پایان نامه پلیمر مربوطه به صورت فایل ورد word و قابل ویرایش می باشد و دارای ۹۵ صفحه است . بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دانلود پایان نامه پلیمر نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک مقاله مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد
فهرست مطالب
مقدمه ۳
فصل ۱ : تاریخچه پیدایش پلیمرها ۴
۱-۱ : مفاهیم اساسی ۴
۲-۱ : تایخچه پیدایش پلیمرها (ماکرو مولکول) ۶
۳-۱ : طبقه بندی پلیمرها ۹
فصل ۲ : روشهای پلیمریزاسیون ۱۲
۲-۱ : انواع پلیمرها ۱۲
۲-۲ : ساختار مواد پلیمری ۱۶
۳-۲ : روشهای پلیمریزاسیون ۲۵
فصل ۳ : ویژگیهای مکانیکی و حرارتی پلیمرها ۲۶
۳-۱ : ویژگی مکانیکی ۲۶
۳-۲ : ویژگی حرارتی ۳۹
۳-۳ : دمای انتقال شیشه ای ۴۲
فصل ۴ : پلی اتیلن ۵۱
۴-۱ : مقدمه ۵۱
۴-۲ : انواع پلی اتیلن ۵۳
۴-۳ : ویژگی ها ۵۸
۴-۴ : کاربردها ۶۳
(VHMW) 5-4 : پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار زیاد ۶۵
فصل ۵ :
آزمونهای دانه پلی اتیلن سنگین ۵۷
۵-۱ : تعیین عدد ویسکوزیته ۵۷
۵-۲ : تعیین دانسینه بالک ۷۴
۵-۳ : تعیین سرعت جریان مذاب (m=2) ۷۵
۵-۴ : تعیین استحکام ضربه ای ۷۹
۵-۵ : شاخص زردی استاندارد پلی اتیلن ۹۰
منابع
مراجع و منبع مورد استفاده :
– پلاستیک های گرمانرم تالیف س.س شوارتز ، س .ه . گودمن
– مهندسی پلاستیک تالیف آر-جی . کرافورد
– مبانی شیمی پلیمر تالبف دکتر موسی قائمی
-آنالیزپلیمرها تالیف Barbara H. Staurt
– طراحی واحد پلی اتیلن سنگین: Basel group
مقدمه:
این پروژه که به تجزیه و تحلیل و تاریخچه فرآیندهای پلیمری و همچنین بررسی قابلیت گریرهای مختلف HD و انواع نمونه های محصولات پلیمری و روابط و قوانین موجود بین آنها می پردازد حاصل تلاشی است که در طول مدت ۶ ماه صورت گرفته است .
با توجه به اینکه امروزه پلیمرها در تمامی ابعاد زندگانی انسان کاربردهای ویژه ای یافته اند در این پروژه سعی شده که اطلاعات مورد نیاز جهت کار در واحدهای پلیمری و همچنین کاربران مواد پلیمری جمع آوری شود.
فصل اول
تاریخچه پیدایش پلیمرها
۱-۱ مفاهیم اساسی :
پلیمر مولکول بزرگی است که از تعداد زیادی مولکول های کوچک تر ساخته شده است . این مولکولها ی بزرگ ممکن است خطی ، نسبتا شاخه دار یا دارای اتصالات داخلی متعددی باشد. در صورت وجود اتصالات
داخلی ، شبکه ای بزرگ و سه بعدی ایجاد خواهد شد .
مولکول های کوچکی که به عنوان قطعات سازنده این مولکول های بزرگ به کار می روند ،مونومر نامیده می شوند . برای مثال ماده مهم صنعتی ، پلی (وینیل کلراید ) از مونومر وینیل کلراید ساخته شده است . واحدهای تکرار شده در پلیمر ، نشان دهنده ی مونومری است که پلیمر از آن ساخته می شود . البته موارد استثنائا نیز در این باره وجود دارد . به نظر می رسد که پلی (وینیل الکل) از تکرار واحدهای وینیل الکل (CH 2 CHOH ) ساخته شده باشد ولی در واقع چنین مونومری وجود ندارد .
