آلودگی های حاصل از تولید کاشی

این تحقیق به منظور بررسی آلودگیهای محیطی ناشی از پساب صنایع کاشی و سرامیک در استان یزد و تعیین بار آلودگی متوسط صنایع کاشی و سرامیک صورت گرفته است. در این مطالعه با در نظرگرفتن شرایط و امکانات، نمونه برداری از فاضلاب ۵ کارخانه کاشی و سرامیک (کارخانجات کاشی و سرامیک احسان، ارچین، مریم، مهسرام و نازسرام) و ۵ چاه آب در محدوده این صنایع صورت گرفته است. نمونه برداری به مدت ۶ ماه از فروردین تا شهریور ماه ۱۳۸۷ صورت گرفته است. نمونه ها با شرایط استاندارد به آزمایشگاه انتقال یافته و با استفاده از روشهای آزمایشگاهی ارائه شده در کتاب روشهای استاندارد برروی ۱۶ پارامتر آزمایشهای مورد نیاز انجام گرفت. نتایج حاصل از بار آلودگی صنایع نشان می دهد که بیشترین میزان فلزات سنگین (کروم، کادمیوم، سرب و روی) و همچنین فسفات توسط کارخانه کاشی نازسرام و در مورد فلز سنگین آهن توسط کارخانه کاشی مریم تولید می شود. بیشترین میزان اکسیژن مورد نیاز بیولوژیکی و شیمیایی توسط کاشی ارچین تولید می شود. مقایسه پساب خروجی، با استاندارد تخلیه نشان میدهد که میانگین آهن در پساب کارخانجات مریم و نازسرام و همچنین میانگین روی در پساب کارخانجات احسان و نازسرام بیش از حد مجاز می باشد. میانگین کلراید در کارخانه های احسان، ارچین و نازسرام بالاتر از حد استاندارد می باشد. در مورد فسفات میانگین تمامی کارخانه ها بالاتر از حد مجاز می باشد. مقایسه میزان فلزات سنگین در آب چاهها نشان می دهد که کادمیوم در چاه شماره ۱ بیش از حدمجاز می باشد.همچنین میانگین سرب در تمامی چاهها بالاتر از حد استاندارد می باشد.

کلمات کلیدی:

آلودگیهای محیطی، فاضلاب، صنایع کاشی و سرامیک، استان یزد

امروزه همه انسانها در هر کجا که زندگی کنند، در استفاده از محیط زیست با یکدیگر همبستگی دارند.

 آلودگی محیط زیست حد و مرزی نمی شناسد و اگر در نقطه ای بوجود بیاید خود را به سایر نقاط نیز گسترش خواهد داد. استفاده از سوخت های فسیلی نظیر نفت و گاز و زغال سنگ عامل اصلی آلودگی محیط هستند و هر اندازه جهان صنعتی تر می شود از آنجا که نیاز به این سوخت ها افزایش می یابد آلودگی های محیط زیست نیز بیشتر می شوند.

در ۲۰ سال گذشته میزان انتشار گاز دی اکسید کربن CO2 که عامل اصلی آلودگی هوا و به وجود آمدن اثر گلخانه ای و گرم شدن غیر عادی جو است، دو برابر شده است و اگر اقدام لازم برای جلوگیری از آلودگی ها از طریق بهینه سازی مصرف انرژی انجام نگیرد، انتشار این گاز تا ۲۰ سال آینده لااقل ۵۰ درصد بیشتر خواهد شد.

به همین دلیل در سالهای اخیر، به ویژه در کشورهای صنعتی و پیشرفته به دلیل بحرانی شدن وضعیت آلودگی، کوشش شده است تا در صنایع برپایه آخرین دستاوردهای فن آوری جهت کاهش انرژی مصرفی و متعاقباً کاهش آلودگی به ازای واحد تولید، اقداماتی به انجام برسد.

