مقاله سیمای عمومی استان گیلان مربوطه  به صورت فایل ورد  word و قابل ویرایش می باشد و دارای ۱۳۱  صفحه است . بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دانلود مقاله سیمای عمومی استان گیلان نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک مقاله مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد

 فهرست مطالب

سیمای عمومی استان گیلان   ۱
۱_ بررسی موقعیت استان   ۱
۲_ پستی ها و بلندی ها   ۲
۲_۱ ارتفاعات   ۲
۲_۲  جلگه ها   ۳
الف)  جلگه های باریک شرقی و شمال غربی   ۳
ب) جلگه مرکزی   ۴
۳_منابع آب در استان (آبهای سطخ الرضی و تحت الارضی)   ۴
الف) رودخانه ها   ۴
ب) دریاچه ها   ۵
ج) آبهای زیر زمینی   ۶
۴_ اوضاع جوی استان   ۷
۵_زمین شناسی، خاک شناسی،زلزله شناسی   ۹
۵_۱_زمین شناسی   ۹
۵_۲_خاک شناسی   ۱۱
۶_پوشش گیاهی (جنگل و مرتع)   ۱۳
۶-۱-جنگل   ۱۳
۶_۲_مرتع   ۱۳
۷- ویژگیهای تاریخی، فرهنگی، اجتماعی استان   ۱۴
۷-۱- تاریخچه گیلان   ۱۴
۷-۲- بررسی جمعیت استان   ۱۵
۷-۳- ویژگیهای اقتصادی استان   ۱۸
کشاورزی   ۲۰
دامداری و شیلات   ۲۱
نوغانداری ( صنعت ابریشم )   ۲۱
صنعت و معدن   ۲۱
سیمای عمومی شهرستان بندر انزلی   ۲۳
۱- بررسی موقعیت در استان گیلان   ۲۳
۲- وضعیت جوی شهرستان   ۲۴
۳- ویژگیهای جمعیتی شهرستان   ۲۵
۴- ویژگیهای اقتصادی شهرستان بندر انزلی   ۲۹
مطالعات روستا   ۳۲
بررسی عمومی   ۳۲
وضعیت جغرافیایی   ۳۳
حدود آبکنار قدیمی   ۳۳
حدود آبکنار جدید   ۳۴
۱-  میر محله یا پایین محله   ۳۶
۲- مسجد محله   ۳۶
۳- میان محله   ۳۶
وجه تسمیه آبکنار   ۳۷
قدمت آبکنار   ۳۷
پیله بازار (بازار بزرگ )   ۳۸
بازار مسجد محله   ۳۹
بازار میر محله   ۴۰
کوچ اقوام اولیه آبکناریها   ۴۱
اقوام اولیه آبکناریها   ۴۸
لاهیجانی ها   ۵۱
طایفه لر و کرد   ۵۲
مشاغل عمده اهالی آبکنار   ۵۸
کانال های حفر شده در آبکنار   ۶۱
اجازه احداث شهر به وسیله اهالی   ۶۲
کشاورزی و نوغان داری در آبکنار   ۶۳
نوغان داری   ۶۴
چای کاری در آبکنار   ۷۰
توتون کاری در آبکنار   ۷۰
نقش زنان در آبکنار   ۷۱
مدارس آبکنار   ۷۳
حاکمان آبکـنار   ۷۷
رویدادهای آبکنار   ۷۹
مساجد آبکنار   ۸۲
گورستانهای  قدیمی   ۸۵
اماکن اقتصادی در نیمه اول سال ۱۳۶۹ شمسی در آبکنار   ۸۵
وجه تسمیه ماهروزه   ۸۶
بررسی معماری روستا   ۸۷
بررسی بناهای روستای آبکنار   ۸۸
کلبه ماهیگیران   ۸۸
چاه آب   ۹۳
کُتام  (  Cotam)   ۹۵
کوتی (Cuti)   ۹۸
روجگیر   ۱۰۲
تَلَمبار   ۱۰۶
آب آشامیدنی   ۱۰۸
بَجار مَرز (Bajar  Marz)   ۱۰۹
دیوار چوبی   ۱۱۰
رَمش    ) (Ramsh   ۱۱۰
چَپَر ((chapar   ۱۱۱
دیوار بلوکی   ۱۱۳
بَلته ساده   ۱۱۴
بلته متحرک   ۱۱۶
بلته گردان   ۱۱۶
اعتقادات محلی و سنتی روستاهای آبکنار   ۱۱۷
سال نو و دید و بازدید عید   ۱۱۹
چهارشنبه سوری   ۱۲۰
چهارشنبه خاتون کیست؟   ۱۲۱
مراسم عزاداری ماه محرم   ۱۲۱
عید قربان   ۱۲۲
عروس گله   ۱۲۲
شب نشینی ها   ۱۲۴
بازی های محلی آبکنار   ۱۲۴
مراسم نامزدی و عروسی در قدیم   ۱۲۵

سیمای عمومی استان گیلان

۱_ بررسی موقعیت استان

استان گیلان واقع در شمال ایران با مساحتی بالغ بر۱۱۴۷۱ کیلومتر مربع بیست و سومین استان کشور از نظر وسعت می باشد که ۹% کل مساحت کشور را شامل می شود. طول این استان با قرارگیری در جنوب دریای خزر از آستارا تاچابکسر (نوار ساحلی) ۳۱۵کیلومتر و  عرض آن از ۲۵ تا ۱۰۵ کیلومتر متغیر است.

این استان بین ۳۶ درجه و ۳۶ دقیقه تا ۳۸ درجه و ۲۷ دقیقه عرض شمالی از خط استوا و ۴۸ درجه و ۲۵ دقیقه تا ۵۰ درجه و ۳۴ دقیقه طول شرقی از نصف النهارگرینویچ قرار گرفته دارد که از جانب شمال به کشورهای استقلال یافته شوروی و دریای خزر، از غرب به استان آذربایجان شرقی، ازجنوب به استان زنجان وازجانب شرق به استان مازندران محدود می گردد.

بر طبق آخرین تقسیمات سیاسی، استان گیلان دارای ۱۱ شهرستان، ۳۱ شهر، ۲۲ بخش، ۵۶ دهستان، ۲۸۱۴ روستا و آبادی می باشد که مرکز آن شهر رشت است.

پراکندگی آبادیها در شهرستانهای مختلف این استان بدین ترتیب بوده که بیشترین تعداد آبادیها متعلق به شهرستان رودسر (۵۷۵)وکمترین آنها متعلق به شهرستان بندر انزلی با تعداد (۲۹)آبادی می باشد.