واحدهای مولکولی موجود در این پلیمر ، فرم توتومر یعنی اتانال CH 3 CHO هستند . برای ساختن این پلیمر ، ابتدا پلی (وینیل اتانوآت ) از مونومروینیل اتانوآت تهیه شده و ماده حاصل برای به دست آوردن الکل پلیمری هیدرولیز می گردد.
اندازه یک مولکول پلیمر می تواند بر حسب جرم آن یا تعداد واحدهای تکرار شده در مولکول ، به دست آید . تعداد این واحدها ، درجه ی پلیمریزاسیون (DP) نامیده می شود. بنابراین جرم مولی نسبی پلیمر ، از حاصلضرب جرم مولی نسبی واحد تکرار شونده در(DP) به دست می آید.
مرز دقیقی بین شیمی پلیمر و سایر زمینه های علم شیمی وجود ندارد . به عنوان یک دسته بندی ابتدایی ، مولکول هایی با حداقل جرم مولی نسبی ۱۰۰۰ یا حداقل DP = 100 در محدوده ی شیمی پلیمر قرار می گیرند. بیشتر پلیمرهای صنعتی دارای ماهیت آلی بوده و از ترکیبات کوالانسی کربن هستند . این مطلب در مورد سلیکونها نیز صادق است. این ترکیبات دارای ساختار اصلی سیلیکون – اکسیژن بوده و عموما از تعداد زیادی از گروه های هیدروکربنی ساخته شده اند . سایر عناصر موجود در پلیمرها ، عبارتنداز هیدروژن ، اکسیژن ، کلر، فلوئور، فسفر ، و گوگرد که همگی قادر به ایجاد پیوندهای کوالانسی با کربن با قطبیت های مختلف می باشند.
طبق ویژگی های ترکیبات کوالانسی ، علاوه بر نیروهای والانس اولیه ، مولکولهای پلیمر ، تحت تاثیر نیرهای ثانویه بین مولکولی نیز قرار می گیرند. این نیروها عبارتند از : نیروی دو قطبی بین دو سر پیوندهای قطبی که بار مخالف دارند ، نیروی انتشار که در اثر توزیع ابر الکترونی در اطراف هر اتم در مولکول پلیمر ایجاد می شود، پیوند هیدروژنی ، که در اثر دو طبی های شدید بین اتم های هیدروژن سبب جهت گیری خاصی در مولکول ها شده و این جهت گیری برای انجام عملیات خاص پروتئین ها در فرآیندهای حیاتی بیوشیمیایی دارای اهمیت خاصی است.
۱-۲ : تاریخچه پیدایش پلیمرها (ماکرو مولکول)
واژه پلیمر از کلمات یونانی “POLY” به معنی بسیار و meros به معنی قسمت گرفته شده است . این واژه به مولکول های غول آسایی اطلاق می شود که از واحدهای مونومری متعدد دارای اتصالات داخلی ساخته شده باشند. در واقع ، این تعریف گمراه کننده است چون در گذشته واژه پلیمر برای مقاصد دیگری به کار می رفته است . به طور کلی ، به مولکول هایی با فرمول تجربی یکسان و خواص شیمیایی و فیزیکی بسیار متفاوت اطلاق می شده است . برای مثال ، بنزن (C 6 H 6 با فرمول تجربی CH )را پلیمر استیلن ) C 2 H 2 با فرمول تجربی CH ) می دانستند.