شناسائی راههای مختلف آلودگی محیط زیست، ما را قادر می سازد تا علاوه بر اقدام مستقیم و مؤثر برای از بین بردن یا کاهش آلودگی، با اتخاذ روشهای صرفه جویی مصرف انرژی در واحد مربوطه ، آلودگی محیط زیست را کم کنیم. آلودگی محیط زیست را می توان در چند بخش اصلی مورد بررسی قرار داد.

آلودگی آب

عامل اصلی آلودگی آب، فاضلاب ها هستند. فاضلاب های شهری و خانگی یعنی پساب های ناشی از شستشوهای خانگی که آکنده از میکروب هستند به رودخانه و چاه ها ریخته می‌شوند، فاضلابهای صنعتی نیز که ترکیبات شیمیایی بسیار سمی و گاه مواد نفتی و … را در خود دارند و فاضلابهای کشاورزی، که عمدتاً دارای کودهای طبیعی و شیمیایی و سموم دفع آفات هستند. نوع دیگر این فاضلاب ها هستند، که در هر مورد نیاز به ایجاد کانال های ویژه برای جمع آوری و تصفیه آن پساب ها پیش از ورود آنها به آبهای طبیعی وجود دارد. از سوی دیگر تخلیه مستقیم پساب گرم نیروگاهها،‌ صنایع گرمایشی و تأسیسات آب شیرین کن نیز از عوامل آلودگی آبها هستند که در هر مورد باید در زمان تأسیس این واحد برای جلوگیری از آلودگی چاره ای اندیشید.

آلودگی هوا

علت اصلی آلودگی هوا، انتشار گازهای سمی و محصول سوخت نظیر ترکیبات گوگردی، دی‌اکسیدکربن، منو اکسید کربن , ترکیب هایی دارای دارای  سرب، اکسید نیتروژن و هیدروکربن ها هستند.ذرات ریز و گرد غبار در  طی فرآیندهای تولید نیز عامل دیگر این آلودگی ها هستند. این گازها سبب تغییر ترکیب شیمیایی هوا، افزایش دما، اثر گلخانه ای ، تخریب لایه ازن، پدیده وارونگی هوا و ریزش باران های اسیدی می شود.

آلودگی خاک

آلودگی از طریق به جای ماندن انبوه زباله های جامد صنعتی، رهاسازی پساب کارخانه ها در خاک و رسوب گازهای سمی و ذرات آلوده کننده هوا می باشد که سبب تغییر ترکیب معدنی خاک می شود.

آلودگی خاک کاملاً با آلودگی آب، به دلیل نفوذ فاضلابها، و آلودگی هوا، به دلیل  باران های اسیدی وابسته  است و بنابراین برای جلوگیری از این آلودگی ها باید سیاستی مشترک به کار گرفته شود.

آلودگی صوتی

علت اصلی آلودگی صوتی پراکنده شدن اصواتی خارج از توان شنوایی انسان است. تکرار بیش از حد تحمل صداهای هر چند کم توان نیز، آلودگی صوتی به شمار می آید. حاصل این آلودگی، افزایش شدت توان صوتی در هواست. اثر این آلودگی بر انسان، ایجاد اختلال های گوناگون روحی و جسمانی، از میان رفتن قدرت شنوایی، کاهش قدرت تمرکز و در نهایت کاهش بهره وری در کار و آرامش در اوقات فراغت انسان است.

آلودگی امواج

شدت و آلودگی ناشی از انتشار امواج الکترو مغناطیسی، بستگی به طول موج امواج منتشر شده دارد. امواج با طول موج کم، نظیر امواج گاما و اشعه ایکس (که عنوان رادیو اکتیوته به آنها اطلاق شده است) انرژی بسیار زیادی دارند و در صورت عدم کنترل صحیح، آثار مخربی به جای می گذارند.

