کوهنوردی
کوهنوردی همواره فراتر از یک ورزش بوده ، استعداد و استحقاق آن در کشور، به مراتب بیش از تمامی ورزش هاست زیرا که به مثابه ی مادر، با سایر رشته های ورزشی قرابت نزدیک دارد.
به غیر از جامعه ی کوهنورد و گردآمده پیرامون سازمان ها، هیأت ها و فدراسیون کوهنوردی ، کشتی گیر کوهنورد، دونده ی کوهنورد، فوتبالیست کوهنورد و … و متفرقه ی کوهنورد فراوانند و نویددهنده ی اینکه در نیمه راه رسیدن ، به این آرمان که ورزش کوهنوردی به عنوان یک پروژه ی بزرگ ملی مطرح گردد و زعمای قوم در چنین حدی ، از جمیع جهات با آن برخورد داشته و پیش بینی لازم به عمل آورند.
لیکن پیش برد و اجرای برنامه جهت رسیدن به یک هدف بزرگ ملی کوهنوردی ، دارای مراحلی است که بایستی پیمود، در حقیقت پیشرفت ، لباس مخصوص ندارد که به توان پوشید و مطمئن شد، که همه چیز رو به راه خواهد گردید.
گام نهادن در راه هویت یابی ، هویت بخشی و تدوین تاریخ کوهنوردی از اولین اقدام هایی است که می تواند، در شناسایی ورزش کوهنوردی و توسعه ی آن نقش مؤثر داشته باشد، در واقع تاریخ جامه ایست برازنده برای الگوی پیشرفت و ایجاد حرکت های فراگیر.
به شرطی که مباحث و اخبار قدیم ، بررسی گردد، عملکرد گذشته گان مورد ارزیابی قرار گیرد و مرور وقایع پیشین و تجربیاتشان درسی باشد آموزنده ، برای ارایه ی خدمات حال و آینده و به قولی اعمال دوران گذشته ، چراغی باشد برای راه آینده و عِبْرَتی جهت وجدان های بیدار و علاقمند به اعتلای ورزش کوهنوردی .
وقتی به آینده می نگریم ، بسیاری از مسایل مبهم است و پیچیده ، اما گذشته ی روشن پشتوانه ایست برای دوری از خطا، کاهش درصد ریسک و مطالعه ی آن امریست واجب برای علاقمندان به کار و کوشش و ایجاد حرکت های نوین برای پیشرفت های چشم گیر.
لکن از آنجا که نمی توان تمام داشته ها و دانسته های گذشته را یکجا به ذهن فراموشکار سپرد، می باید به سراغ تاریخ رفت ، از آن کمک گرفت ، صواب و ناصواب را سبک و سنگین کرد و تصمیم مناسب اتخاذ نمود، این کمبودی است در ورزش کوهنوردی که تاکنون جای آن خالی بوده است ، شاید این نوشتار گامی باشد به جلو، در جهت جبران اندکی از کاستی ها و راهی برای سامان دهی بهتر آینده از دوران گذشته .
تا به حال در کوهنوردی کتاب مرجع ، در دست نداشته ایم ، بسا علاقمند که به خاطر یک خبر با صرف هزینه و اوقات زیاد، بایستی کتاب ها، روزنامه ها و مدارک را در صورت یافتن زیر و رو کند، آیا بیابد، آیا نیابد؟
به جای پژوهش گران ، مدیران علاقمند، هیأت ها، سازمان ها، گروه ها، افراد اهل مطالعه و تحقیق و تمام دوستداران ورزش کوهنوردی ، ده ها کتاب و سفرنامه و صدها مجله ، فصلنامه ، بولتن ، گاهنامه ، روزنامه و دست نوشته ، در درازمدت مطالعه و اخبار و حوادث کوهنوردی آن ها استخراج گردیده تا بشکل مجموعه ی حاضر آماده گردد.