۲_ پستی ها و بلندی ها

۲_۱ ارتفاعات

ارتفاعات گیلان شامل سه رشته کوه می باشند: اول سلسله کوههای تالش که منشعب از کوههای خلخال و قفقاز است ودردنباله کوه سبلان به موازات دریای خزر ادامه دارد. دوم سلسله کوههای لاهیجان و دیلمان و عمارلو و خزران و تخت سلیمان که به موازات سواحل جنوبی دریای مازندران کشیده شده است و سوم سلسله کوههای شفت و ماسوله و طارم.

مرتفع ترین کوههای جنوب شرق گیلان دُرفَک است که در ناحیه سیاهکل قراردارد و ارتفاع آن ۳۵۰۰ متر از سطح دریا می باشد. بلندترین کوههای غرب گیلان معلم است در جنوب ماسوله که ۳۰۹۶ متر بلندی آن است و مرتفع ترین کوههای جنوب غربی ونی است در جنوب امامزاده ابراهیم که ارتفاع آن ۳۰۵۰ متر می باشد و از دیگر ارتفاعات مهم این استان، گوانه کل در شرق گیلان (جنوب اشکور) با ۳۳۵۰ متر و تالش کوه در املش با ۳۰۰۰ متر هستند.

کوههای جنوبی استان گیلان ادامه سلسله جبال البرز می باشند که موازی ساحل دریا از غرب به شرق کشیده شده در قسمت مرکزی سفید رود یک مدخل طبیعی  در این منطقه ایجاد نموده است.

۲_۲  جلگه ها

جلگه گیلان با وسعت تقریبی ۳۶۰۰ کیلومتر مربع پر آب ترین و حاصلخیزترین مناطق ایران است. این جلگه شامل ناحیه آبرفتی است که بین دامنه های شمالی کوههای البرز و سواحل جنوبی دریای خزر قرار دارد و از آبرفت رودهای جاری در این منطقه بوجود آمده است و به دو بخش جلگه های باریک شرقی و شمال غربی و جلگه های مرکزی تقسیم می شود.

الف)  جلگه های باریک شرقی و شمال غربی

این ناحیه جلگه ای در شمال غرب و شرق استان گیلان به صورت نوار باریکی بین سواحل خزر و دامنه های شمالی البرز با وسعت بسیار کمی واقع شده است و مستقیما تحت تاثیر آبرفتهای تعداد زیادی از رودخانه های ساحلی با خصوصیات سیلابی قرار می گیرد و شامل دو بخش است: نخست جلگه های بلند که در آن رود ها بستری عمیق احداث کرده اند و با تجاوز از بستر به هنگام طغیان بر وسعت محدود که دارای شیب ملایمی بوده و بخشهای زیر در آن قابل تشخیص است:

مخروط های رسوبی که در مصب رودهائی چون گرگانرود، قلعه رودخان، پسی خان و صیقلان رود تشکیل شده است مناطق باتلاقی در حاشیه ساحل مانند مرداب لنگرود در شرق و مرداب انزلی در مرکز، رشته تپه های ماسه ای جدید که به موازات خط ساحلی کشیده شده است و نیز بر جستگی هائی که در دو طرف مسیر رودخانه ها واقع شده اند.

ب) جلگه مرکزی

این جلگه در مثلثی که در حد فاصل امامزاده هاشم _ انزلی_ چمخاله تشکیل می شود، قرار دارد و برخلاف جلگه های شرقی و شمال غربی وسعت زیادی را دارا می باشد و آنچه سبب این وسعت زیاد گردیده عبارتست از، وجود گسلی که رشته کوههای غربی را از سلسله جبال البرز جدا نموده و سبب حرکت طبقات زمین به سمت شمال گردیده، رسوباتی که توسط سفید رود در این ناحیه به جای مانده و تبخیر شدید و عوامل دیگر که باعث پائین آمدن سطح آب دریای خزر گردیده است

۳_منابع آب در استان (آبهای سطخ الرضی و تحت الارضی)

استان گیلان به دلیل موقعیت جغرافیائی خاص خود دارای منابع آب غنی شامل آب رودها، دریاچه ها، و به طور کلی آبهای سطح الارضی و سفره آبهای زیر زمینی است.

الف) رودخانه ها

وزش بادهای مرطوب دریائی، بخار آب و ابرهای حاصل از تبخیر دریای خزر به ا رتفاع یک هزار متر می رساند و با نزول باران حاصله حدود ۳۸ رودخانه بزرگ و کوچک را که در این منطقه گسترده شده است بوجود می آورد. میزان آبدهی رودخانه های منطقه در تمام طول سال یکسان نبوده و دوره کم شدن آب رودخانه ها معمولا از اواخر فروردین شروع و تا مرداد ماه ادامه می یابد.

پر آب ترین و طویل ترین رودخانه جاری در استان گیلان، سفید رود به طول ۶۵۰ کیلومتر است که از سلسله جبال زاگرس سرچشمه گرفته و پس از عبور از استانهای کردستان، آذربایجان و زنجان از راه منجیل در محل امامزاده هاشم وارد دشت گیلان شده و به سمت دریای خزر به جریان خود ادامه داده و در محل حسن کیاده به آن می ریزد. از دیگر رودخانه های مهم این استان، رودخانه های فومنات شامل: جاف رود، مرغک، خالکائی، پلنگ رود، ماسوله خان، شاخزر، قلعه رود خان، پسی خان که مساحت تقریبی حوضه آب ریز این رودخانه ها جمعا ۲۵۰۰ کیلومتر مربع می باشد.

رودخانه های پلرود با حوضه آب ریز ۱۶۳۵ کیلومتر مربع و شلمان رود با حوضه آب ریز ۹۰/۳۹۱ کیلومتر مربع نیز بعد از سفید رود از اهمیت نسبی در منطقه برخوردارند که اولی از ارتفاعات اشکور و دومی از ارتفاعات ناتشکوه سرچشمه می گیرند.

ب) دریاچه ها

دریاچه خزر دارای وسعتی معادل ۴۳۸۰۰۰ کیلومتر مربع می باشد که از این مقدار ۴۵۰ کیلومتر آن در استان گیلان قرار دارد. عمیق ترین نقطه آن ۹۹۸ پا و در جنوب آن واقع شده است. زائده ای که از دریای خزر در حدود ۲۰۰ کیلومتر مربع می رسد مرداب انزلی نامیده می شود که ۴۵ رشته از رودهای کوچک و بزرگ گیلان وارد آن می شوند. این مرداب در تولید مثل و تکثیر ماهیان دریای خزر موثر بوده و به عنوان یک راه دریائی برای شهرستان رشت و بندر انزلی مورد استفاده واقع می شود.