این وضعیت درباره ی برخی از ترکیبات شیمیایی ، اندکی پیچیده تر است . برای مثال ، در اواسط قرن نوزدهم ، استایرن به عنوان مایع آلی شفاف با بوی نافذ شناخته شده بود . همچنین مشخص شده بود که این مایع در شرایط خاص به جامدی شفاف و زرینی نسبتا بی بو تبدیل می شود . این رزین را متااستایرن می نامیدند. تولید متااستایرن از استایرن به عنوان یک پلیمریزاسیون توصیف شدو متااستایرن را پلیمر استایرن در نظر گرفتند. البته ، این واژه تنها برای حالتی به کار می رفته است که با وجود تغییرات بسیار آشکار در خواص فیزیکی و شیمیایی ، تغییری در فرمول تجربی حاصل نشده باشد . از دلیل وقوع این تحولات ، اطلاعی در دست نبوده و شیمیدانهای آن زمان ، ایده ای درباره ی چگونگی تغییرات به وجود آمده در استایرن نداشته اند . در نتیجه ، این امر منجر به باز شدن دریچه ای به شیمی پلیمر و مفهوم پلیمریزاسیون شد . شناخت ماهیت اصلی موادی که امروزه پلیمر نامیده می شوند ، از دهه ی ۱۹۲۰ به بعد هنگامی که “هرمان اشتودینگر” واژه ی ” ماکرو مولکول ” را ابداع کرد ، آغاز شد و تا قبل از آ ن هیچ شناختی درباره ی این واژه جدید وجود نداشت . این واژه به معنی ” مولکول بزرگ ” بود و ریشه ی یونانی داشت که امروزه ، هم معنی با واژه “پلیمر” به کار می رود . البته ، این دو واژه دقیقا ” هم معنی نیستند. ممکن است واحدهای سازنده یک ماکرو مولکول ، یکسان نباشند (البته در بیشتر موارد واحدهای یکسانی مشاهده می شوند ) . عنوان ماکرومولکول که توسط اشتودینگر ارائه شد ، در ابتدا قابل درک نبود . او همواره در گفته هایش دچار تناقض می شد. سه دلیل برای رد این نظریه وجود داشت . ابتدا ، بسیاری از ترکیبات ماکرومولکولی ، در حالت محلول رفتار کلوئیدی داشتند و در زمره ی ترکیبات کلوئیدی معدنی شناخته شده قرار می گرفتند . یعنی تصور می شد که این مولکول های بزرگ ، از مولکول های کوچک متصل به هم با نیروهای ثانویه ناشناخته تشکیل شده اند . در سال های اولیه قرن بیستم ، چنین تفکری ، شیمیدان آلمانی ” هریس” را به تحقیق در مورد ” مولکول الاستیک ” واداشت. او از روش های مختلفی برای تخریب لاستیک طبیعی استفاده نمود تا حالت کلوئیدی ماده را در هم شکسته و مولکول های تشکیل دهنده که احتمالا بسیار کوچک بوده اند را به دست آورد که البته این عمل موفقیت آمیز نبود.
دومین دلیل در رد نظریه ” اشتودینگر” ، عدم ارائه فرمول مشخص برای ماکرو مولکول ها بود . فرمول این ترکیبات به صورت (CH 2 CH X ) n نوشته می شد که n عدد بزرگی بود . همچنین ، روشی برای تمایز و تشخیص دو مولکول باn = 100 و n = 101 از یکدیگر وجود نداشت . تلاش های انجام شده برای تفکیک مولکول های با n متفاوت ، منجر به در نظر گرفتن محدوده ی مشخصی برای n شد . البته حتی اگر میانگین یک جزء n = 100 باشد ، تعداد قابل توجهی از مولکول ها ، دارای n = 99و یا n = 101 و غیره واهند بود . امروزه ، روش یک ترکیب – یک فرمول ، به طوری که فرمول مذکور ، قادر به توصیف خواص فیزیکی (فضایی) و شمیایی ترکیب باشد ، مطرح می شود . این روش ، مورد تائید شیمیدانهای آلی قرار گرفته است .
