مقاله تاریخچه هندبال مربوطه  به صورت فایل ورد  word و قابل ویرایش می باشد و دارای ۴۹  صفحه است . بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دانلود مقاله تاریخچه هندبال نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک مقاله مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد

 فهرست

تاریخچه هندبال   ۱
تاریخچه هندبال در ایران   ۵
تشکیلات هندبال   ۶
خصوصیات و جایگاه ورزش هندبال   ۷
شروع سن یادگیری   ۸
مقایسه هندبال با دیگر رشته های ورزشی توپی   ۸
قانون (۱) زمین بازی   ۹
قانون (۲) وقت بازی، علامت پایانی و تایم اوت   ۱۱
وقت بازی   ۱۱
علامت پایانی   ۱۲
تایم اوت   ۱۳
قانون (۳) توپ   ۱۴
قانون (۴) بازیکنان، ذخیره ها، تجهیزات و وسایل   ۱۵
بازیکنان   ۱۵
تجهیزات و وسایل   ۱۷
پرتاب توپ (پاس)   ۱۸
انواع پاس   ۱۹
۱٫ پاس یک دست   ۱۹
۲٫  پاس دو دستی   ۲۰
دریافت توپ (دریافت پاس) :   ۲۵
انواع دریافت   ۲۷
دریبل در هندبال   ۲۹
دریبل   ۲۹
رعایت نکات ضروری در هنگام دریبل   ۳۰
دریبل کوتاه   ۳۲
دریبل بلند   ۳۲
پرتاب توپ به طرف دروازه (شوت)   ۳۴
پرتاب توپ (شوت)   ۳۴
۱-شوت های ثابت   ۳۶
انواع شوت از پشت (بک هند)   ۳۷
۲- شوت در حال حرکت   ۳۹
۳-شوت با پرش افقی   ۴۲

تاریخچه هندبال

عده زیادی از محققان ورزشی معتقدند که انسان طی قرون و اعصار گذشته مهارتهای دست را بیش از مهارتهای پا به نمایش گذاشته است . تصور می شود که هندبال مانند ورزش هایی از قبیل کشتی ، بوکس و دو و میدانی یکی از رشته های قدیمی و سنتی بازیهای المپیک عصر باستان بوده است . شواهدی نیز در تأیید این نظر وجود دارد . هومر (Homer) شاعر بزرگ یونانی ، در اثر جاوید خود – ادیسه – بازیکنان هندبال را مورد ستایش قرار داده است . در مقبره ای در شهرک تاریخی دپیلیون در نزدیکی آتن ، این کلمات در روی سنگ نبشته ای به چشم می خورد : « این توپ بازی ظریف با دست ، این حرکات موزون با توپ »

در دوران قبل از مسیحیت ، در کرانه های رود نیل بازیی که در آن توپ وجود داشت ، انحصاراً به وسیله دست بازی شده است و کاوشهای باستان شناسی شاهد این مدعاست . یکی از شاعران آلمانی در قرن سیزدهم میلادی از بازی کج بال Catch-Ball و شاعر دیگری از همان قرن به توصیف بازی هندبال در مسابقات شوالیه ها می پردازد .

مطالعات تاریخی ، وجود بازی سنتی هندبال را در قرون بعدی نیز تأکید می کند . واقعیت این است که در تمام دوره های تاریخ ، توپ و یا وسیله ای همانند توپ در بازیهایی که با دست انجام می شده ، معمول بوده است . اما البته آن بازیها با هندبالی که ما امروز می شناسیم تفاوت داشته و هندبال امروزی بازی کاملاً جدیدی است .

بر خلاف نظریه عده ای از محققان ، نمی توان با اطمینان گفت که منشأ هندبال امروزی در آلمان بوده است هولنگر نیلس – یکی از مربیان دانمارکی – نوعی هندبال ابتکاری خود را در سال ۱۹۰۴ به جامعه ورزش معرفی کرد و در سال ۱۹۵۴ دانمارکیها پنجاهمین سالگرد تأسیس فدراسیون هندبال خود را جشن گرفتند . همین مربی در سال ۱۹۰۶ به انتشار قوانین این ورزش مبادرت کرد و یکی از جراید  دانمارکی در سال ۱۹۱۱ از مسابقات هندبالی یاد کرد که هزاران تماشاگر داشته است .