ج) آبهای زیر زمینی

آبهای تحت الارضی دشت گیلان روی چند صد متر ضخامت از مواد رسوبی رودخانه سفید رود و سیلابهای البرز تشکیل می شود. وفور بارندگی در برخی از دوره های سال موجب شده که طبقات مذکور به حالت اشباع درآیند. از طرفی نحوه قرار گرفتن قشرهای نفوذپذیرسبب تشکیل یک سیستم سفره های آبی قابل استخراج شده که، در برخی نقاط به صورت آرتزین مورد بهره برداری واقع گردیده اند معمولا سفره آب نسبت به سطح طبیعی زمین در عمق کم قرار دارد و در فصل بارندگی این عمق به طور محسوسی کمتر می شود به طوریکه گاهی از یک متر هم تجاوز نمی کند.

در مناطق برنج خیز سفره آب زیر زمینی که طبیعتا در بهار تمایل به پائین رفتن دارد بوسیله آب آبیاری برنجزارها تغذیه می شود.

در حالیکه برنجزارها روی طبقات قابل نفوذ قرار گرفته باشند سطح سفره آب زیر زمینی تا سطح خاک هم صعود می کند و این وضع تا آخر فصل آبیاری ادامه خواهد داشت. آب اندازی مزارع در این گونه اراضی باعث اشباع ضخامت یک تا دو متر از قسمت سطح خاک می گردد.

۴_ اوضاع جوی استان

رشته کوههای البرز جلگه های پست خزر را از فلات مرکزی جدا ساخته و استان گیلان با واقع شدن در این حد فاصله از آب و هوای خاص معتدل خزری بر خوردار است. به طوریکه کوهستان تالش با جهت شمال_ جنوب و کوهستانهای البرز با امتداد شرقی_ غربی مانع عبور بخار آب حاصله از دریای خزر و بادهای مرطوب شمال غربی به داخل ایران بوده است که موجب رطوبت زیاد و بارندگی بسیار در ناحیه می گردند. مهمترین مشخصات اقلیمی استان گیلان به شرح ذیل می باشند:

_ درجه حرارت متوسط سالانه برابر ۷/۱۶ درجه سانتیگراد می باشد که حداکثر درجه حرارت عموما در مرداد ماه و حداقل آن در بهمن ماه است. متوسط حداقل روزانه در سردترین ماههای سال ۲+ و متوسط حداکثر حرارت روزانه درگرمترین ماههای سال ۲۰+ درجه سانتیکراد اندازه گیری شده است و در میان شهرستانهای استان، آستارا سردترین و بندر انزلی گرمترین نقاط می باشند.

_ اختلاف درجه حرارت روز با شب در تمام فصول زیاد نمی باشد و در ایجاد این وضعیت وجود عواملی چون رطوبت هوا، رژیم باد و نسیم ذخیره سازی بطئی گرمای حاصل از تابش آفتاب در فصل تابستان توسط دریای خزر و بازدهی آن در فصل زمستان نقش موثری را ایفا می نماید که در نتیجه اعتدال و یکنواختی هوای گیلان را باعث می شوند.

_ گیلان پر آبترین منطقه کشور است و گاه جمع باران سالانه آن به ویژه در ارتفاعات حداکثر تا ۲۰۰۰ میلیمتر هم می رسد. توزیع سالانه فصول و فاصله زمانی نامنظم و ارتفاع نزولات در سراسر کناره زیاد است که با دور شدن از ساحل مقدار آن کاهش می یابد. دشت گیلان به طور متوسط دارای نزولات سالانه ای حدود ۹۰۰ تا ۱۵۰۰ میلیمتر است به طوریکه در طول هیچ ماهی بدون بارندگی نیست. بندر انزلی با ۱۸۴۸ میلیمتر باران سالانه (معدل ۲۴ سال) پر آب ترین و رودبار با ۳۳۴ میلیمتر (معدل ۱۸ ساله) کم باران ترین شهرهای گیلان هستند.

– قسمت اعظم نزولات جوی در گیلان به صورت باران است و نزول برف امری استثنائی است ولی ممکن است گاهی مهم و قابل ملاحظه باشد به طوریکه در اواخر بهمن و اوایل اسفند این امر انجام می گیرد و مهمتر اینکه در تمام قسمت داخلی دشت عمومیت دارد.

نکته قابل توجه اینکه گیلان، تنها منطقه ای است که از باران تابستان نیز برخوردار است. به طوریکه در بندر انزلی ۲۵ تا ۳۵ درصد ریزش های جوی در تابستان نازل می شود.

_ اکثر شهرستانهای این استان به استثنای رودبار از میزان رطوبت نسبی ۷۰ درصد به بالا برخوردارند.

_ تعداد ساعات آفتابی در روز به جز در دوره خشکی چندان زیاد نیست. از ماه شهریور به بعد نور آفتاب ضعیف است.

۵_زمین شناسی، خاک شناسی،زلزله شناسی

۵_۱_زمین شناسی

در دوران سوم زمین شناسی، به علت حرکات شدید زیر زمینی چین خوردگی های منظم در سطح زمین، ازکوههای آلپ در اروپا تا هیمالیا درآسیا به ظهور رسیده و اراضی ایران را به وجود آورده و چین خوردگیهای البرز نیز از مصب رود تا دامنه های شمالی رشته البرز تشکیل یافته که در حدود شهرهای رودبار و رستم آباد آثار این چین خوردگیها به خوبی معلوم است. درواقع یک رشته شیست های ازوئیک در زیراراضی گیلان به موازات رشته های البرز تولید شده و رسوبات رودخانه ها تدریجا این رشته را مستور داشته و اراضی فعلی گیلان را ایجاد کرده است. دشت فعلی گیلان حدود ۳۰۰۰ کیلومترمربع وسعت دارد و شیب عمومی ۲ تا ۴ درصد از جنوب به شمال است و می توان این منطقه را به دو واحد حوزه رودخانه سفید رود و ناحیه فومنات تقسیم کرد.

سری ژوراسیک به صورت شیستهای سبز بزرگ و میگاشیست در دره پسیفان به صورت ماسه سنگ دیده می شود.