سومین دلیل در رد نظریه ی فوق ، ماهیت مواد پلیمری است . بررسی های بسیار محدودی درباره ی این ترکیبات انجام شده و آشکار شده که این مواد بلوری نبوده و به صورت صمغ و رزین وجود دارند . شیمیدانها ، برای شناسایی مواد ، آنها را به صورت بلورهایی با خواص شیمیایی و فیزیکی معین , استخراج می کنند. از آنجا که این رزین ها به عنوان مواد غیر قابل تبلور شناخته شده اند و امکان تخلیص آنها با روش های معمول وجود ندارد ، خواص آنها به صورت فرضی ، پیش بینی می شود . مقاله اصلی ” اشتودینگر” در رد حالت کلوئیدی مواد آلی ، در سال ۱۹۲۰ به چاپ رسید و حاوی شواهد منفی بود . او نشان داد که مواد آلی ماهیت کلوئیدی خود را در تمام حلال ها ، حفظ می کنند ولی کلوئیدهای معدنی خاصیت کلوئیدی خود را هنگام تغییر حلال از دست می دهند . همچنین برخلاف انتظار ، اصیت کلوئیدی در صورت اعمال اصلاحات در مواد اصلی ، حفظ می شود . در حدود ۱۹۳۰ ، ” اشتودینگر” و سایرین ، شواهد بیشتری را مبنی بر فرضیه ماکرو مولکولی جمع آوری کردند. بخش نهایی در این باره توسط ” والاس کاروترز” از شرکت دوپان ” در آمریکا ارائه شد. او کار خود را در سال ۱۹۲۹ آغاز کرد و هدفش تهیه پلیمرهایی با ساختار مشخص ، ازطریق واکنش های آلی بود . اگر چه زندگی شخصی او با مشکلاتی همراه بود ولیکن شیمیدانی برجسته بود که در راه رسیدن به هدف خود کوشش های بی دریغی کرد . در پایان کار ، نه تنها رابطه بین ساختار و خواص را برای تعدادی از پلیمرها آشکار کرد ، بلکه موادی از جمله لاستیک نئوپرن و نایلونها که اهمیت اقتصادی زیادی داشته اند را تولید نمود.
۱-۳ : طبقه بندی پلیمرها:
روش های متعددی برای طبقه بندی پلیمرها وجود دارد . یکی از آنها ، بررسی رفتار در برابر حرارت است و طبق این بررسی می توان آنها را به دو دسته ترموپلاست و ترموست طبقهبندی نمود . ترموپلاست ها ، پلیمرهایی هستند که هنگام حرارت دهی ، ذوب شده و هنگام سرد کردن جامد می شوند . در حالی که ترموستها ، پلیمرهایی هستند که هنگام حرارت دهی طبقه بندی ، ایجاد تمایز بین دو گروه از مواد شیمیایی است . ترموپلاست ها ، مولول های خطی یا با شاخه های کم می باشند ولی ترموست ها ترکیباتی با اتصالات عرضی و شبکه سه بعدی گسترده از پیوندهای شیمیایی کوالانسی هستند .
سیستم طبقه بندی دیگری که ابتدا توسط ” کاروترز” در سال ۱۹۲۹ ارائه شد ، بر مبنای ماهیت واکنش های شیمیایی انجام شده در پلیمریزاسیون است . در اینجا ، دو گروه عده عبارتند از : پلیمرهای تراکمی و پلیمرهای اضافی . پلیمرهای تراکمی آنهایی هستند که از مونومرها ، در واکنش هایی با از دست دادن یک مولکول کوچک (مانند آب ) تهیه می شوند (مانند پلی استرها که طی تراکم حاصل شده و در واکنش ۱-۱ نشان داده شده اند ).
n HO – R – OH + n HOOC – R1 – COOH → HO [ – R – COO – R 1 – COO – ] n + H + (n – ۱ ) H 2 O (۱-۱ )
در مقابل ، پلمرهای اضافی آنهایی هستند که از واکنش های اضافی ، یک مونومر غیر اشباع تهیه می شوند(مانندپلیمریزاسیون وینیل کلراید (اکنش ۱-۲ )) .
n CH 2 = CHCL → [ – CH 2 – CHCL – ] n (۲-۱)
این سیستم توسط “فلوری” اصلاح شده است . او بر مکانیسم واکنش های پلیمریزاسیون تاکید داشت و واکنش ها را به دو نوع مرحله ای و زنجیره ای که تقریبا شبیه به واکنش های تراکمی یا اضافی هستند ، تقسیم بندی نمود . در این میان یک استثناء در سنتز پلی بورتانها وجود دارد . این ترکیبات از واکنش ایزوسیاناتها با ترکیبات هیدروکسی تهیه شده و از سینیتیک مرحله ای پیروی می نمایند . ولی از تولید هر واحد ، حذف مولکول ها ی کوچک صورت نمی گیرد. واکنش (۱-۳)
Nocn-R-NCO + Nho – R1– OH → OCN – [R-NHCO2-R1-]nOH
از نظرسینتیکِِی باپیشرفت واکنش ابتدا جرم مولی نسبی مواد ایجاد شده بالا میرود و بالا ترین جرم مولی درپایان واکنش مشاهده میشود .بعبارت دیگر هنگامی که مولکول هایی باجرم مولی نسبی بالا تولید می شوند واکنش های زنجیره ای که درتعداد کمی از مناطق فعال شده صورت می گرفتند به آسانی انجام شده ومونومرهای باقیمانده وارد واکنش نمیشوند هنگامی که ماکرومولکول ها تشکیل شدند، بدون تغییرباقی می مانند تا باقیمانده مونومرهانیز دستخوش تحویل شوند . این امر بدین معناست که دراین واکنش ها سرعت تشکیل مولکول های بزرگ زیاد بوده ووجود مولکولهای مونومر و مولکول هایی باجرم نسبی بالا درطول واکنش از ویژگی های این واکنش ها می باشد.