با تمام تلاش مداومی که صورت پذیرفته ، نظر به اینکه سابقه ی مکتوب کمتر بوده ، یا امکان دست یابی میسر نشده یا گاه منبع رخداد موجود نبوده است و بسی اخبار و رویدادهای مهم از دید پنهان مانده و در این دفتر نیامده ، چنانچه دوستان کوشش کنند وقایع از قلم افتاده و دیگر اتفاقات کوهنوردی را که تعدادشان نیز کم نیست گزارش نمایند، با همت والای آنان و ذکر خیر نامشان ، این نقیصه جبران خواهد شد و به فضل خدا مجموعه یی تنظیم می گردد، تا هر اطلاعی در رابطه با ورزش ما به راحتی در دسترس قرار گیرد و راه برای محققین و پژوهندگان امور کوهنوردی باز و نظریه پردازان رهنمودهای لازم را ارایه نمایند.
در این حالت چنانچه حجم کتاب از حد خارج شود، با جای گزینی وقایع دست اول ، به حذف برخی از اطلاعات کم اهمیت اقدام می گردد، زیرا در این مجموعه ، حوادث کوچک و بزرگ ، مهم و غیرمهم هر دو مورد اشاره قرار گرفته است .
برای پیش گیری از حجیم شدن و صرفه جویی در وقت ، حتی المقدور کوشش شده ، تا جایی که ماهیت موضوع دگرگون نگردد، خلاصه نویسی رعایت و برای آن دسته از علاقمندان که مایلند از موضوع آگاهی بیشتر داشته باشند منبع اصلی ذکر گردد.
در این مجلد در مجموع به ۱۸۶۳ فقره واقعه کوهنوردی اشاره شده که تنها مواردی بس اندک بدون منبع درج گردیده که صحت آن ها نیز تأیید می شود و خوشبختانه هنوز زیادند کوهنوردان میان سال و سال خورده که این رده از اخبار را تأیید نمایند.
باتوجه به منابع و مأخذ، تمام نکات منتشره ، قابل اطمینان است و هیچ دخل و تصرفی در آن به عمل نیامده ، چنانچه ایرادی مشاهده شود بازمی گردد به اصل سند، زیرا اخبار همان طور که به وقوع پیوسته نقل شده و جای بحث ، بررسی و تفسیر برای منتقدان ، نظریه پردازان و آیندگان ، به منظور استفاده از تجربیات نیاکان ، بازمانده است .
در کتاب شاهد پیروزی های بزرگ ، شکست های تلخ ، حوادث دردآور و فاجعه های کوهنوردی نیز هستیم و علاوه بر ماجراهای کوهنوردی به مطالب تاریخی ، تحقیقی و باستان شناسی در ارتباط با ورزش کوهنوردی اشاره گردیده .
از آنجا که هرچه بیشتر به عمق تاریخ می رویم ، اتفاقات کمتر بوده ، ابتدا به ذکر سال کفایت شده ولی با رسیدن به سال های بعد و نزدیک شدن به زمان حاضر، عملاً وقایع ، ماهانه و سپس روزانه ثبت گردیده ، از همین روی کتاب روز شمار نام گرفته است .
با این وصف چنین کاری ناکرده بود و بی سابقه ، بدین جهت خالی از عیب نیست و نخواهد بود و اظهارنظر پیشکسوتان ، مربیان ، اساتید و تمامی کوهنوردان از هر رده ضروریست و ارزش آن را دوچندان خواهد کرد.
به هر جهت کتاب ، محتوی اسناد این ورزش و تعیین کننده ی هویت کوهنوردی و غارنوردی ایران بوده ، شناسنامه ی واقعی ورزش ماست و نشانگر تنوع در کلیه ی امور کوهنوردی ، در عین حال احیاگر هویت فدراسیون ها، سازمان ها، هیأت ها، گروه ها، قهرمانان کوهنوردی و تجدیدکننده ی خاطرات دور، به عبارت دیگر روزشمار تاریخ ، خواننده را به گذشته می برد، وی را باز می گرداند و نوسان ها، افول ها و صعودهای مختلف را برایش به تصویر می کشد.
