مقدمه:

درمنطقۀ NOVA SCOTIA ؛ معمولاً رطوبت کافی ، برای رشد گیاهان وجود دارد . البته ممکن است لزومی به رعایت  زمان دقیق فصل رشد ؛ به منظور رسیدن به حداکثر بار دهی وکیفیت بالای محصول ، نباشد . علاوه براین می توان رطوبت را با آبیاری اضافی ، تأمین کرد . ولی تولید کنندگان همچنین می توانند از حفاظت رطوبت خاک ؛ استفادۀ زیادی ببرند . بنابر این ، در این مقاله برخی از اطلاعات بنیادی در رابطه با عملیات به منظور کاهش خروج آب ، با استفاده از تکنیکهای حفاظتی ، تدوین شده است.

تبخیر وتعرق

دو راه خروج وکاهش آب از سیستم های کشت ، شامل تبخیر وتعرق می باشد . تبخیر مستقیماً از خاک بوده ، در حالیکه تعرق توسط گیاهان صورت می گیرد . یک گیاه را می توان یک پمپ تصور نمود که آب رااز خاک مکیده و آن راوارد برگها می کند  که  برگها محل خروج آب به سمت محیط خارج ، بوسیلۀ سوراخهای ریزی بنام روزنه  ؛ می باشد . این دو روش خروج معمولاً با هم انجام می گیرند که به تبخیر وتعرق (ET) منسوب می باشد . تبخیر و تعرق  ؛ در مواقعی که رطوبت خاک در حد ظرفیت زراعی ۲(FC) بوده و هوا گرم وخشک و توام با وَزِش می باشد ؛ بیشترین مقدار را دارا است . در صورتیکه رطوبت محدودیت ایجاد نکند ،  پتانسیل ِ تبخیر و تعرق یا (PET) ؛ بیشترین مقدار آبی است که ممکن است تبخیر یا تعرق شود . زمانی که PET بالا باشد ، مکش گیاهان نسبت به آب خاک ، باید به شدت انجام گیرد و تعرق ممکن است سریعتر از مکش آب خاک توسط گیاه  باشد که نهایتا ً منجر به پژمردگی گیاه می شود  .