تشکیلات دوران چهارم زمین شناسی، عموما درکوهپایه ها و دشتها با هم متفاوت است، به طوریکه رسوبات پلیوسن در کناره دشت عموما ماسه ای و در قسمت ساحلی دریای خزر رسی است، در قسمت پائین دره ها می توان تراسهای زیادی مشاهده کرد که رخساره تراس های بالائی و پائینی با هم فرق می کند، به طوریکه رسوب گذاری دشت گیلان یا بر اثر پیشروی و پسروی دریای خزر و یا فرسایش کوهپایه های البرز بوده و یا از سری رسوبات رودخانه ای است.

در نزدیکی منجیل و کوههای درفک، سنگهای آتشفشانی و قطعات بازالت موجود است. کوههائی که سرحد طبیعی گیلان محسوب می شود مربوط به عهد دوم زمین شناسی است و در پاره ای نقاط زمینهای عهد اول نیز دیده شده است. در طبقات عهد اول سنگهای کوارتز و فلدسپات و کینس و در طبقات عهد دوم بیشتر آهک و بازالت مشاهده می شود. سواحل دریای خزر از تپه های شنی تشکیل شده است. این دریاچه ها در قدیم تا نزدیکی کوههای البرز امتداد داشته و در تخته سنگهای عمودی آن نرم تنان وجود داشته اند. در اثر ازدیاد رسوبات و انباشتگی آنها،کم کم دریا به عقب رفته و جلگه گیلان، اول به شکل چند مرداب محدود به تپه های شنی تشکیل و سپس با خشک شدن مردابها، تدریجا اراضی کنونی بوجود آمده است.

۵_۲_خاک شناسی

خاکهای گیلان، عموما از تیپ خاکهای ته نشینی هستند که بدلیل بوجودآمدن این پدیده در آنها بیشتر مربوط به آبیاری برنج زارهاست.

این خاکها دارای سنین مختلفی هستند:

_ خاکهای جوان روی رسوبات رودخانه ای جدید و مخصوص روی رسوبات آهکی سفید رود.

_ خاکهای تیپ شسته شده یا روی شیبها و مخروط رسوبات رودخانه ای که تقریبا از سطح دریاهای متوسط شروع می شوند. این خاکها معمولا دارای واکنش اسیدی هستند.

_ خاکهای قهوه ای جنگلی که مناطق جنگلی و بیشه زارهای دشت را اشغال می کند.

_ خاکهای شسته قهوه ای و خاکهای قرمز و زرد روی شیبهای متوسط تا زیاد که مبدا آنها سنکهای مختلف کوههای البرز و یا حاصل فساد آن سنگهاست.

_ خاکهای رسوبی که کم تحول یافته اند و خصوصیات آنها تابع طبیعت و مقدار آهک رسوبات است.

_خاکهای فیلی تحول یافته که دارای مقداری مواد آهنی هستند (تیپ قرمز) در اعماق آنها آهک متراکم وجود دارد. این خاکها معمولا در مناطق کوهپایه ای یافت می شوند و به خصوص در کوهپایه های فومنات به مقدار زیادی وجود دارند.

۵-۳-

بر اساس یک تقسیم بندی کلی، دو نوار زلزله خیز در ایران وجود دارد که یکی در مسیر سلسله جبال زاگرس و دیگری در مسیر سلسله جبال البرزاست. شدت زلزله های احتمالی در نقاط مختلف استان گیلان متفاوت است.

مناطق شمالی و ساحلی استان (به استثنای حوالی هشتپر) شامل شهرستانهای آستارا_ بندرانزلی_ رشت_ آستانه_ لنگرود_ رودسر و قسمتهای شمالی شهرستان لاهیجان همگی در منطقه زلزله های با خسارات کم تا متوسط (تا حدود ۷ درجه مرکالی) واقع گردیده اند.

در حالیکه بخشهای سیاهکل از شهرستانهای لاهیجان و عمارلو از رودبار در منطقه زلزله های با خسارات زیاد (معادل ۸ تا ۱۰ مرکالی) قرار دارند.

در هر صورت محاسبه ساختمانهای چند طبقه در برابر زلزله در منطقه ضروری است.

۶_پوشش گیاهی (جنگل و مرتع)

۶-۱-جنگل

دامنه شمالی سلسله جبال البرز که به صورت دیواره ای، جلگه گیلان را از فلات مرکزی جدا می نماید پوشده از جنگل می باشند. این جنگل با مساحت تقریبی ۶۶۵ هزار هکتار از دره حیران آغاز تا چابکسر امتداد دارد و از نظر مرغوبیت به سه دسته تقسیم می شوند: دسته اول جنگلهائی که دارای درختانی از جنس خوب و مرغوب بوده و مقدار آن حدود ۲۵ درصد تخمین زده می شود. دسته دوم جنگلهائی با نوع درختان از جنس متوشط که مقدار آن حدود ۴۴ درصد می باشد. دسته سوم جنگلهائی که از پست ترین درختان تشکیل یافته اند و مقدار آن حدود ۳۱ درصد تخمین زده می شود.

گونه های گیاهی که سطح جنگلهای گیلان را می پوشانند، به ترتیب عبارتند از: لمرز، راش، توسکا، نمدار، ملچ، بلوط، افرا، آزاد، گیلاس وحشی، گردو، انجیر.

۶_۲_مرتع

مراتع استان گیلان به صورت چمنزارهای دائمی و سرسبز وجو دارد و بیشتر در نواحی جلگه ای و هموار و در قسمتهای مرتفع کوهستانی دیده می شود و البته قسمتی از آن بر اثر چرای بی رویه دامها از بین رفته که با جلوگیری از فرسـایش خاک و احیای مراتع می توان تا حدود زیادی نیازهای دامداری را برطرف کرد. سطح مراتع فعلی استان در حدود ۳۲۰ هزار هکتار تخمین زده می شود.

۷- ویژگیهای تاریخی، فرهنگی، اجتماعی استان

۷-۱- تاریخچه گیلان

از سرزمین گیلان در اوستا و در چند کتاب دینی ایرانیان باستان یاد شده است و در زمان ساسانیان این سرزمین را دیلمستان می گفتند و در نوشته های اواخر دوره ساسانی و اوایل اسلام نام دیلم و دیلمیان معمولتر بوده است. در زمان اعراب، جیلان که نام زمینهای دلتای سفید رود بود به تمام این سرزمین اطلاق می شد لیکن در واقع جیلان نام اراضی ساحلی و دیلم نام کوهپایه مشرف بر آن بود اما هر یک از این دو نام بر تمام سرزمینی که در جنوب باختری دریای خزر واقع بودند اطلاق می گردید. امروز این ناحیه را گیلان می خوانند ودیلمان نام یکی از دهستانهای این سرزمین است. اهالی قدیم گیلان چند طایفه از شعب آریایی بوده و در طایفه آنها موسوم به گیل و دیلم از سایر طوایف مهمتر بودند. قوم گیل درکنار دریای خزر (حدود رشت و لاهیجان فعلی) و قوم دیلم در نواحی کوهستانی (حدود الموت و رودبار امروزی) سکونت داشتند.