در سال ۱۹۰۷ یک معلم ورزش بانوان در شهر برلن آلمان اولین تیم هندبال دختران را تشکیل داد . او معتقد بود که پسران با شرایط جسمانی خود می توانند به ورزش فوتبال بپردازند ، ولی دختران که در اغلب موارد به بوته فراموشی سپرده می شوند ، باید ورزش مخصوص داشته باشند و هندبال ورزشی است که با شرایط جسمانی آنها مطابقت کامل دارد .

در این بازی نیازی به لگد زدن یا درگیر شدن نیست .گرفتن و پرتاب کردن توپ امتیاز خاص این ورزش است . مقررات بازی نیز با روحیه غالب آن زمان که جنگ و دوئل بر سر تصاحب توپ را منع می کرد ، هماهنگی داشت .

اندازه محیط توپی که با آن بازی می شد ، ۷۱ سانتیمتر بود ، چون گرفتن توپ مهمترین کار این بازی محسوب می شد ، توپ بزرگ برای این منظور راحت تر بود .

دو سال بعد ، یکی دیگر از معلمان ورزش برلن به نام کارل شلنز (Carl Schelenz) هندبال دیگری را که محصول فکر خود او بود عرضه کرد . در بازی هندبال او ، توپ کوچکتر بود ؛ پرتابها محکمتر و جدال بر سر توپ مجاز . او همچنین مقرر کرد که بازیکنان مجازند قبل از پرتاب یا پاس دادن توپ ، فقط سه قدم با آن بردارند . بازی هندبال در آن زمان در زمین فوتبال انجام می شد . به این ترتیب اساس هندبال با اقتباس از برادر بزرگتر یعنی فوتبال پایه ریزی شد و مفاهیمی چون دروازه بان ، دروازه ، داور و محوطه ۶ متری که فاصله مطلوبی برای پرتابهای گل بود ، از فوتبال اخذ شدند  و به سرعت مبنای قواعد هندبال قرار گرفتند .

از همین جا بود که نحوه ترکیب تیم نیز بر مبنای بازی فوتبال تنظیم گردید و حتی در تعیین فصلهای مناسب برای مسابقات نیز از بازی فوتبال پیروی شد ؛ زیرا طبیعتاً پاییز و زمستان فصل مناسبی برای بازی هندبال نبودند . با این همه ، تفاوت بین فوتبال و هندبال خیلی زود مشخص شد . هندبال بازی دقیقتری بود که در آن توپ به دفعات بیشتر به طرف هدفهای خود که دستهای بازیکنان دیگر یا تور دروازه بود ، فرستاده می شد . عامل شانس نیز در این بازی جای زیادی نداشت .

            در تاریخ اولیه فوریه ۱۹۲۰ مسابقات .دو تیم آلمانی در شهر برلن اولین مسابقه را طبق قوانین شلنز برگزار کردند . رفته رفته سایر کشورهای اروپایی نیز قوانین بازی هندبال شلنز را پذیرفتند . پس از تأسیس فدراسیون هندبال در بسیاری از کشورهای اروپایی ، در سال ۱۹۳۳ هندبال به طور رسمی جزء برنامه های ورزشی المپیک ۱۹۳۶ برلین قرار گرفت . البته هندبال در زمین باز ، به عنوان یکی از رشته های المپیک فقط همین یکبار و به منظور خشنودی کشور میزبان انجام شد .

در حالی که بازی هندبال در زمین باز ، اشاعه بیشتری می یافت ، در کشورهای اروپای شمالی رویداد دیگری در حال پیشرفت بود . شرایط هوا در کشورهایی از قبیل دانمارک ، سوئد نروژ و فنلاند امکان بازی در فضای باز را محدود می ساخت ؛ زیرا تابستانها خیلی کوتاه و بهار و پاییز غالباً همراه با بارندگیهای زیاد بود . برف و یخبندان زمستان نیز استفاده از زمین را کاملاً غیر ممکن می ساخت . به ناچار بازیکنان هندبال در کشورهای اروپایی به جستجوی محلهای سقف دار یا سالنهای سرپوشیده به هر نوع و اندازه ای پرداختند و از اینجا بود که نیاز به کوچک سازی و تغییر و تبدیل این بازی احساس شد .

عدم وابستگی هندبال به شرایط جوی ، منجر به پدید آمدن اسلوبها و ترفندهای متنوعتر و ظریفتر در این بازی گردید . سرعت در آن اهمیت بسیار یافت و تاکتیکهای غافلگیر کننده جدیدی طراحی شد . در واقع در روی زمین محکم که از باد و باران و تابش خورشید مصون باشد و با توپی که خیس و مرطوب نباشد ، همه نوع کاری را می توان انجام داد . سوئدی ها و دانمارکی ها اولین کسانی بودند که این ادعا را به اثبات رساندند .