آلودگی ناشی از انتشار این امواج پایدار است و این در حالی است که نسبت به سایر آلودگی‌های ذکر شده، خطرناکترین نوع نیزمی باشند. هر چند عمده ترین منابع آلودگی نیروگاههای هسته ای هستند اما کنترل نامناسب در استفاده به منظور تولید گرما (مانند واکنش‌های سوخت اتمی در راکتورهای نیروگاه) خدمات (مثلاً به منظور ضد عفونی کردن، ژنتیک و مقاوم سازی دانه غلات در برابر بیماریها و عکسبرداری) و امور تحقیقاتی و آزمایشگاهی سبب انتشار این آلودگی می گردد.

شدت آلودگی امواج با طول موجهای متوسط و بلند کمتر است لیکن امروزه با استفاده روز افزون از تلویزیون، کامپیوتر، بی سیم و تلفن و رادار این آلودگی اهمیت بیشتری پیدا کرده است. ویژگی بارز این آلودگی ها در این است که تنها راه مقابله عمدتاً پیشگیری از ایجاد و انتشار آنها می باشد. مصرف بهینه انرژی، سبب ایجاد آلودگی کمتری به ازای واحد تولید می‌شود.

بررسی راههای صرفه جویی انرژی در بخشهای مختلف صنایع کشور، علاوه بر کاهش هزینه های جاری به کاهش آلودگی محیط زیست نیز کمک می کند.

آلاینده های آب

صنایع نساجی: حدود ۸۰% از پساب صنایع نساجی، ناشی از واحدهای چاپ و رنگرزی پارچه است. برای مقابله با این آلودگی، تصفیه آبهای آلوده، حداکثر بازیافت ممکن و استفاده مجدد آب در فرآیندهای تولید ضروری است.

صنایع کاغذ سازی: عمده ترین آلودگی این صنعت ناشی از مصرف سود سوزآور است تصفیه آبهای آلوده و بازیافت سودسوز آور و استفاده مجدد آن سبب کاهش آلودگی می شود.

صنایع شیمیایی: تفاله ها و پسمانده های روغنی، آبهای آلوده به جا مانده از فرآینده های تبدیلی و سود سوز آور مصرفی عمده ترین موارد آلودگی هستند. تصفیه، بازیافت و استفاده مجدد از آب از آلودگی می کاهد.

صنایع پتروشیمی: یکی از واحدهای پرمصرف انرژی صنایع پتروشیمی می باشد که آب بسیار زیادی هم در آن به منظور خنک کردن و استفاده از فرآیندهای تبدیلی مصرف می شود.

صنایع فلزی آهنی و غیرآهنی: آلودگی آب مصرفی برای تولید کک از موارد عمده محسوب می‌شود، که برای مقابله با آن لازم است آب آلوده، به صورت شیمیایی یا بیولوژیکی تصفیه شود فاضلاب آسیابها هم آلودگی بسیار تولید می کند. در این مورد نیز روغن زدایی و تصفیه در فیلترها از آلودگی اب می کاهد.

صنایع ساختمانی: شامل سیمان، سرامیک، آجر سفالی، کاشی، آهک و شیشه می باشد. آلودگی آب در فرآیندهای تبدیلی و شستشو وجود دارد که با تصفیه آب مقدار آلودگی کم می شود.

آلاینده های هوا

صنایع نساجی: آلاینده ها عمدتاً CO2، SO2، NOx ناشی از احتراق سوخت در دیگها برای تولید بخار مورد نیاز فرآیندها و ذرات گرد و غبار در فرآیند تولید می باشد. برای کاهش آلودگی کنترل احتراق به منظور اهش مصرف سوخت و افزایش کارآیی دیگ بخار و تصفیه کردن محصولات احتراق در فیلتر ضروری است.

صنایع کاغذ: در این صنعت نیز علاوه بر آلودگی از طریق محصولات احتراق دیگ ها، فرآیندهای جانبی مانند کوره پخت آهک نیز از منابع عمده آلودگی هستند.

صنایع شیمیایی و پتروشیمی: در این صنایع نیز از فرآیندهای شیمیایی و احتراق سوخت در دیگ بخار، گازهای سمی در هوا منتشر می شوند.