زبان مردم این سرزمین را زبان شناسان جزو گروه زبانهای شمال غربی ایرانی کرانه دریای کاسپی می دانند و لهجه (گویش) گیلانیان امروزگیلکی است که یکی از شعب زبان پهلوی می باشند.

این گویش در غرب و شرق و حوزه های مرکزی گیلان متفاوت است و از لهجه های متداول در این سرزمین لهجه تالشی، کرمانجی و تاتی می باشد.

روایات بسیاری در تاریخ آمده که حاکی از استقلال سیاسی و اجتماعی سرزمین گیلان لااقل تا اواخر قرن سوم هجری می باشد و همین روحیه درمقاومت آنان در برابر لشکریان عرب و بعد ها در برابر مغول موثر بوده است. دین اسلام از نیمه قرن دوم هجری با ظهور سلسله علویان طبرستان که مغضوب دستگاه عباسی بودند در سرزمین گیل و دیلم نفوذ یافت و بتدریج مذهب تشییع در این سرزمین وارد شد.

۷-۲- بررسی جمعیت استان

استان گیلان بر اساس سرشماریهای عمومی نفوس و مسکن در سالهای ۴۵ و ۵۵ و ۶۵ دارای ۱۲۹۳۷۹۲، ۱۵۸۱۸۷۲، ۲۰۸۸۱۰۳۷ نفر جمعیت بوده است. نرخ رشد جمعیت استان گیلان در طی سـالهای ۵۵-۱۳۴۵ برابر با ۰۱/۲ % و در سالهای ۵۶-۱۳۵۵ برابر با ۷۸/۲ % می باشند.

درهمین دو دهه نرخ  رشد سالانه جمعیت برای کل کشور بترتیب ۷/۲ % و ۷۸/۳ % بوده که در مقایسه استان گیلان از رشد کمتری برخوردار بوده است که دال بر مهاجرت جمعیت از استان می باشد. بطوریکه در طول ده ساله ۵۵-۱۳۴۵ استان گیلان بیش از ۱۲۱ هزار نفر مهاجر، در خلال سالهای ۵۵-۱۳۵۰ در گیلان مهاجرت ویژه از استان قریب به ۲۴ هزار نفر بوده است.

در همین زمان نزدیک به ۵۸ هزار نفر از گیلان به استانهای دیگر مهاجرت کرده اند و در مقابل حدود ۳۴ هزار نفر از داخل کشور به این این استان مهاجرت داشته اند که از موازنه مهاجرت خالص از این استان در این فاصله زمانی برابر ۱۳ نفر در روز بوده است و در طی دهه ۶۵-۵۵ نیز حدود ۲۵۰ هزار نفر به خارج از استان مهاجرت کرده اند که به عبارتی سالانه حدود ۲۵ هزار نفر می شود.

_ میزان شهرنشینی در این استان از ۲۹ درصد در سال به میزان ۳۸ درصد در سال ۱۳۶۵ رسیده است و از طرف دیگر میزان روستانشینی در استان گیلان از ۷۱ درصد در سال ۱۳۵۵ به میزان ۶۲ درصد در سال ۱۳۶۵ کاهش داشته است. ولی در مقایسه با میزان روستانشینی در سطح کل کشور که برابر با ۴۶ درصد می باشد بسیار افزایش نشان میدهد. بطوریکه استان گیلان از نقطه نظر میزان روستانشینی در بین سایر استانهای کشور در سال ۶۵ مقام چهارم را بترتیب بعد از استانهای کهکیلویه و بویر احمد، چهار محال بختیاری وهمدان داشته است ودر ضمن در این سال بالا ترین میزان شهر نشینی و پایین ترین میزان روستانشینی مربوط به بندرانزلی بوده و پایین ترین میزان شهرنشینی مربوط به شهرستان فومن و بالاترین میزان روستانشینی مربوط به شهرستان رشت بوده است.

_ نسبت جنسی در این استان برابر با (در سال ۱۳۵۵) ۳/۹۹ نفر مرد در مقابل یکصد نفر زن بوده که این نسبت در نقاط شهری ۱۰۳/۳ و در نقاط روستائی ۹۷/۷ بوده است و نسبتهای متناظر در سطح استان در سال ۱۳۶۵ بترتیب  ۱۰۳ (کل استان) ۹۵/۱۰۳ (نقاط شهری) و ۱۰۳ (نقاط روستائی) می باشد که در مقایسه با ارقام مشابه کل کشور در این سال نسبت جنسی در نقاط روستائی استان نسبت به کل کشور تقریبا برابر ولی در نقاط شهری به دلیل مهاجرت مردان این میزان کمتر شده است.

 _ تعداد خانوارهای استان در سرشماری سالهای ۱۳۵۵، ۱۳۶۵ بترتیب ۳۰۵۳۰۰و ۴۱۵۷۳۵ خانوار می باشد که در مقایسه میانگین نفر در خانوار از میزان ۱۸/۵ نفر در سال ۵۵ به میزان ۰۱/۵ در سال ۶۵ به میزان ۵۷/۴ و ۳۱/۵ نفر رسیده است. کاهش بعد خانوار بویژه در نقاط شهری مربوط به مهاجرت جوانان فعال و درسنین ازدواج جهت یافتن شغل به خارج از استان می باشد.

–         در بررسی ساخت سنی چمعیت ملاحظه میشود که در سال ۱۳۵۵ نسبت جمعیت در گروه سنی ۰ تا ۱۴ ساله به کل جمعیت استان ۵/۴۵ درصد، درگروه سنی ۱۵ تا ۶۵ ساله ۵۱ درصد و در گروه سنی ۶۵ ساله و بیشتر ۵/۳ درصد بوده که این ارقام در سرشماری سال ۱۳۶۵ بترتیب بالغ بر ۳/۴۱ %، ۴/۵۵ %، ۳/۳ % گشته است.