جز دفتر پیش رو کتابی نمی توان یافت ، که به یکباره این همه اطلاعات درباره ی ، دماوند، علم کوه ، دیگر قلل سراسر کشور، غارها، دیواره ها، سنگنوردی ، کوهنوردی های داخلی و فرامرزی ، سازمان ها، هیأت ها، فدراسیون کوهنوردی و… و… و سایر رویدادهای مربوط به این ورزش در گذشته و حال ، چنین مجموعه یی از آگاهی ها و اخبار شناسایی کند و تجربه این که گزارش ها، که تعدادشان نیز کم نیست ، گاه فاقد نام افراد و مشخصات تکمیل کننده می باشد.
لازم است فدراسیون کوهنوردی ، هیأت ها، سازمان ها، گروهها و مسئولین بولتن ها، مجلات ، گاهنامه ها و هر نوع نشر یدی دیگر، برای آگاهی نسل بعد و آیندگان ، گزارش ها را بدون هیچ ابهام و با شناسنامه ی کامل تنظیم و درج نمایند.
کتاب حاضر آرشیوی است مستند و منظم ، با فهرست اسامی شخصیت ها، قهرمانان ، مربیان و کوهنوردان دوران مختلف ، امید که خدمتی انجام گرفته باشد.
سرفصل های کوهنوردی
کوهنوردی ورزشی است نشاط انگیز، سالم و انسان ساز که از ادوار بس قدیم ، مورد توجه نیاکان ما بوده و ریشه در تاریخ دارد، اما در این زمینه آن چنان که باید، پژوهشی انجام نگرفته ، کنکاشی به عمل نیامده و ورزش کوهنوردی تا به حال به هویت واقعی خود دست نیافته است .
در حالی که کتاب های قدیمی ، سفرنامه های داخلی و خارجی ، روزنامه های خاطرات و متون تاریخی ، بایستی مورد مطالعه قرار گیرد و صدها کتاب ، روزنامه و مجله ی دوران گذشته بازخوانی و مطالب کوهنوردی آن ها جمع آوری و تنظیم گردد، تا راه رسیدن به هویت ملی کوهنوردی کوتاه و هموار شود.
اگرچه زیر و رو کردن صدها کتاب ، روزنامه ، مجله و دیگر شواهد، آن هم در اشکال قدیمی بسیار وقت گیر بوده و نیاز به درازمدت دارد، لاکن شک نیست که کاری است واجب و حاصل بازدهی آن بسا خوب و مطمئن ، زیرا در کتاب ها و مقالات با ارزشی هم که در سال های گذشته و اخیر، درباره ی کوهنوردی به رشته تحریر درآمده علاوه از آن که بسیار کم است ، باز آن طور که باید حق گذشته و گذشتگان ادا نشده و هنوز مدیون آنانیم .
وجود اسامی معروف در ورزش کوهنوردی ، چون پناهگاه سیمرغ ، باشگاه دماوند، گروه کاوه ، گروه آرش ، سازمان بیستون و این قبیل ، علاوه بر ارتباط مستقیم با کوهنوردی ، مبین علاقه و دلبستگی مؤسسین آن ها نسبت به زنده نگهداری یاد و خاطره ی نیاکان بوده است .
برای هویت یابی بیشتر، همراه با انتخاب این ردیف نام ها، بایستی کوشش شود، درباره ی هر کدام پژوهش کافی به عمل آید، زیرا هر یک از این اسامی ، آن چنان از وسعت عمل برخوردار است که می توان کتابی قطور پیرامون آن ، به رشته ی تحریر درآورد و ناگفته ها را به قلم کشید و به آن هویت بخشید.
به عنوان مثال درباره ی دماوند، تاکنون آنقدر کتاب ، مقاله ، شعر و اطلاعات ، توسط ایرانیان و بیگانگان ارایه شده که از شمار بیرون است ، اما هنوز دماوند به استحقاق و هویت ملی و اصلی خود نرسیده و این سمبل استقامت و پای مردی سرزمین ما، بایستی بیشتر مورد توجه واقع شود، زیرا به اعتقاد نگارنده ، به راستی کوه عظیم دماوند، کهن ترین کوه صعود شده ی تاریخ است و میراث کوهنوردی تمام جهان .