صنایع فلزی: در صنایع تولید آهن و فولاد ، کوره ها و گرم خانه ها منبع آلودگی SO2، CO2،‌CO هستند ضمن اینکه ذرات گرد و غبار معلق در هوا هم قابل ملاحظه است. برای کاهش آلودگی سیستم شستشوی هوا با ذرات مرطوب و تصفیه با فیلترهای مکانیکی و الکترواستاتیکی و استفاده از کوره های الکتریکی ضروری است. در صنایع فلزی غیر آهنی شامل آلومینیم، مس ورودی که طبیعتی سمی دارند، علاوه بر محصولات احتراق، گازهای فلورید نیز از آلاینده های خطرناک به شمار می آیند. در تولید آلومیبنیم، فرآیند الکترولیز برای کاهش آلودگی، مؤثر است.

صنایع ساختمانی: در تولید سیمان، گرد و غبار از آلودگی های مهم به شمار می رود. استفاده از فیلترهای مکانیکی  و یا شتاب دهنده های الکترواستاتیکی به منظور تصفیه ، بازیافت و شرکت دادن آنها در  فرآیند تولید برای کاهش آلودگی مؤثر است. در فرآیند تولید کلینکر، کربنات کلسیم در کوره حرارت داده می شود که حدود ۱ تا ۵/۱ تن CO2 به ازای هر تن کلینکر تولید می شود. اکسدهای ازت NOx نیز بسیار آلوده کننده هستند. استاندارد ژاپن در این مورد برای کوره های قدیمی ppm 480 (480 واحد آلوده در یک میلیون واحد) و برای کوره های مدرن ۲۵۰ است. گاز SO2 نیز عمدتاً از مصرف ذغال سنگ تولید می شود گاز هم بیشتر ناشی از احتراق ناقص کوره‌ها است.

در صنعت شیشه، آلودگی گرد و غبار ناشی از مواد اولیه، شامل کربناتها و سولفاتها ه به نوبه خود در فرآیند، CO2، SO2 هم تولید می کنند، وجود دارد که ضرورت تصفیه در فیلتر را ایجاب می کند در کوره های ذوب، NOx به مقدار زیادی تولید می شود. در تولید سرامیک، آجر سفالی و کاشی محصولات احتراق کوره ها آلاینده هوا هستند. در فرآیند تولید آهک، به ازای هر تن آهک تولیدی حدود ۲/۱ تن گاز CO2 ناشی از تجزیه کربنات کلسیم تولید می شود. استفاده از CO2 تولیدی در صنایع تبدیلی در مجاورت چنین واحدهایی، هم به صرف است و هم از آلودگی می کاهد.

آلاینده های جامد

صنایع نساجی: آلودگی عمدتاً در صورت مصرف ذغال سنگ به عنوان سوخت دیگ بخار و به صورت خاکستر است. این محصولات می توانند در جاده سازی و ساخت آجر به کاربرده شوند.

صنایع کاغذ: علاوه بر مورد فوق، مواد به جای مانده از فرآیندهای تولید، آلوده کننده اند.

صنایع شیمیایی: در این صنایع به ازای هر تن محصول خروجی حدود ۱ تا ۳ تن (و گاهی تا ۱۲ تن) آلاینده جامد به جای می ماند. عوامل آلودگی عبارتند از: پس مانده سنگهای معدنی مانند فسفر زرد و Fes ، مواردی که در واکنش های فرآیند تولید شرکت نکرده اند، محصولاتی که از نظر کیفی حائز ویژگیهای مصرف نبوده اند، کاتالیزورهای مصرف، گل و لای بجای مانده از تصفیه آب و خاکستر کوره ها در صورت استفاده از ذغال سنگ.