_ میزان تراکم جمعیت در این استان از ۵/۱۰۷ نفر در سال ۱۳۵۵ به میزان ۸/۱۴۱ نفر در هرکیلومتر مربع در سال ۱۳۶۵رسیده است که در شهرستان رودبار با ۳/۴۶ نفر کمترین میزان تراکم و شهرستان لنگرود با ۶/۵۸۸ نفر در هر کیلومتر مربع بیشترین میزان تراکم جمعیت را دارا می باشد.

۷-۳- ویژگیهای اقتصادی استان

بر اساس سر شماری سال ۱۳۵۵، حدود ۵/۵۱ درصد از کل جمعیت ۱۰ ساله به بالا از نظر اقتصادی فعال بوده اند که این نسبت برای نقاط شهری ۶/۳۱ درصد و برای نقاط روستائی ۴/۶۸ درصد بوده است و در سرشماری سال ۱۳۶۵ نسبت جمعیت فعال از نظر اقتصادی در سطح استان به میزان ۵/۴۹ درصد کاهش داشته است که این نسبت در نقاط شهری ۲/۴۴ درصد و در نقاط روستائی ۸/۵۲ درصد بوده است. در مقایسه مشاهده می شود از درصد جمعیت فعال استان گیلان در دهه اخیر به میزان ۲ درصد کاسته شده است که این به مناسبت عدم گسترش و ایجاد فعالیتهای صنعتی و کاهش سایر فعالیتهاست.

از طرف دیگر نسبت جمعیت غیر فعال از نظر اقتصادی به کل جمعیت ۱۰ ساله به بالا در استان گیلان از میزان ۵/۴۸ درصد در سال ۱۳۵۵ به میزان ۵/۵۰ درصد در سال ۱۳۶۵ افزایش داشته است که از این میزان ۱۵/۲۱ درصد محصل، ۱۷/۲۴ درصد خانه دار، ۴۸/۲ درصد دارنده درآمد بدون کار و۷/۳ درصد اظهار نشده است.

در سرشماری سال ۱۳۵۵، حدود ۲۰ درصد از کل جمعیت استان شاغل بوده اند در حالیکه این رقم در سال ۱۳۶۵ به ۷/۲۹ درصد افزایش داشته است، یعنی در بین هر ۱۰نفر ۳ نفر شاغل وجود داشته است این نسبت در نقاط شهری استان برابر با ۹۴/۲۴ درصد ودرنقاط روستائی برابر با ۷۱/۳۲ درصد است.

شهرستان لاهیجان با ۲۱/۳۹ درصد بالاترین و شهرستان رودبار با ۲۷/۲۰ درصد پایین ترین اشتغال را دارا هستند.

در سال ۱۳۵۵ از کل جمعیت شاغل ۱۰ ساله به بالای استان گیلان، ۶/۴۴ درصد در بخش کشاورزی (کشاورزی، شکار، جنگلداری، ماهیگیری)، ۲/۱۳ درصد در بخش صنایع ومعادن، ۲/۷ درصد در بخش ساختمان، ۱/۱ درصد در بخش برق و گاز و آب و۹/۳۳ درصد در بخش خدمات فعالیت داشته اند که ارقام فوق در سال ۱۳۶۵ در بخش کشاورزی به ۲/۵۱ درصد در بخش صنعت و معدن به ۳۱/۹ درصد، در بخش ساختمان به ۹/۳ درصد، در بخش برق و گاز و آب به ۶۴/۰ درصد و بخش خدمات به ۹۷/۳۴ درصد تغییر یافته است که مشاهده می شود بخش کشاورزی تعداد شاغلین بیشتری را در سال ۱۳۶۵ نسبت به سال ۱۳۵۵ جذب نموده که این بخاطر رکود نسبی فعالیتها در بخش صنعت و ساختمان است که به دلیل کمبود مواد اولیه و یا منابع ارزی دچار رکود بوده و لذا بخشی از شاغلین آن در کشاورزی و بخشی در خدمات جذب شده اند.

کشاورزی

با توجه به اینکه از مجموع مساحت استان که بالغ بر ۱۴۷۱۱۰۰ هکتاراست در سال ۶۵-۱۳۶۴ بالغ بر ۳۱۵۰۱۸ هکتار (۴/۲۱) زیر کشت انواع محصولات کشاورزی بوده و سطح زیر کشت برمحورکشاورزی استوار می باشد و سهم عمده‌ای در تولید محصولاتی از قبیل برنج، چای و توتون در سطح کشور دارد و از این رو تعداد قابل توجهی از نیروی انسانی منطقه در بخش کشاورزی فعالیت دارند و در سال ۱۳۶۵ از کل۲۷۹۴۸۷ هکتار سطح زیر کشت محصولات عمده، ۲۱۰۰۰۰ هکتار به کشت آبی و۶۹۴۸۷ هکتار به کشت دیم اختصاص داشته است که کل سطوح زیر کشت آبی به کشت برنج با تولید ۶۸۵۵۸۲ تن عملکرد ۳/۳ تن در هر هکتار و از سطوح زیر کشت دیم ۲۸۲۴۲ هکتار به کشت گندم، ۹۸۳۱ هکتار به کشت جو، ۸۲۹۹ هکتار به حبوبات، ۱۲۹۲ هکتار به پیاز و سیب زمینی، ۴۳ ۸۶ هکتار به توتون و ۱۷۰۰ هکتار به بادام زمینی، ۳۰۰ هکتار به سبزیجات و ۱۲۷۳۸ هکتار به کشت محصولات جالیزی اختصاص داشته است. اراضی چای در استان قریب ۲۸ هزار هکتار می باشد که بیشترین سطح زیر کشت در شهرستانهای رودسر، لاهیجان به ترتیب ۴/۳۱ و ۵/۲۱ می باشد.

 دامداری و شیلات

در استان گیلان دامداری و شیلات نیز از بخش های فعال می باشند بطوریکه در حال حاضر حدود ۲ میلیون دام در منطقه می باشد که با توجه به محدودیت وسعت مراتع از تغذیه مطلوبی برخوردار نیستند که لازم است در این رابطه اقدام به تاسیس دامداریهای صنعتی نمود. در زمینه شیلات و فرآورده های آن که غیر از مصرف داخلی به خارج نیز صادر می شود. در سال ۱۳۶۴ صید ماهیان فلس دار در این استان بالغ بر ۲۳۲ تن بوده است.