به این ترتیب هندبال در زمین بزرگ و باز که به تازگی مورد توجه قرار گرفته بود ، به داخل سالنهای سربسته کشانیده شد و در نتیجه ، انجام یک سلسله تغییرات در آن اجتناب ناپذیر گردید . این تغییرات موجب پیدایش بازی جدیدی به نام هندبال سالنی یا هندبال هفت نفره گردید . البته هندبال سالنی و هندبال یازده نفره در زمین باز ، تا مدتی به یک اندازه مورد توجه بودند و موقعیت یکسانی داشتند . فدراسیون بین المللی هندبال نیز که به تازگی تأسیس شده بود ، در سال ۱۹۴۶ موقعیت برابر این دو را مورد تأیید قرار داد .

اما مهمترین واقعه در سرگذشت هندبال زمانی رخ داد که کنگره کمیته بین المللی المپیک در سال ۱۹۵۶ در مادرید ، هندبال سالنی را به عنوان یکی از رشته ای ورزشی در برنامه بازیهای المپیک ۱۹۷۲ مونیخ ، قرار داد . از این تاریخ به بعد بود که هندبال ۱۱ نفره در زمین باز ، کنار گذاشته شد و فقط بازی هندبال سالنی یا هفت نفره به عنوان تنها نوع بازی هندبال رایج شد . از زمان برگزاری بازیهای المپیک ۱۹۷۲ مونیخ ، هرگونه تردید در رسمیت بخشیدن به بازی هندبال از بین رفت و اصطلاحات این بازی نیز به زبانهای انگلیسی و فرانسه که دو زبان رسمی کمیته بین المللی المپیک هستند ، وضع و رایج شد .

هندبال در تمامی دنیا ، به خصوص در اروپا ، همیشه طرفداران بسیار داشته و مسابقات باشگاهی در سطح کشورها ، قهرمانی اروپا ، مسابقات جهانی و المپیک ، دارای میلیونها تماشاچی است که وقایع آن را از نزدیک و یا از طریق تلوزیون دنبال می کنند . در سالهای اخیر هندبال در کشورهای آمریکای جنوبی ، آفریقا و آسیا نیز طرفداران بسیاری پیدا کرده و تیمهای بعضی از این کشورها حریفان قدری برای تیمهای مطرح اروپایی شده اند .

در آخرین دوره مسابقات قهرمانی جهان که از تاریخ هفتم تا بیست و یکم ماه مه ۱۹۹۵ در ایسلند برگزار شد ، نمایندگان قاره آسیا که کشورهای ژاپن ، کره و کویت بودند ، درخشش فراوان داشتند ، بویژه ژاپن ، کره و الجزایر ( یکی از نمایندگان قاره افریقا ) و برزیل یکی از نمایندگان آمریکا ، حریفان بسیار قدرتمندی برای تیم هندبال فرانسه که قهرمان این دوره از مسابقات شد ، بودند . شایان ذکر است که پانزدهمین دوره مسابقات هندبال قهرمانی جهان در کشور ژاپن برگزار خواهد شد .

تاریخچه هندبال در ایران

هندبال برای اولین بار به عنوان یکی از رشته های ورزشی در سال ۱۳۴۷ وارد مسابقات آموزشگاهی شد . در بهمن ماه این سال ، اولین مسابقه هندبال در ایران بین دو تیم  در دبیرستان البرز تهران برگزار شد . در اسفندماه ۱۳۴۷ یک کلاس فشرده آموزشی برای مربیان و داوران به منظور آماده کردن مقدمات برگزاری اولین دوره مسابقات هندبال آموزشگاهی کشور برگزار گردید . در تیرماه ۱۳۴۸ این مسابقات با حضور هشت تیم از شهرهای تهران ، اهواز ، مشهد ، اصفهان ، شیراز و کرمان انجام شد و تیم تهران به عنوان قهرمانی دست پیدا کرد . در همین سال برای اولین بار یک مربی فرانسوی به منظور آموزش مربیان ایرانی به ایران دعوت شد و در مدت دو ماه اقامت در تهران ، تعدادی از مربیان ایرانی را آموزش داد . اولین مسابقه ای که بین یک تیم ایرانی و یک تیم خارجی برگزار شد ، مسابقه بین تیم منتخب دانش آموزان کویت و تیم منتخب دانش آموزان تهران در روز هجدهم بهمن ۱۳۴۹ در محل سالن ورزشی هنرسرای عالی نارمک بود که تیم دانش آموزان کویت با نتیجه ۲۴ بر ۱۸ به پیروزی رسید .