صنایع فلزی آهنی و غیرآهنی: در این صنایع سرباره های مذاب ذرات ذغال سنگ و خاکستر کوره ها از موارد آلوده کننده هستند. در تولید آهن و فولاد، سرباره ها در کوره های بلند و واحدهای تولیدی آلیاژهای آهنی بازیافت شده به مصرف تولید سیمان می رسد. راه مقابله با این آلودگی، در درجه اول حداکثر بازیافت مواد و استفاده در فرآیندهای تولید و سپس سوزاندن ضایعات غیرقابل مصرف در کوره های استاندارد یا دفن بهداشتی آنها می‌باشد..

نانوتکنولوژی» و رفع آلودگی ها بهتر از روشهای رایج کنونی عمل کند ؟

در حال حاضر،‌ روش های تصفیه چه در فاز گاز (هوا) ، چه در فاز مایع (آّب) و چه در فاز جامد (خاک) شامل سه دسته اصلی می شود که می توانند به صورت منفرد و یا ترکیبی مورد استفاده قرار گیرند:

۱- روش های شیمیایی

۲- روش های فیزیکی

۳- روش های بیولوژیکی

بدون دخالت «نانوتکنولوژی» در این عرصه هر یک از این روشها دارای محدودیت هایی است که سبب می شود در رفع آلودگی ها نتوان به طور کامل به آنها اعتماد کرد.

روشهای شیمیایی در برخی موارد می توانند بسیار پر هزینه باشند و یا مواد جانبی خطرناک تولید کنند و اگر با آلاینده خطرناکی روبرو باشیم که غلظت مجاز آن در حد ppm یا ppb باشد در این صورت وضعیت از این هم وخیم تر می شود زیرا علاوه بر هزینه بسیار، کندی سرعت واکنش، لزوم ساخت راکتور های دارای ویژگی های خاص و امکان باقی ماندن ماده شیمیایی مورد استفاده در فرایند که خود می تواند خطرناک باشد نیز مزید بر علت می شود.

هر جه اندازه ذرات آلاینده کوچک تر می شود هزینه لازم برای حذف فیزیکی آن نیز بیشتر می شود. روش های فیزیکی اغلب قادر نیستند تا آلاینده هایی با اندازه های بسیار ریز را از محیط خارج کنند.

روشهای بیولوژیکی اگرچه روش هایی بسیار ارزان هستند و به همین علت با اقبال بسیاری روبرو شده اند اما این روش ها قادر نیستند هر نوع آلاینده ای را حذف کنند و یا با سرعت مطلوب و راندمان مورد نظر این کار را انجام دهند، علاوه بر اینها،‌ بازدهی این فرایندها به شدت وابسته به شرایط محیطی و آب و هوایی است و کنترل شرایط برای آنها گاهی بسیار مشکل می باشد.

«نانوتکنولوژی» دارای پتانسیل های خوبی برای جبران این قبیل کاستی هاست، این فن آوری یا به طور مستقیم وارد عرصه حذف آلاینده ها یا کمک به شناسایی و اندازه گیری آنها می شود و یا به طور غیر مستقیم با ایجاد یک تغییر مسیر در فرایند آلاینده، یا تغییر ماهیت آن سبب حذف و یا دست کم کاهش حجم آلاینده های حاصل از آن می شود. در زیر به بخشی از این موارد اشاره می کنیم:

نانو حسگرها :

نانو حسگرها ابزار بسیار ریزی هستند که قادر به شناسایی و پاسخ به محرک های فیزیکی در مقیاس نانو از قبیل محرکهای بیولوژیکی، شیمیایی، جابجایی های بسیار جزیی،‌ نیرو، صوت، جرم، حرارت و الکترو مغناطیس می باشند. این حسگرها می توانند از نوع سیلیکون های متخلخل بوده و برای شناسایی واکنشهای شیمیایی و بیولوژیکی با استفاده از روشهای طیف سنجی یا نوری به کار روند، می توانند از نوع نانوپروب بوده و به عنوان گیرنده نوری-بیولوژیکی، نوری-شیمیایی و یا حسگر های تصویری فضایی به کار روند و هم می توانند از نوع حسگر های الکتریکی-مکانیکی بوده و برای اندازه گیری تغییرات جرم مواد جذب شده روی ساختار های رزونانسی استفاده شوند. با توجه به این موارد دو نمونه از نانوحسگرهای ساخته شده با خواص جالب معرفی می شوند :