سابقه ی یک هزار ساله ی صعود ابودلف جغرافی دان عرب ، اشاره ی ناصرخسرو در ده قرن پیش به حمل گوگرد از رأس آن و گفتار صریح ابن اسفندیار در ۷۸۸ سال قبل ، دایر بر صعود دو روزه از اسک به قله و داستان صعود پسر امیرکا، در زمان سلطنت شمس المعالی قابوس بن وشمگیر بمنظور آوردن کبریت و کیمیا از قله ی دماوند هرچند به واهی ، تمام دلیل محکمی است به وجود و قدمت کوهنوردی ایران و اینکه دماوند از کهن ترین کوه های صعود شده ی جهان است که ، تا اینجا هیچ گونه اقدام عملی در این مورد به منصه ی ظهور نرسیده و درباره ی اهمیت موضوع و پی آمدهای دگرگون کننده ی آن در صورت ثبوت و قبول جهان کوهنوردی ، نه تنها بحثی به میان نیامده که اصولاً گوشه ی چشمی نیز به آن نشده .
اثبات و اطلاق صفت کهن ترین کوه صعود شده ، یا از کهن ترین کوه های صعود شده ی تاریخ و میراث کوهنوردی دنیا، برای قله ی دماوند، در جهان کوهنوردی دارای آنچنان ابعاد گسترده و تحولات غیرقابل پیش بینی شگرفی است که ما را قادر خواهد ساخت ، راه صدساله را چندساله طی نموده ، در جامعه ی بین المللی کوهنوردی برای خود موقعیتی مناسب دست وپا کنیم و دماوند به عنوان یکی از قطب های کوهنوردی جهان تبدیل گردد که شایسته ی آن نیز می باشد.
به موازات پرداختن به کارهای زیربنایی ، چون دماوند کهن ترین کوه صعود شده ی تاریخ ، کوشش برای رهایی از بازار تک محصولی دماوند و علم کوه ، معرفی دیگر عوامل گسترش کوهنوردی ، چون دیواره و کلاهک غول آسای ماکو، جدیت مداوم در شناخت جاذبه های جدید کوهستان های کشور به کوهنوردان بیگانه ، تلاش درجهت تهیه و تدوین تاریخ کوهنوردی و هویت یابی نیز، به هموار نمودن راه پیشرفت این ورزش کمک مؤثر خواهد نمود.
در این راستا داستان واقعی تاریخ کوهنوردی ، دقیقاً آن چنان که رخ داده فراهم آمده پیش روی شماست و به نظر می رسد برای بررسی ، قسمت بندی آن مفید واقع شود، از این روی تاریخ کوهنوردی ایران به ادوار زیر تقسیم و برای هر مورد، در ابتدای هر دوره اشاره یی شده است کوتاه ، زیرا که صفحات آینده محتوی کامل آن خواهد بود.
کوهنوردی یکی از ورزش‌ها یا از جمله تفریحات است. برای برخی نیز کوهنوردی به عنوان شغل اصلی یا بخش الزامی شغل اصلی است.
به بالا رفتن یا پایین آمدن به صورت پیاده از ارتفاعات طبیعی کوهنوردی گفته میشود. کوهنوردی می‌تواند به صورت راهپیمایی، کوه روی، کوهپیمایی و صعود به قلل مختلف و یا صخره‌نوردی انجام گیرد. کوه: به ارتفاعات بیش از ۶۰۰ متر از زمین‌های اطراف هر منطقه کوه گفته میشود. قله: بلندترین قسمت هر کوه را قله می‌گویند. یک کوه می‌تواند یک یا چند قله داشته باشد که در یک خط الراس قرار گرفته اند. معمولاً به بلندترین قله، قله اصلی گفته میشود و سایر قلل در یک خط الراس را قله‌های فرعی می‌نامند. در کوهنوردی شرط سنی وجود ندارد. در ضمن این رشته ورزشی سن بازنشستگی هم ندارد. هر کسی با هر توانایی می‌تواند به عنوان تفریح یا انجام کار حرفه ایی به کوه برود.