واکنش های مرحله ای، مولکول هایی باساختار متفاوت، از مولکول های خطی ساده بدون شاخه تاشبکه های مرحله ای حجیم بااتصالات عرعضی زیاد به دست می دهند . ساختار نهایی بستگی به تعداد گروه های عاملی مونومر مادر دارد . هرچه نسبت این تعداد بزرگتر از۲ باشدانشعابات گسترده تر خواهند شد ، تااینکه شبکه ای با اتصالات عرضی زیاد حاصل شود. ولی واکنشهای زنجیره ای فقط پلیمرهای خطی یامولکول هایی با انشعابات کم را تولید می کنند. بنابراین، باتوجه به طبقه بندی به صورت ترموپلاست/ ترموست، در واکنش های زنجیره ای فقط ترموپلاست ها ودر واکنش های مرحله ای ترموپلاست ها و ترموست ها تولید می شوند.
فصل (۲ ) : روشهای پلیمریزاسیون
انواع: (۲ – ۱ ) پلیمرها
برای دسته بندی بسپارهای پایه کربنی چند روش وجود دارد یکی از این دسته بندی ها بر پایه آرایش اتمها در پلیمر میباشد دسته بندی دیگر ی نیز وجود دارد که بر مبنای طبیعت واکنش شیمیایی لازم برای تولید بسپار است .
پلیمرهای راست زنجیریا خطی :
اگر نمایی ازعنصر کربن رادر حا لت چهار ظرفیتی رسم کنیم مشاهده می کنیم که میتوان یک اتم کربن رابه اتم دیگری متصل کرد واین کار را تا آنجا ادامه داد که زنجیر پیوسته ای حاصل شود .
در این مورد بخصوص که بحث ما در مورد زنجیر هایی با هزاران سازه ( جزء) میباشد ممکن است آرایشهای فضایی دیگر ی نیز وجودداشته باشد . در واقع این آرایش های فضایی متنوع می توانند به واسطه ی جنبش های مولکولی نظیر ارتعاش ، کشش یا خمش دایما” دستخوش تغییر شوند . چنین زنجیری را می توان به رشته تسبیحی مانند کرد که بروی یک صفحه مرتعش قراردارد (شکل های ۱-۲ الف-ب –پ راببینید .) اما چون چنین ساختاری را بر روی کاغذ تنها می توان به صورت یک خط مستقیم فرضی نمایش داد این نوع از پلیمرها را به نام پلیمرهای” راست زنجیر” یا” خطی” میشناسند .
پلاستیکهای گرمانرم
پلیمرهای زنجیری شاخه دار:
دو پیوند باقی مانده در روی هر اتم کربن ممکن است به گروه های جانیشین دیگری متصل باشند . این گروههای جانشین میتوانند دارای یک یا چند اتم کربن باشند . ساختمان چنین گروه های جانشینی را می توان همانند پلیمرهای خطی در نظر گرفت . این” شاخه ها ” عموما تعداد کربن اندکی دارند و به طور نامنظم در طول زنجیر اصلی پراکنده و همه به یک زنجیر اصلی متصلند. اغلب برای توصیف چنین پلیمرهای خطی ، عبارت ” زنجیر شاخه دار” را به کار می برند .
