری شود، خاک در تمام منطقه ریشه کاملاً خیس شده، بنابراین ذخیره‌ای از آب برای مراحل بعدی رشد سبزینه‌ای و رسیدن دانه‌ها فراهم خواهد گردید(۹).

باران‌های بهاری تاثیر قابل ملاحظه‌ای بر عملکرد دارند، زیرا در مرحله بحرانی چرخه رشد غلات که احتیاجات آبی و غذایی به حداکثر خود می‌رسد، روی می‌دهد. با این حال باران‌های دیروقت و نابهنگامی که در مرحله رسیدن دانه روی می‌دهد، نه تنها موثر واقع نمی‌شوند، بلکه می‌توانند فوق‌العاده زیان‌آور هم باشند، زیرا در شرایط فوق بیماری زنگ خسارت سنگینی به محصول وارد می‌سازد(۹).

در مناطقی که دارای بارندگی زمستانه هستند، mm 350-300 باران هم به شرطی که پراکندگی مناسبی داشته باشد، می‌تواند عملکرد نسبتاً خوبی تولید کند. با این حال منظور از پراکندگی مناسب‌، آنچنان که معمولاً تصور می‌رود باران‌های نسبتاً سبک، لیکن مکرر در سرتاسر فصل رشد نیست، زیرا در چنین وضعی مقدار زیادی از آب حاصل از بارندگی از طریق تبخیر به هدر می‌رود و رطوبت در عمق کانی نفوذ نمی‌کند و سیستم ریشه‌ای سطحی می‌شود و احتمال شکست نسبی یا کامل محصول بالا می‌رود. از این رو باران‌های محدود ولی سنگین موثرتر واقع می‌شوند و پراکندگی نامنظمشان را جبران می‌کند، چه در این حالت خاک تا عمق نسبتاً خوبی مرطوب شده، تلفات ناشی از تبخیر نیز چندان زیاد نمی‌باشد. گرچه در چنین شرایطی رشد سبزینه‌ای محصول ممکن است تا حدودی کند شود، لیکن در عوض می‌توان انتظار عملکرد نسبتاً خوبی را داشت(۹).

ضریب تعرق گندم پاییزه، مانند گیاهان دیگر، بسته به شرایط آب و هوایی بوده و بسیار متغیر است. میزان آن در اروپای غربی ۳۹۵، در آمریکا ۵۱۳ و در شرایط کشور روسیه ضریب تعرق بین ۴۰۰-۳۵۰ می باشد؛ البته این مقدار آب به حاصلخیری خاک بستگی دارد. به نحوی که هر چه اراضی از نظر مواد غذایی فقیرتر باشد گندم برای تولید یک واحد ماده خشک به آب بیشتری نیازمند خواهد بود. دانه‌های گندم برای جوانه زدن معادل ۴۴ تا ۵۰ درصد وزن خشک خود اب جذب می‌نمایند(۹).

بهترین شرایط جهت رویش گندم هنگامی است که رطوبت خاک ۸۰-۷۰ درصد ظرفیت زراعی مزرعه باشد (حداقل میران رطوبت جهت سبزشدن ۴۰ درصد ظرفیت زراعی مزرعه می‌باشد).

در ابتدای بهار گندم‌های پاییزه از ذخایر آب موجود در خاک استفاده می‌کنند. در مرحله طویل شدن ساقه (ساقه رفتن) نیاز آن به رطوبت افزایش می‌یابد. کمبود آب در این مرحله نه تنها بر روی طویل شدن ساقه، بلکه بر روی تشکیل اندام‌های تولیدی گیاه نیز تاثیر منفی می‌گذارد، به طوری که سنبله‌هایی که در این شرایط به وجود می‌آیند، دارای سنبلچه‌های بارور بسیار کوچکی هستند(۹).

بیشترین مصرف آب در تبخیر و تعرق حداکثر در گندم، در مرحله سنبله رفتن و شروع تشکیل دانه‌ها می‌باشد. در مرحله سنبله رفتن (خوشه بستن)، گرده افشانی، باروری و دانه‌بستن؛ گندم نیاز به مقدار بسیار زیادی آب دارد. کمبود آب در مرحله سنبله‌دهی، پرشدن دانه‌ها، همراه با خشکی اتمسفر و درجات حرارت بالا، باعث ایجاد نوعی عدم تعادل گردش آب در گیاه می‌گردد. میزان تعرق بیشتر از جذب آب توسط گیاه می‌باشد و در نتیجه تاثیر منفی بر روی متابولیسم گیاه می‌گذارد. انتقال مواد جذب شده از برگ‌ها به طرف دانه‌ها کاهش می یابد. (حتی در شرایطی که خاک دارای رطوبت کافی باشد) حالت توسعه و رشد دانه‌ها را متوقف می‌کند و دانه‌ها آب خود را از دست می‌دهند و چروکیده می‌گردند و چنانچه این شرایط بسیار زود، در حین مرحله ظهور سنبله و یا کمی بعد از آن پدید آید صدمات شدیدی به آنها وارد می‌سازد و منجر به از بین رفتن اعضایی از گل‌های سنبلچه‌ها به ویژه در بخش‌های بالایی که در معرض وزش باد گرم بوده‌اند می‌گردد، دانه تشکیل نمی‌گردد و در چنین شرایطی برگ‌های بالایی گیاه زرد و خشک و آنها را از دست می‌دهند(۹).

دانه‌ها مقدار بسیار زیادی اب خود را از دست می‌دهند، چروکیده می‌گردند و قسمت انتهایی سنبله‌ها سفید رنگ می‌شوند، این پدیده به نام بادزدگی معروف است. دفع پدیده بادزدگی در گندم در نواحی با آب و هوای گرم در مرحله سنبله رفتن و تشکیل دانه‌ها در درجه اول با کاشت گونه‌های زودرس صورت می‌گیرد تا دانه‌ها قبل از رسیدن شرایط نامطلوب برداشت گردند(۹).

در شکل (۲-۲)، تاثیر کمبود رطوبت خاک و درجات حرارت بالا در مرحله تشکیل دانه بر روی عملکرد گندم نشان داده شده است. میزان کل آب دانه‌ها (تفاوت میان وزن سبز دانه و وزن خشک آن) درمدت زمان ۱۵-۱۰ روز به حداکثر خود می‌رسد (حدوداً بیست روز بعد از گل دادن شروع می‌گردد). بعد از آن هر چه به مرحله رسیدن خمیری نزدیک می‌گردد، آب دانه‌ها بیشتر کاهش می‌یابد. افزایش وزن دانه در این مدت زمان بر اساس ذخیره مواد خشک می باشد (AB). مزان اب دانه در تمام مدت ۱۵-۱۰ روز تقریباً بدون تغییر باقی می‌ماند. اگر در این مرحله که مواد در دانه ذخیره می‌گردند، شرایط نامطلوب بادزدگی پیش آید، ذخایر رطوبت خاک و گیاه در مدت زمان کوتاهی تبخیر و انتقال مواد به طرف دانه به مقدار خیلی زیاد کاهش می‌یابد، به صورتی که عملکرد دانه (در DA ) می‌تواند تا ۵۰ درصد کاهش یابد. هر چه شرایط بادزدگی خیلی زود در نقطه A  پیش آید، به همان نسبت کاهش عملکرد دانه افزایش می‌یابد. موقعی که شرایط باد زدگی دیرتر پدید می‌آید، در (در B)، عملکرد دانه‌ها (در DB) فقط ۱۰ درصد کاهش می‌بابد(۹).

خاک:

تمام مقالات و پایان نامه و پروژه ها به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد.

 جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.