ابزار کوهنوردی: برای صعود مؤثر به کوه‌ها نیاز به ابزارهای متفاوتی است. البته در هر صعود بسته به نوع صعود، منطقه مورد نظر، زمان و فصل اجرای برنامه ممکن است ابزار و تجهیزات متفاوتی مورد استفاده قرار گیرد. برخی از این وسایل کوهنوردی عبارت‌اند از:
کفش مخصوص کوه
کاپشن گورتکس
کاپشن پلار
کوله پشتی
باتوم کوهنوردی
دستکش
کلاه مناسب فصل
بادگیر
جوراب کلفت
کیسه خواب
فلاسک چای
بطری آب
وسایل شخصی مانند قاشق و چنگال
چراغ قوه
عموماً برای کوهنوردی یا فتح قله‌ای به راهنما نیاز است.
تاریخچه
اتزی مرد یخی ۵۳۰۰ سال پیش ۳۰۰۰ متر در کوه‌های آلپ بالا رفته بود. بقایای او در این ارتفاع یافت شده است.
در تاریخ سنتی ایران آمده است که آرش کمانگیر از قله کوه دماوند بالارفت تا با پرتاب تیر، مرز ایران و توران را مشخص سازد.
نخستین کوهنوردی ثبت شده در تاریخ مربوط به صعود سرداران ایرانی آرتاخه و بوبراندا بر فراز کوه آتوس در زمان خشایارشا، جهت ثبت نقشه برداری برای ساخت دالانه یا کانال آبی است که کشتی‌های نیروی دریایی ایران از آن گذر کنند. (منبع تاریخ علم جورج سارتون)
پادشاه رومی هادریان کوه اتنا (۳۳۵۰ متر) را بالا رفت تا طلوع خورشید را ببیند.
آثار به جامانده، خبر از نشانه‌هایی از کوهنوردی پیشرفته در ایران در پایان قرن پنجم هجری (دوران سلجوقیان و اسماعیلیان) دارد. در کتاب «خداوند الموت» چنین آمده‌است.
« کوه‌پیمایان بعد از گردش اطراف کوه گفتند اگر بالای این کوه کسی نباشد و سنگ بر سرمان نبارد ما می‌توانیم از دامنه جنوبی بالا برویم و خود را به قله برسانیم و هنگام بالا رفتن، طنابی با خود می‌بریم که وسیلهٔ ارتباط ما با پایین کوه باشد و بوسیلهٔ آن طناب می‌توانیم چیزهای ضروری را برای نصب یک چرخ بالا ببریم و بعد از اینکه چرخ نصب شد، می‌توان از زمین چیزهایی دیگر را بالا برد تا اینکه چندین چرخ بالای کوه نصب گردد و از آن پس بین پای کوه و قله آن، رابطهٔ بیشتری برقرار خواهد گردید و می‌توان سربازان را بوسیلهٔ چرخ بالا کشید… کوه‌پیمایان گفتند ما با خود میله‌های آهنی چون پله می‌بریم و آنها را در دامنهٔ کوه نصب می‌نماییم و صعود میکنیم تا اینکه به قله ٔ کوه برسیم. »
پیتر سوم در قرن سیزدهم از کوه کانیگو در پیرنه صعود کرد.
کوه اورست (۸۸۴۸ متر) برای اولین بار در ۲۹ می سال ۱۹۵۳ توسط ادموند هیلاری و تنسینگ نورگی از سمت شمالی آن در نپال فتح گردید.