نوغانداری ( صنعت ابریشم )

در مورد صنعت ابریشم باید گفت که جاذبه های اقتصادی در زمینه تولید برنج و کشت چای عمل عمده فراموشی فعالیتهای این صنعت شده و در حال حاضر در کل استان حدود ۲۸ هزار خانوار در فعالیت نوغانداری شرکت دارند.

صنعت و معدن

بر طبق آماردر سال ۱۳۶۵، تعداد ۱۳ معدن فعال استان شامل سنگ آهک، سنگ ساختمانی، سنگ نما، صدف دریایی، زغال سنگ، خاک نسوز و ماسه ریخته گری قریب به ۳ هزار کارگر داشته که ۷۷ درصد معدن زغال سنگ سنگرود مشغول به کار بوده اند.

توسعه صنعتی در استان گیلان علیرغم توسعه محدود آن لطمات زیاد زیست محیطی را باعث گشته که با توجه به ویژگیهای طبیعی و اکولوژیکی خاص استان لازم است صنایعی غیر مزاحم و بطور غالب در رابطه با کشاورزی منطقه در نقاط مناسب مکان یابی بشوند. در سال ۱۳۶۴ تعداد ۳۴۸ کارگاه بزرگ صنعتی شناسایی گردیده که از این تعداد، صنایع مواد غذایی، آشامیدنی ودخانیات با ۱۴۵ واحد و۷/۴۱ درصد از نظرکمیت بیشترین تعداد کارگاههای بزرگ صنعتی استان را به خود اختصاص داده است.

صنایع ماشین آلات، تجهیزات ابزار و محصولات فلزی با ۴۸ واحد و ۸/۱۳ درصد،  صنایع سلولزی با ۴۴ واحد و۷/۱۲ درصد، صنایع کانی غیر فلزی و ساختمانی با ۴۳ واحد و ۳/۱۲ درصد، صنایع نساجی پوشاک و جرم با ۳۸ واحد و ۹/۱۰ درصد و صنایع شیمیایی با ۳۰ واحد و ۶/۸ درصد به فعالیت در استان گیلان اشتغال دارند.

از تعداد ۳۴۸ کارگاه بزرگ صنعتی در سطح استان، شهرستان رشت با تعداد ۱۴۳ واحد معادل ۱/۴۱ درصد کل کارگاهها را به خود اختصاص داده و صنعتی ترین شهرستان گیلان بشمار می رود و بعد از آن شهرستان لاهیجان با ۵۵ واحد و ۸/۱۵ درصد در مقام دوم قرار دارد. شهرستان رودسر با ۳۳ واحد و شهرستان لنگرود با ۲۵ واحد و شهرستان بندر انزلی با ۲۳ واحد در شهرستان تالش با ۲۰ واحد و شهرستان فومن با ۱۹ واحد شهرستان رودبار با ۱۴ واحد و شهرستان صومعه سرا با ۸ واحد و شهرستانهای آستارا و آستانه اشرفیه هر یک با ۴ واحد در رتبه های بعدی قرار دارند.

در پایان می توان چنین گرفت که محور اقتصادی استان کشاورزی است که عمدتا از مناطق روستائی تاثیر پذیرفته و لیکن مناطق شهری استان در درجه اول خدمات و در درجه دوم بر محور صنعت استوار است. امکان افزایش فعالیتهای کشاورزی در سطوح روستائی وجود دارد و نیز در مناطق شهری افزایش فعالیتهای تولیدی بویژه در صنایع چوب و صنایع کشاورزی مقدور می باشد لذا می توان با ایجاد فرصتهای اشتغال در این بخش ها باروری اقتصادی استان را پی ریزی نمود.

سیمای عمومی شهرستان بندر انزلی

۱- بررسی موقعیت در استان گیلان

این شهرستان در شمال استان گیلان قرار گرفته و از شمال به دریای خزر، از جنوب به شهرسیتان صومعه سرا از شرق و جنوب شرقی به شهرستان رشت و از غرب به شهرستان توالش محدود گردیده است.

مساحت شهرستان بالغ بر ۲۷۵ کیلومتر مربع می باشد که از نظر وسعت در میان ۱۱ شهرستان استان مقام ۱۰ را دارا است. این شهرستان بین ۳۷ درجه و ۲۸ دقیقه عرض شمالی از خط استوا و ۴۹ درجه و ۲۸ دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینوچ قرار دارد.

بر طبق آخرین تقسیمات سیاسی، شهرستان بندر انزلی دارای ۱ شهر به نام بندر انزلی (مرکز شهرستان) ۱ بخش بنام مرکزی و ۲ دهستان با نامهای حومه و چهار فریضه و ۲۹ روستا یا آبادی می باشد. از نظر تعداد آبادی این شهرستان در سطح استان کمترین تعداد آبادیها را داراست.

۲- وضعیت جوی شهرستان

این شهرستان به علت قرار گرفتن درکنار دریا در فصول بهار و پائیز دارای بارانهای زیاد بوده و بادهای مرطوبی که از دریا به حانب ساحل می وزد پس از رسیدن به جبال البرز به باران تبدیل و فقط در دامنه شمالی کوههای مذبور نزول می نماید. هوای این ناحیه مرطوب است و به همین جهت تغییرات حرارت روز و شب بسیار خفیف می باشد. بر اساس آمار هوا شناسی کل کشور در سال ۱۳۶۵ در شهر بندر انزلی حداکثر مطلق درجه حرارت ۶/۳۵ درجه سانتیگراد، حداقل مطلق درجه حرارت ۴/۰ درجه سانتیگراد و حداقل و حداکثر رطوبت نسبی ۹۳ و ۵۸ درصد می باشد. جهت جریان باد شمالی است. میزان بارندگی زیاد و ارتفاع نزولات سالیانه باران بطور متوسط حدود ۸/۱۸۹۹ میلیمتر می باشد و تقریبا ماه بدون بارندگی در سال ندارد.

۳- ویژگیهای جمعیتی شهرستان

شهرستان بندر انزلی در سال ۱۳۴۵ دارای ۵۹۷۶۶ نفر و در سال ۱۳۵۵،  ۱۱۲۰۷۷ نفر جمعیت بوده که بترتیب ۵/۳، ۹/۴ و ۴/۵ درصد از جمعیت استان گیلان را دربرداشته است. درآبان ماه سال ۱۳۷۵ جمعیت این شهرستان ۱۱۹۸۲۷ نفر بوده است. از این تعداد ۹۸۵۴۴ نفر ساکن در نقاط شهری و ۲۱۲۸۳ نفر ساکن در نقاط روستائی بوده اند.