در سال ۱۳۵۴ ، سازمان تربیت بدنی با تأسیس فدراسیون هندبال کشور موافقت نمود و از سال ۱۳۵۵ مسابقات قهرمانی کشور به طور رسمی آغاز شد .

به غیر از سالهای ۱۳۶۷ و ۱۳۶۸ مسابقات قهرمانی کشور همچنان به طور مرتب برگزار می شود . از سال ۱۳۶۳ مسابقات در سطح جوانان ، از سال ۱۳۷۰ در سطح نوجوانان ، از سال ۱۳۷۰ دور جدید مسابقات هندبال در دسته بانوان و از سال ۱۳۶۷ مسابقات قهرمانی دانشگاههای کشور آغاز شده است و به طور مرتب انجام می شوند .

در حال حاضر مسابقات سوپر لیگ قهرمانی کشور با شرکت هشت تیم و به صورت رفت و برگشت برگزار می شود . تیمهای ملی ، جوانان و دانشجویان کشور در تورنمنت ها و مسابقات قهرمانی آسیا و جهانی شرکت می کنند و به این صورت کوشش فراوان می شود که سطح هندبال کشور از نظر کیفی و کمی بالا برود ، اما باید اذعان نمود که سطح هندبال کشور هنوز فاصله زیادی با هندبال پیشرفته دنیا دارد ، و کوشش بیشتری لازم است تا این اختلاف سطح کمتر شود .

تشکیلات هندبال

در فدراسیون جهانی هندبال (IHF) بیش از هفتاد کشور عضو هستند . محل فدراسیون جهانی هندبال در شهر بازل (BASEL)  سوئیس است .

وظیفه فدراسیون جهانی هندبال برنامه ریزی ، اجرا و نظارت بر مسابقات جهانی و المپیک ، تشکیل کلاسهای آموزشی برای مربیان ، داوران و مدیران اجرایی و نیز اعزام مربیان به کشورهای مختلف به خصوص کشورهای در حال توسعه برای برگزاریکلاسهای آموزشی می باشد . بودجه IHF از طریق اخذ حق عضویت از کشورها تأمین می شود . رئیس فدراسیون جهانی هندبال هر چهار سال یکبار و در خلال تشکیل مجمع عمومی فدراسیون جهانی انتخاب می شود و انتخاب مجدد  او بلامانع است . در حال حاضر اروین لانک (Erwin Lanc) اهل سوئیس ، ریاست فدراسیون جهانی هندبال را به عهده دارد . امور اجرایی فدراسیون به عهده دبیر فدراسیون است . هر یک از پنح قاره جهان دارای یک کنفدراسیون است که تمامی امور مربوط به مسابقات ، نظارت بر آنها و برنامه ریزی در قاره مربوطه را بر عهده دارد .

محل کنفدراسیونهای پنج قاره به شرح زیر است :

۱)      قاره آفریقا : ساحل عاج ، شهر ابی جان .

۲)       قاره آسیا : کویت ، شهر کویت .

۳)       قاره اروپا : اطریش ، شهر وین .

۴)       قاره آمریکا : آمریکا ، شهر شورت هیلز .

۵)       قاره اقیانوسیه : استرالیا ، شهر سیدنی .

خصوصیات و جایگاه ورزش هندبال

آشنایی و شناخت با ماهیت یک ورزش و تعیین جایگاه آن در بین دیگر رشته های ورزشی و به خصوص آن دسته از رشته های ورزشی که یک نوع همخوانی و قرابت با یکدیگر دارند برای مدیران ، برنامه ریزان و مربیان ورزشی امری ضروری است . این شناخت مبنایی جهت بسط و گسترش ، برنامه ریزی و صرف هزینه های مربوطه می باشد .

مربیان بر اساس این شناخت و آگاهی امورات تخصصی مربوط به این رشته ورزشی را با جدیت بیشتر دنبال خواهند نمود .

از آنجایی که ورزش هندبال هنوز جایگاه مطلوب و واقعی خود را در جامعه نیافته این شناخت اثرات مطلوبی می تواند داشته باشد این ورزش به خاطر این که مشخصات بسیاری از ورزشهای جمعی و توپی را دارا بوده و مهارتهای بنیادی و پایه از قبیل دویدنها ، گرفتنها ، پرتابها ، پرشها همراه با تکنیکهای بسیار زیبا و متنوع در این بازی مورد استفاده قرار می گیرد .