هواشناسی کوهنوردی
مبحث نوینی است که به آموزش تاثیر پدیده‌های هواشناسی بر کوهنوردان می‌پردازد. (منبع: سایت انجمن کوهنوردان ایران)
کوهنوردی و تقویت جسم و روح
بدنبال بی نهایتیم در اوج که روح مان جز به پیوند خوردن با بی نهایت آرام نمی گیرد کوهنوردی یک ورزشی است که بنوعی میشود گفت که ابزار و وسیله اش طبیعت که همان کوه و قلل کوهاست میباشد. کوهنوردی نه تنها ورزشی که باعث تقویت جسم بلکه مفرح روح هم است که جسم و روح همزمان با هم تقویت شده وباعث گشته که آدمی در مقابل بسیاری از ناملایمات و سختیهای زندگی ایستادگی و مقاومت نماید ورزش کوهنوردی باعث تقویت اراده و اعتماد بنفس میشود درسی که یک کوهنورد از کوه و طبیعت می آموزد تواضع و فروتنی وافتادگی و همچنین مروت و مردانگی است تنها ورزشی را می بینیم که در آن رقابت نیست بلکه رفافت است اگررقابتی هم باشد برای گرفتن دست افتاده ایست.
کوهنوردی رادر بالای کوه در ارتفاعات می بینی بدون اینکه شناختی ازهمدیگر داشته باشند چنان گرم و صمیمی با هم برخورد میکنندکه انگار چندین سال همدیگر را میشناسند وخیلی بی ریا وبی غل و غش با یکدیگر به مصاحبت و به گفتگو می نشینند و اطلاعات و تجارب خود را به همدیگر انتقال می دهند یا چناچه لقمه نانی و غذای ساده ای داشته باشند در تبق اخلاص نهاده و با هم میل می کنند یک حس مشترک و یک حس همگرایی ناشناحته ای کوهنوردان واقعی را به هم پیوند میدهد همه آنها میخواهند به اوج به قله و در نهایت به آن هدف خود برسند این هدف چیست این چه عشقی ست که آن فرد را با همه ی سختی و مشقت به نقطه هدف میرساند.
ورزش کوهنوردی باعث شناخت انسان نسبت به فرهنگ انسانهای آن منطقه وبدست آوردن اطلاعاتی در مورد نوع سنگها وپوشش گیاهی و جانوری می باشد ما ایرانیان میخواهیم ضرب المثلی بزنیم خیلی چیزها را به صلابت و استواری کوه تشبیه میکنیم مثلا میگوییم فلانی مثل کوه ایستاده است یا میگویم که مگر کوه کنده ای تاریخچه ی کوهنوردی حرفه ای در ایران تقریبا به ۷۰ سال میرسد از دیر باز انسانهای نخستین کوه ها و غار ها را جایگاه امنی برای خود میپنداشتند که در مقابل حیوانات و سیل و بارندگی و سرما و گرما و بلایای طبیعی آنان را درامان نگه میداشت و از دیر باز بلندی قله ها و کوه ها برای بشریک پدیده ای بشمار میرفت که افکار آنان را بسمت خلقت و آفرینش سوق میداد.
انسان وقتی که چندین ساعت با کوله ای از وسایل لازم بر دوشش و پیمودن مسیر چندین ساعته آن هم در اوج گرما در تابستان یا در اوج برف و سرما در زمستان وقتی به کوه میرود و سختی ها ی بالا رفتن و صعود کردن و تشنگی و بسیاری از مسایل دیگر را تحمل میکند وقتی که به هدف خود نزدیک میشود که همانا رسیدن به قله است به جای احساس خستگی احساس شور و نشاط ویک نیروی عجیبی نیز به او اضافه میگردد و انرزی می گیرد برای هر کسی لازم است برای یک بار هم که شده کوهنوردی را تجربه کند تا لذت جاذبه های طبیعی طبیعت را لمس کند و جزء برنامه های همیشگی زندگی خود قرار دهند ( ای کوه ها و صخره ها از تو سپاسگذارم که ضربه ها و گام های سنگینم را روی خود تحمل میکنی و دم بر نمی آوری ودرس صبر استقامت را به من می آموزی).