بسپارهای شبکه ای :
برخی از محل های پیوندی باقی مانده بر روی یک زنجیر خطی می توانند با محل های پیوندی بر روی دیگر زنجیر ها اتصال برقرار کنند . این پدیده ممکن است از همان لحظه ی شروع رشد زنجیرها روی دهد ، همچنین می توان از طریق واکنش میان محل های فعال ویژه ای که بر روی زنجیرها موجودند، زنجیرها را به ایجاد پیوند واداشت . هنگامی که چنین پیوندهای بین زنجیری تشکیل شوند یک بسپار”شبکه ای ” تشکیل شده است . این فرایند تشکیل پیوندهای بین زنجیری ” شبکه شدن ” نامیده می شود که بسته به فراوانی و تراکم فضایی پیوندهای بین زنجیری ، بسپاری با پیوندهای عرضی کم یا بسپاری با پیوندهای عرضی زیاد خواهیم داشت . (شکل های ۲-۲ و ۲-۳ را ببینید)
بسپارهای افزایشی :
بسپارها را می توان بر اساس سازوکار واکنش بسپارش طبقه بندی کرد . یک پیوند دوگانه بین دو اتم کربن می تواند بشکند و منجر به واکنش با دیگر واکنش گرها شود .
این نوع واکنش یک واکنش ” افزایشی ” نامیده می شود . وقتی چنین مولکولی که دارای یک پیوند دو گانه می باشد با مولکول های دیگری از همین نوع واکنش دهد واکنش های افزایشی پی در پی رخ می دهند تا آن که تمام مولکول ها به یکدیگر متصل شده و مولکول های بلند زنجیری شکلی (یعنی یک بسپار ) با وزن مولکولی زیاد تشکیل دهند .
N CH 2 = CH2 →( CH2 – CH2 )n
مقدار n می تواند از ۱۰ تا ۱۰۰۰۰ و بیشتر تغییر کند . چنین بسپاری را که در نتیجه یک واکنش افزایشی تشکیل می شود یک بسپار ” افزایشی ” می نامند .
در صورتی که بیشتر از یک پیوند دو گانه در یک مولکول وجود داشته باشد ( به طور مثال بوتادی ان CH2= CH – CH = CH2 ) در ابتدا می توان آن را به یک بسپار زنجیری خطی ، – CH2 – CH = CH2 – CH 2– تبدیل نمود. به طوری که یک پیوند دوگانه در ساختمان آن باقی بماند . این پیوندهای دو گانه باقی مانده با پیوندهای دو گانه زنجیرهای دیگر در واکنش های افزایشی شرکت کرده و پیوندهای عرضی به وجود می آورند که در نهایت منجر به تشکیل یک بسپار شبکه ای خواهد شد .
بسپار های تراکمی :
بسیاری از مولکول های آلی دارای گروه های عاملی بسیار فعال هستند . این گروه های عاملی می توانند با یکدیگر واکنش شیمیایی بدهند و اگر این واکنش ها را طوری هدایت کنیم که موادی با وزن مولکولی زیاد اصل شوند می توانیم بسپار تولید کنیم .
به طور مثال اگر یک اسید آلی را با یک آمین نوع اول واکنش دهیم می توانیم یک آمید و یک مولکول آب تولید نماییم :
این واکنش را واکنش ” تراکمی ” می نامند و علامت مشخصه آن واکنش دو گروه عاملی است که حاصل آن تولید یک محصول و خروج یک مولکول ساده ، می باشد .
انجام واکنشی از این نوع بین یک اسید و یک آمین تک عاملی منجر به تشکیل یک آمید می شود که نه دارای گروه عاملی اسیدی است و نه گروه عاملی آمینی .
حال اگر یک دی اسید با یک دی آمین واکنش دهد ، یک سری واکنش های تراکمی می تواند اتفاق بیفتد . محصول این واکنش یک دی اسید جدید با یک دی آمین جدید با اندازه ای بزرگتر از واکنش گرهای اولیه است .
این سری واکنش می تواند تا تشکیل یک مولکول بسپار ادامه پیدا کند . چنین بسپاری را که حاصل یک سری واکنش تراکمی می باشدیک بسپار” تراکمی ” می نامند .
به راحتی می توان تصور نمود که از واکنش تراکمی مولکول هایی که بیشتر از دو گروه عاملی دارند می توان بسپارهای شبکه ای تولید کرد .
۲-۲ ساختار مواد پلیمری :
تمام مقالات و پایان نامه و پروژه ها به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد.
جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ را پرداخت نمایید.
ارسال نظر