اکثر مهارتهای اختصاصی و فنی دیگر رشته های ورزشی در ورزش هندبال بکار گرفته می شود . تنوع تکنیک و مهارتهای انفرادی در این رشته ورزشی جذابیت این رشته را بیشتر نموده و با یک برنامه ریزی صحیح و اصولی جایگاه ویژه آن در بین جوانان و دیگر قشرها را والاتر خواهد نمود .

اجزای آمادگیهای جسمانی مثل سرعت ، قدرت ، استقامت ، چابکی و انعطاف پذیری در این رشته ورزشی در حد مطلوب پرورش می یابند . در این رشته ورزشی آمادگیهای روانی و خلاقیت افزایش یافته و قوه ادراک و تصمیم گیری را در فرد در یک سطح بسیار بالا افزایش می دهد .

عامل دیگری که باعث گسترش این رشته ورزشی شده و سبب اشتیاق  ورزشکاران می گردد این است که برای انسانها دستها وسیله حساس و حیاتی بوده و در زندگی روزمره به انحای مختلف از آن استفاده می شود که در این ورزش ، وظیفه اساسی و بنیادی را به عهده داشته و با تعداد و تنوع انواع مهارتها منجمله ( انواع پاسها ، شوتها ، دریبل و غیره … )

و به طور کلی بازی با توپ و استفاده از تکنیکهای پیشرفته اغلب اوقات بازیکنان لذت موفقیت را در اجرای این مهارتها احساس می کنند .

سرعتی که لازمه موفقیت در بازی هندبال است سبب ازدیاد سرعت عمل و عکس العمل در بازیکن هندبال شده و استعداد مانور و فریب دادن حریف در لحظه های حساس را به دست می آورد .

علاوه بر اینها به عقیده اکثر متخصصین تربیتی و ورزشی ، هندبال یکی از مناسبترین بازیها برای مدارس ، آموزشگاهها ، دانشگاهها و یکی از بهترین رشته های ورزشی برای کلیه قهرمانان زن و مرد می باشند زیرا از نظر وسیله و تجهیزات با امکانات کم مالی و از جنبه مهارتها و تکنیک و تاکتیکهای تیمی با استعدادهای بدنی و روانی نوجوانان در سنین مختلف و روحیه قهرمانی جوانان و بزرگسالان تطبیق می نماید .

شروع سن یادگیری

همانگونه که قبلاً ذکر این نکته رفت به دلیل استفاده دستها در زندگی روزمره در ورزش هندبال و حجم مناسب توپ یادگیری مهارتهای هندبال را می توان زودتر از دیگر رشته های ورزشی شروع نمود و می توان گفت ورزشهای فوتبال ، بسکتبال و والیبال را از این لحاظ بعد از آن قرار داد .

بدین ترتیب سن نوآموز برای شروع این ورزش را می توان از ۹-۸ سالگی آغاز نمود و نوآموز در سن ۱۱ سالگی قادر است در مسابقات رقابتی شرکت نماید و سن قهرمانی برای این رشته ورزشی را می توان از ۱۵ سالگی به بعد شروع نمود .

مقایسه هندبال با دیگر رشته های ورزشی توپی

مزیتهایی که این رشته ورزشی در مقایسه با دیگر رشته های ورزشی دارد این است که از حیث قوانین ، مقررات و مهارتهای ورزشی ارتباط بسیار نزدیک با سایر رشته ها داشته و از نظر انگیزه برای یادگیری و سهل الوصول بودن هدف ( دروازه ) و کسب امتیاز از دیگر رشته های ورزشی آسانتر می باشد .

در یک بیان کلی می توان گفت که میزان تأثیر گذاری مثبت هندبال بر اغلب رشته های ورزشی گروهی و حتی انفرادی انکارناپذیر بوده و چنانچه قوانین و مقررات و مهارتهای رشته های ورزشی دیگر را در نظر بگیریم میزان تأثیرگذاری هندبال نیز از سایر رشته های ورزشی فراوان به چشم می خورد . لذا در بسیاری از کشورها این رشته ورزشی به عنوان یک ورزش پایه محسوب شده و سرمایه گذاریهای فراوان در مدارس ، آموزشگاهها و دانشگاهها جهت بسط و توسعه آن شاهد هستیم و حتی در برخی از مراکز نظامی جزو ورزشهای اجباری است و به عنوان یکی از ورزشهای آماده کننده ، آمادگیهای جسمانی و قابلیتها و استعدادهای عمومی بدنی مورد استفاده قرار می گیرد.