نکات مهم برای کوهنوردی
کوهنوردی یکی از رشته های ورزشی و تفریحات سالم بسیار پرطرفدار است. در اینجا به لوازم و نکاتی مورد نیاز برای کوهنوردی اشاره خواهیم نمود.
فلاسک مناسب با روکش : یک نوشیدنی گرم می تواند در شرایط بد نیرو و انرژی شما را به حد چشم گیری بالا ببرد (حتی بعضی مواقع مرز بین مرگ و زندگی، یک نوشیدنی گرم است). حتما فلاسک خود را داخل یک کاور فوم عایق و یا حد اقل یک جواب پشمی مناسب قرار دهید . این کار گرمای فلاسک شما را تا مدت زیادتری حفظ می کند. (بسیاری به اشتباه از همراه داشتن آب جوش با این نظر که بعدا آب را جوش می آورند از حمل آن خودداری می نمایند ولی توجه داشته باشید که در بسیاری از مواقع موقعیت مناسبی برای جوش آوردن آب نیست.)
یک وعده اضافه غذای کنسروی : مدت برنامه شما هر چه باشد یک وعده غذا بیشتر با خود به مراه ببرید. وجود یک کنسرو چندان کوله شما را سنگین نمی کند اما اگر لازم شد می تواند انرژی کافی برای فعالیت را به ما بدهد.
قمقه آب بزرگتر: در زمستان بدن کوهنورد بسیار بیشتر عرق می کند( هر جند این امر خیلی محسوس نیست ! ) اما نوشیدن آب کافی می تواند روند چرخش خون شما را مناسب تر نماید. به یاد داشته باشید که کم آبی می تواند باعث تسهیل یخزدگی اعضا و نیز سرمازدگی عمومی بدن شود.
دستکش و کلاه اضافه : اگر در طوفان مدت زیادی مجبور بودید از سنگ ها صعود کنید یا تبر یخ در دست داشته باشید کم کم دستکش شما یخ می زند. آن را قبل از اینکه دستانتان سرد شوند با جایگزین خشک تعویض کنید. می توانید دستکش یدکی را داخل لباس خود بگذارید تا با دمای بدن شما گرم شود.
یک چراغ قوه مناسب : بهمراه داشتن یک چراغ قوه مناسب سبک همواره در تاریکی زود رس زمستان چاره ساز بوده است . قبل از عزیمت به کوه باتری را مورد بازبینی قرار دهید. همراه داشتن باتری اضافی همیشه اطمینان بخش خوبی است
پریموس و ظرف : فلاسک شما هر چقدر خوب باشد باز ظرفیت محدودی دارد. بهمراه داشتن چراغ گاز مناسب در بیتوته های اجباری می تواند کارساز باشد. اگر از مدل های گازی استفاده می کنید با خود یک یا دو شمع بهمراه ببرید . گاز در سرما یخ می زند و حرارت شمع در زیر آن می توان به توان حرارتی آن کمک کند.
یک زیر انداز با اندازه مناسب : اگر مجبور به بیتوته شدید یک زیر انداز عایق بخوبی مانع تماس بدن شما با زمین و در نتیجه حفظ دمای بدن شما می شود.
قطب نما: حتی اگر نقشه مناسب از منطق ای که قصد صعود از آن دارید در دست نباشد در شرایط برف گیجه (whiteout) که مه و طوفان دید شما را به صفر کاهش داده دانستن جهت شمال می تواند راهگشا باشد.
لباس گرم اضافه: هیچگاه به لباسی که حین صعود به تن دارید اکتفا نکنید. این لباس حین صعود بعلت تعریق بدن نمدار می شود و هنگام استراحت شما را سرد خواهد کرد. بهم همراه داشتن کت پر – نیم کت و یا یک دست بالاپوش پلار مناسب می تواند در زمان ایستادن و استراحت شما را به خوبی گرم کند.