غبارهای هوشمند (smart dust) :

غبار هوشمند در واقع سنسور بسیار پیشرفته ای است که در سال ۱۹۹۹ در آمریکا ساخته شده است. این سنسور ها را می توان نانوکامپیوتر های بسیار کوچک و سبکی دانست که قادرند ساعت ها در هوا معلق مانده و داده های حاصل از پردازش خود روی دما، فشار، رطوبت، میزان مواد شیمیایی موجود، نور و صدای محیط اطراف خود را تا فاصله ۲۰ کلومتری مخابره کنند و امکان پایش مستمر وضعیت آلودگی هوا را در یک منطقه خاص فراهم آورند. این سنسورها در صورت نزدیک شدن به هم قادرند یک شبکه موقت محلی ایجاد کرده و با هم تبادل اطلاعات نمایند و امکان تحلیل دقیقتر وضعیت آلودگی هوا را فراهم کنند.

اندازه این سنسور ها در حد میلی متر مکعب است و در حجم زیاد با هزینه معقولی قابل ساخت است. انرژی آنها از نور خورشید تامین می شود و لذا تنها در روزهای آفتابی قابل استفاده هستند، اما کار روی آنها برای تعبیه باطری با ظرفیت و حجم مناسب که بتواند آن را در تاریکی یا هوای ابری نیز قابل استفاده نماید همچنان ادامه دارد.

نانوحسگرهای گاز :

در صنعت همیشه خطر نشت گاز های سمی وجود داشته است، متاسفانه حسگرهای گازی رایج بسیار دیر موفق به شناسایی این گازها با غلظت پایین می شوند و این خود لزوم استفاده از حسگر های سریع تر و دقیق تر را ایجاب می کرد. در سال ۲۰۰۰ میلادی نخستین نانوحسگر های گازی برای شناسایی دیوکسین با غلظت ppb ساخته شدند. این حسگر گازی شامل یک نانوتیوب چند دیواره می شود که قادر است تا ۱۰ به توان ۳۴ برابر بیشتر از جاذب هایی مثل کربن فعال، دیوکسین را به خود جذب کند و آنرا شناسایی نماید. یک سال بعد، نانوحسگرهای گازی از همین نوع برای شناسایی دی اکسید گوگرد، اکسید نیتروژن و دی اکسید کربن نیز ساخته شدند. به طور همزمان در آمریکا هم یک نوع نانوحسگر گازی که در آن از نانوتیوب تک لایه استفاده می شد، ساخته شد که قادر به تشخیص آنی آمونیاک و دی اکسید کربن در غلظت ۲۰ ppm بود.

نانوفیلتر ها :

نانو فیلتر های ساخته شده از نوع فیلتر های تحت فشار بوده و بهتر از اولترا فیلتر ها عمل می کنند اما از بعضی جهات مانند حذف نمک طعام از آب شور ضعیف تر از اسمز معکوس عمل می نمایند.

این فیلتر ها با روزنه های بین ۱ تا ۱۰ نانومتری خود قادرند در فشار بین ۵ تا ۱۵ بار، با صرف انرژی کمتری نسبت به اسمز معکوس آب های زیر زمینی و آبهای سطحی با مواد جامد زیاد را تصفیه کنند و نمک موجود در آب شور دریا را تا ۹۰ درصد کاهش دهند، علاوه بر اینها، قادر است انواع باکتری ها، ویروس ها، آفتکش ها، آلاینده های آلی و املاح کلسیم و منیزیم را به شکل موثری حذف نماید.