قانون (۱) زمین بازی

(۱:۱) زمین بازی، محوطه ای است به شکل مستطیل که طول آن ۴۰ و عرض آن ۲۰ متر می باشد. این زمین دارای دو محوطه دروازه (قانون ۱:۴ و قانون ۶) و یک محوطه بازی است. دو خط بلند طولی را خطوط کناری و خطوط کوتاه انتهایی را خط دروازه (بین دو پایه دروازه) یا خط بیرونی دروازه (دو طرف دروازه) می نامند.

زمین بازی حداقل باید در طول خطوط کناری، یک متر و در پشت خط بیرونی دروازه، دو متر حریم داشته باشد. وضعیت زمین بازی نباید به صورتی تغییر یابد که باعث کسب آوانتاژ یکی از تیمها شود.

(۱:۲) در وسط هر خط دروازه، یک دروازه قرار می گیرد. دروازه ها باید به خوبی در زمین یا دیوار پشت آن نصب شده باشند. ابعاد داخلی هر دروازه ۲ متر ارتفاع و ۳ متر طول دارد. هر دروازه دارای دو پایه است که به وسیله یک تیر افقی به یکدیگر متصل می شوند. لبه پشتی پایه ها با لبه بیرونی خط دروازه منطبق است. پایه ها و قطعه افقی بالای آنها باید مقطعی به ابعاد ۸ سانتیمتر داشته باشند. بخش دروازه که از داخل زمین، نمایان است باید سطوح آن با دو رنگ متفاوت که ضمناً با زمینه پشت دروازه اختلاف واضح داشته باشد، رنگ آمیزی شود. دروازه ها باید مجهز به تور باشند به نحوی که توپ پرتاب شده به دروازه، به سرعت از آن خارج نشود.

(۱:۳) کلیه خطوط زمین، جزء قسمتی از منطقه ای است که آن را محدود می کند. خط دروازه ها مابین دو پایه دروازه ۸ سانتیمتر و مابقی خطوط ۵ سانتیمتر پهنا دارد. خطوط بین دو منطقه مجاور را می توان به وسیله رنگی متفاوت از کفپوش مجاور آن منطقه، جایگزین نمود.

(۱:۴) در مقابل هر دروازه، یک محوطه دروازه قرار دارد (قانون ۶). محوطه دروازه به وسیله خط محوطه دروازه محدود و معین می شود (خط ۶ متر) که به شرح زیر رسم می گردد:

یک خط به طول ۳ متر و به فاصله ۶ متر موازی و قرینه با خط دورازه در داخل زمین کشیده می شود (از لبه عقبی خط دروازه تا لبه جلویی خط محوطه دروازه) و این خط از هر طرف با یک ربع دایره به شعاع ۶ متر (به مرکز زاویه عقب داخلی پایه های دروازه به خط بیرونی دروازه متصل می شود).

(۱:۵) خط پرتاب آزاد (۹ متر) یک خط مقطّع است که طول هر قطعه و فاصله بین قطعات، ۱۵ سانتیمتر است. این خط به فاصله ۳ متر و موازی با خط منطقه دروازه رسم می شود.

(۱:۶) خط ۷ متر یک متر طول دارد و موازی با خط دورازه رسم می شود. فاصله این خط با لبه پشتی خط دروازه ۷ متر است و دقیقاً در مرکز و مقابل دروازه کشیده می شود.

(۱:۷) خط محدودیت دروازه بان (۴ متر) به طول ۱۵ سانتیمتر و موازی  با خط دروازه کشیده می شود و فاصله این خط با لبه پشتی خط دروازه ۴ متر و دقیقاً در مرکز و مقابل دروازه قرار دارد.

(۱:۸) خط وسط زمین نقاط مرکزی دو خط کناری را به یکدیگر متصل می نماید.

(۱:۹) خط منطقه تعویض (بخشی از خط کناری) برای هر تیم به فاصله ۵/۴ متر از خط وسط تعیین شده است. نقطه انتهایی خط منطقه تعویض به وسیله خط موازی با خط وسط و به طول ۱۵ سانتیمتر به سمت داخل خط کناری و ۱۵ سانتیمتر به سمت خارج خط کناری مشخص می گردد.

قانون (۲) وقت بازی، علامت پایانی و تایم اوت

تمام مقالات و پایان نامه و پروژه ها به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد.

 جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.