روکش دستکش: دستکش های پلار و پشمی در هر حال خیس می شوند. یک جفت روکش دستکش می تواند دستکش های زیری شما را مدت بیشتری گرم نگاهدارد.
یک جفت جورب اضافه : در صورت خیس شدن جوراب ها می تواند شما را گرم کند و همچنین در هنگام بیتوته ( بیواک) اگر شرایط اجازه بدهد تعویض جوراب تا حد زیادی شما را گرم می کند. توجه داشته باشید که از پوشیدن جوراب نخی و پنبه ای (مثل جورابهای شهری یا جورابهای حوله ای) اکیدا پرهیز کنید چرا که نخ (پنبه) رطوبت ناشی از عرق پای شما را در خود نگه می دارد و ظرف چند ساعت در نوک پای خود احساس سرما خواهید کرد. در شرایط بحرانی می تواند یخزدگی انگشتان پای شما را تسهیل نماید.
عینک مناسب: عینک شما باید مانع از ورود اشعه مضر uv به چشم شما گردد و این موضوع در ارتفاعات بالاتر اهمیت بیشتری پیدا می کند. چراکه میزان اشعه با افزایش ارتفاع بصورت تصعدی زیاد می شود. همچنین عینک زمستانی در کوه باید دارای حفاظ دور چشم برای جلوگیری از نفوذ باد و بوران باشد. در شرایط بسیار سرد و کولاک باید از عینکهایی با لنز دوجداره استفاده کنید تا مانع از یخ زدن آن گردد.
طناب انفرادی و کارابین : به هر حال کاربرد خاص خود را دارند. و اگر روزی مورد نیاز باشند و در کوله نباشد به ارزش آن پی می بریم !!
نیمه یخ شکن : بسیاری از معابر کوهستانی ایران بخوصو در روزهای جمعه بعلت تردد بسیار لغزنده است . بهمراه داشتن و استفاده از آن آن بخصوص در صبحدم و غروب می تواند جلوی سر خوردن را بگیرد.
باتوم راهپیمایی: وسیله سبک و کارا در برف کوبی و همچنین بیمه کننده دراز مدت سلامت زانوهای شما. آنرا هیچگاه از فهرست لوازم خود حذف نکنید. همچنین در حوادث می تواند نقش برانکارد را نیز بازی کند
سوت : برای پیام دادن به دیگران در هنگام مه و برف گیجه هیچ وسیله ای بهتر از آن اختراع نشده است . توجه کنید سوتی که بهمراه می برید از آن دسته سوت های موسوم به پیش آهنگی باشد که داخل آن مانند استوانه ای تو خالی است. مدل های دیگر سوت در سرما یخ می زند!
قبل از حرکت تمام زیپ ها ، بست ها و سگگک های کوله پشتی – گتر – لباس های بادگیر خود را چک کنید و از صحت عملکرد آن ها مطمئن شوید. (همراه داشتن یک سکگ اضافی برای قسمتهای مهم کوله پشتی -مثل کمر- می تواند شما را از دردسر زیادی نجات دهد)
همچنین بازبینی کفش قبل از صعود و ترمیم آسیب های احتمالی آن خالی از فایده نخواهد بود.
به همراه داشتن ۲۰ تا ۳۰ متر “نیم طناب ” می تواند در مکان ای لازم حمایت مناسب را برای نفرات ضعیف تر مهیا کند. با یک کلنگ و استفاده از کارابین می توان در یک شیب تند نفرات را به سرعت حمایت نمود. ( توجه داشته باشید نقش این حمایت بیشتر جنبه روانی دارد.).
جهت جستجو سریع موضوع مقاله ، پرسشنامه ، پاورپوینت و گزارش کارآموزی می توانید از قسمت بالا سمت راست جستجو پیشرفته اقدام نمایید.
همچنین جهت سفارش تایپ ، تبدیل فایل پی دی اف (Pdf) به ورد (Word) ، ساخت پاورپوینت ، ویرایش پایان نامه و مقاله با ما در تماس باشید.
ارسال نظر