جمعیت این شهرستان طی سالهای ۵۵_۴۵ هر ساله از رشدی معادل ۶/۲ درصد برخوردار بوده که این میزان در دهه ۶۵_۵۵ به نرخی برابر با ۸/۳ درصد رسیده است.

از جمعیت این شهرستان در سال ۱۳۵۵، ۱/۷۲ درصد و در سال ۱۳۶۵،  ۷/۷۷ درصد و در سال ۱۳۷۵، ۲/۸۲ درصد تنها در نقطه شهری آن یعنی بندر انزلی ساکن بوده و بقیه در نقاط روستائی می زیسته اند.

میزان رشد سالیانه جمعیت شهر بندر انزلی چندین برابر مناطق روستائی آن است به عبارت دیگر مناطق روستائی آن عمدتا مهاجر فِرِست می باشند. بطوریکه میزان رشد روستانشینی در این شهرستان درسالهای ۵۵_۶۵_۷۵ بترتیب ۹/۲۷، ۳/۲۲،  ۸/۱۷ درصد رو به کاهش بوده است.

میزان تراکم جمعیت در این استان از ۲۰۵ نفر در هر کیلومتر مربع در سال ۱۳۵۵ به ۲۹۹ نفر در سال ۱۳۶۵ و به ۳۲۰ نفر در سال ۱۳۷۵ افزایش داشته است.

در سر شماری سال ۱۳۶۵ از تعداد ۲۴۵۷۹ خانوارهای این شهرستان، ۲۳۹۷۸ خانوار ساکن در نقاط شهری و ۵۰۷۱ خانوار ساکن در نقاط روستائی بوده اند.

در سرشماری سال ۱۳۶۵ از تعداد ۱۱۲۰۷۷ نفر جمعیت شهرستان بندر انزلی ۵۶۶۷۰ نفر مرد و۵۵۴۰۷ نفر زن بوده اند که در نتیجه نسبت جنسی برابر ۱۰۲ می شود. این نسبت برای نقاط شهری ۱۰۳ و برای نقاط روستائی برابر ۱۰۰ می باشد.

با توجه به آمار سال ۱۳۷۵ از جمعیت ساکن در نقاط روستائی شهرستان،  ۱۰۹۱۸ نفر را مردان و ۱۰۳۶۵ نفر را زنان تشکیل می داده اند. نسبت جنسی در این جمعیت نشان می دهد که در مقابل هر ۱۰۰ نفر زن، ۱۰۵ نفر مرد وجود داشته است. این نسبت در بین اطفال کمتر از یک ساله ۹۷ و در بین افراد ۶۵ ساله و بیشتر ۹۴ بوده است.

از جمعیت ساکن در نقاط روستائی شهرستان ۱۴/۳۰ درصد در گروه سنی کمتر از ۱۵ ساله ۸۳/۶۳ درصد در گروه سنی ۱۵_۶۴ ساله و ۰۲/۷ درصد در گروه سنی ۶۵ ساله و بیشتر قرار داشته اند.

وضعیت مهاجرت در این شهرستان بدینگونه می باشد که ۵/۷۲ درصد از جمعیت در شهر یا آبادی محل تولد خود اقامت داشته اند و در مقایسه محل تولد افراد، محلی که در آن سرشماری شده اند در سال ۶۵ نشان می دهد که از جمعیت ساکن این شهرستان،  ۴/۷ درصد از روستا به شهر، ۶/۳ درصد از شهر به شهر، ۵/۲ درصد از روستا به روستا و ۹/۲ درصد از شهر به روستا مهاجرت کرده اند.

از نقطه نظر سواد، از تعداد ۹۲۹۸۲ نفر جمعیت ۶ ساله بیشتر شهرستان بندر انزلی، ۳/۷۷ درصد با سواد بوده اند. در بین افراد لازم التعلیم ۶ تا ۱۴ ساله نسبت با سئادی در نقاط شهری ۷/۹۷ درصد و در نقاط روستائی ۷/۹۵ درصد بوده است.

در آبان سال ۱۳۷۵، از ۱۹۲۴۵ نفر جمعیت ۶ ساله و بیشتر نقاط روستائی شهرستان، ۹۴/۷۶ درصد با سواد بوده اند. نسبت باسوادی برای مردان، ۲۱/۸۳ درصد و برای زنان ۳۵/۷۰ درصد بوده است.

این نسبت برای افراد لازم التعلیم (۶_۱۴ ساله) ۷۸/۹۷ درصد و برای افراد ۱۵ ساله و بیشتر ۸/۷۰ درصد بوده است.

در این شهرستان، میانگین تعداد افراد در خانوار های معمولی ساکن نقاط روستائی ۰۴/۴ نفر است. در نقاط روستائی این شهرستان بیشترین تعداد خانوار، مربوط به خانوارهای ۳ نفره و ۴ نفره وکمترین آن مربوط به خانوارهای ۱۰ نفره و بیشتر بوده است.

_ در آبان ماه سال ۱۳۷۵، در بین جمعیت ۱۵ ساله و بیشتر نقاط روستائی این شهرستان، ۰۷/۶۳ درصد از مردان و ۶۴/۷۴ درصد از زنان حداقل یکبار ازدواج کرده اند. نسبت افرادی که هرگز ازدواج نکرده اند در جمعیت ۱۵ ساله و بیشتر نقاط روستائی این شهرستان، برای مردان ۵۶/۳۶ درصد و برای زنان ۸۰ /۲۴ درصد بوده است.

– درآبان ماه سال ۱۳۷۵، از جمعیت ۶-۲۴ ساله نقاط روستائی شهرستان، ۹۶/۵۹ درصد درحال تحصیل بوده اند، این نسبت برای مردان ۸۰/۵۷ درصد برای زنان ۴۷/۶۲ درصد بوده است. درنقاط روستائی این شهرستان ۷۶/۹۵ درصد از کودکان، ۵۲/۹۱ درصد از نوجوانان و ۱۲/۲۹ درصد از جوانان به تحصیل اشتغال داشته اند.

_ درآبان ماه سال ۱۳۷۵، افراد شاغل و بیکار، جویای کار در مجموع، ۴۰/۴۴ درصد از جمعیت ۱۰ساله و بیشتر نقاط روستائی شهرستان را تشکیل می داده اند. این نسبت برای مردان، ۵۳/۶۸ درصد و برای زنان ۰۳/۱۹ درصد بوده است.

۴- ویژگیهای اقتصادی شهرستان بندر انزلی

تمام مقالات و پایان نامه و پروژه ها به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد.

 جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.