نانوپوشش ها :

پوشش های دارای ساختار نانو، خواص بهتری نسبت به پوشش های رایج دارند، چسبندگی بسیار خوب و ایجاد خواص سطحی بسیار ویژه از این جمله اند. نانو پوشش ها را روی سطوحی مانند فلزات، شیشه، سرامیک و پلاستیک با ضخامتهای چند میکرونی نشانده اند و به آنها خواصی نظیر مقاومت در برابر خوردگی مکانیکی (سایش) و شیمیایی(زنگ زدگی) ،مقاومت حرارتی،‌ درخشندگی و خود تمیز شوندگی داده اند. تمامی این عوامل سبب کاهش در میزان مصرف مواد اولیه لازم جهت جایگزینی،‌کاهش مصرف انرژی لازم جهت تولید مواد اولیه بیشتر و نیز کاهش نیاز به مصرف مواد پاک کننده که در برخی موارد، خود آلاینده محیط زیست به حساب می آیند می گردد.

نانوپودر های فلزی :

هر فلزی که مفتول شکننده ای داشته باشد می تواند به شکل نانوپودر تولید شود. این نانوپودرهای فلزی از لحاظ شیمیایی بسیار فعالند و خواص کاتالیزوری ویژه ای نیز می توانند از خود نشان دهند. ‌ می توان آنها را در دمای پایین تری ذوب کرد و آلیاژ نمود که همگی اینها سبب می شود در فرایندهایی که از این مواد استفاده می شود نیاز به مصرف انرژی و در نتیجه آلودگی ناشی از آن کاهش یابد.

نانوپودر های فلزی از مسیر دیگری نیز می توانند سبب کاهش آلودگی شوند، به عنوان مثال، ‌یک نوع نانوپودر حاوی آلومینیم می تواند با اضافه شدن به سوخت جامد موشک، شدت سوختن آن را تا دو برابر افزایش داده و با افزوده شدن به نفت سفید،‌ سرعت احتراق و کیفیت و ارزش سوختی آن را بالا ببرد و به این ترتیب سبب می شود تا سوخت کمتری مصرف شده و آلودگی کمتری تولید شود.

نانوکاتالیست های زیست محیطی :

شاید بتوان گفت که اولین کاربرد این کاتالیستها که به مرحله اجرا در مقیاس انبوه رسیده است، استفاده از آن در تصفیه گازهای خروجی از اگزوز اتومبیل ها باشد. در ابتدا این عمل تنها توسط کاتالیستهای بر پایه پلاتین انجام می شد. این نوع کاتالیست کارایی خوبی را نشان می داد اما از این جهت که بسیار گران قیمت بود،‌ لازم بود تا جایگزین ارزان و مناسبی برای آن در نظر گرفته شود. از این رو کاتالیستهای نانوساختار ارزان قیمتی تولید شد که دارای کارایی مناسبی بودند و به همین علت به سرعت جای خود را پیدا کردند. این نوع کاتالیزورها که به نامهای TMC و TMOC شناخته می شوند قادرند تا اکسید های نیتروژن و گوگرد حاصل از احتراق را به مواد سالم تبدیل نمایند.

کاربرد دیگر نانوکاتالیست ها در تصفیه آب، هوا و حذف فلزات سنگین است. این کاتالیست ها اغلب حاوی نانوپودرهای دی اکسید تیتانیوم هستند که در مجاورت نور فرابنفش قادر است طی واکنش های زنجیره ای رادیکالی، آلاینده های مورد نظر را اکسید و تجزیه کند و به این ترتیب خطر آلایندگی آنها را کاهش داده یا از بین ببرد.

جهت جستجو سریع موضوع مقاله ، پرسشنامه ، پاورپوینت و گزارش کارآموزی می توانید از قسمت بالا سمت راست جستجو پیشرفته اقدام نمایید.

همچنین جهت سفارش تایپ ، تبدیل فایل پی دی اف (Pdf) به ورد (Word) ، ساخت پاورپوینت ، ویرایش پایان نامه و مقاله با ما در تماس باشید.