نحوه رای گیری در آمریکا

نخستین مرحله انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا انتخابات مقدماتی است . انجمن های حزبی ویا Caucus مجامع اختصاصی سران و اعضاء حزب هستند که با هدف انتخاب نامزده های انتخاباتی و نمایندگانی که باید در کنوانسیون های ملی در ایالات متحده آمریکا حزب شرکت کنند، تشکیل می شوند. روند طولانی ودشوارانتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا و یا مجالس قانونگذاری و فرمانداری ها از همین نقطه آغاز می شود. در ایالات متحده آمریکا انتخابات بیش از آنکه در میان احزاب ایالات متحده آمریکا مختلف جریان داشته باشد ، میان رقبای داخل یک حزب صورت می گیرد و تنها در آخرین مرحله وچند هفته مانده به برپایی انتخابات عمومی، نامزده های احزاب رو دروری یکدیگر قرار می گیرند.

هر فردی که قصد داشته باشد در انتخابات شرکت کند، ابتدا باید در سلسله مراتب حزب خود به پیروزی دست یابد . اولین مکانی که فرد شانس خود را امتحان می کند، انجمن های حزبی است. در این انجمن ها ، نامزد ها به گونه های متفاوتی به عنوان نامزد حزب معرفی می شوند. فرد نامزد یا از سوی رهبران انجمن معرفی می شود ، یا در جریان بحث و گفت وگو در کنوانسیون های حزبی برگزیده می شود و یا اینکه نهایتاً اعضاء حزب ، وی را اتنخاب می کند، در بعضی از مواقع نیز هر سه شیوه بطور هم‌زمان اجرا می شود.

پس از تشکیل انجمن های حزبی و معرفی تعدادی نامزد از سوی هریک از این انجمن ها ، رقابت اصلی آغاز می شود. در این مرحله تمام پارامتر هایی که در یک انتخابات عمومی وجود دارد، نظیر مسائل منطقه ای، جغرافیایی، نژادی، فرهنگی و انتظارا ت اقتصادی مطرح می‌شود . به عبارت دیگر نامزدها باید با ارائه برنامه های خود در کلیه امور اجتماعی و سیاسی ، آراء بخشی از اعضاء حزب را به خود جلب کنند و به کسب هر چه بیشتر حامیان قدرتمند درحزب بپردازند. در انتخابات مقدماتی ، مسائل منطقه ای از اهمیت زیادی بر خودار است . عمدتاً احزاب ایالتی به نامزدی از همان منطقه و یا ایالت رای می دهد . به عنوان مثال فردی که به جنوب تعلق داشته باشد می تواند به کسب آراء ایالت های جنوبی اطمینان داشته باشد. بخشی شدن آراء دربسیاری از مواقع به از هم گسیختگی حزبی و تضعیف حزب در اتنخابات عمومی منجر می شود.

بارها دیده شده است که بدلیل حضور دو یا چند رقیب سرسخت وقدرتمند در داخل حزب، انتخابات مقدماتی با جنگ ویرانگری داخلی همراه شده و همین مساله قدرت حزب رادرمقابل رقیب کاهش داده است . بعلاوه از آن آنجا که به هیچ عنوان انضباط حزبی دراحزاب ایالات متحده حاکم نیست، بارها اعضاء بدلیل همین خصومت ها ، در انتخابات عمومی به نامزد حزب رقیب رای داده اند. از این رو پیش بینی نتایج انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا تا چند هفته قبل از برگزاری آن تقریباً غیر ممکن است . بعلاوه ، در صورت ناکامی رهبران ایالتی دریافتن راه حل مشکلات ، چه بسا این اختلافات حتی تا پایان دوره ریاست جمهوری باقی بماند و نمایندگان احزاب ایالتی در ائتلاف با حزب رقیب ، علیه برنامه های رئیس جمهور عمل نمایند.

هر یک از نامزدها باید در انتخابات مقدماتی که در تمام ایالت ها برگزار می شود ، به پیروزی دست یابند و رقبای خود را از صحنه خارج کنند. آنان در این مسیر طولانی بیش از هر عاملی به توان مالی نیاز دارند تا بتوانند هزینه های تبلیغاتی پرخرج را در ۵۰ ایالت پرداخت نمایند . در این میان ، کسب حمایت گروههای ذی نفوذ و محافل مالی – اقتصادی از اهمیت شایان توجهی برخوردار است. بر اساس محاسبات پیچیده در داخل احزاب ، از میان نامزدهای متعدد، فردی قادر خواهد بود با پشت سر گذاشتن رقبا به عنوان نامزد رسمی حزب معرفی شود که بیشترین آراء هیات های مذاکره کننده حزب را بدست آورد. به عنوان مثال هنگامی که بیل کلینتون فرماندار آرکانزاس در جریان انتخابات مقدماتی در سال ۱۹۹۱ توانست ۱۹۸ رای هیات الکترال را در ۵ ایالت کسب کند و در صدد لیست نامزدهای حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا بنشیند ، به عنوان نامزد اصلی مطرح شد . بلافاصله پس از کسب این تعداد آراء ، دوتن از رقبای حزبی وی که نتوانسته بودند به اندازه کلینتون پول خرج کنند و حمایت اعضاء را جلب نمایند ، از دور انتخابات مقدماتی کنار کشیدند.

در این میان انتخاب معاون رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا از طرف هر یک از نامزدها اهمیت خاصی دارد و می تواند تاثیر مهمی بر میزان آراء نامزدها بر جای بگذارد. عمدتاُ نامزد معاون رئیس جمهور از منطقه ای به جز منطقه نامزد رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا انتخاب می شود تا از این طریق امکان جلب آراء بخش دیگری از کشور فراهم شود .

انتخابات اصلی

یکی از اصول اساسی و مهم نظام سیاسی ایالات متحده آمریکا نظام نمایندگی است و می‌توان گفت دراین کشور تقرییاْ بیش از هر کشور دیگری انتخابات برگزار می‌شود. این انتخابات در سطوح دولت فدرال، دولت‌های ایالتی و محلی برپا می‌شود. به عبارت دیگر تقریباْ بسیاری از مشاغل از ریاست جمهوری تا مدیران مدارس ویا فرودگاهها توسط مردم برای دورهای مشخصی انتخاب می‌شوند.

بر اساس آمارهای موجود در سراسر ایالات متحده آمریکا، بیش از ۵۰۰ هزار شغل از طریق انتخابات توزیع می‌شود که ۵۳۷ سمت در سطح فدرال، ۸۰۰۰ سمت در سطح دولت‌های ایالتی، و ۴۹۴ هزار سمت نیز در سطح دولت‌های محلی است.

در سطح دولت فدرال، رئیس جمهور از طریق یک سیستم دو مرحله‌ای انتخابات از یک سو توسط مردم و از سوی دیگر توسط هیات‌های انتخابی موسوم به الکترال کالج برای ۴ سال برگزیده می‌شود.

 یک پوستر انتخاباتی از سال ۱۹۰۰نمایندگان کنگره نیز مستقلاْ توسط آراء مردم انتخاب می‌شوند. ملاک انتخاب نمایندگان مجلس نمایندگان جمعیت بخش‌های انتخاباتی است و به ازاء هر ۵۷۰ هزار نفر یک نماینده به مجلس نمایندگان راه پیدا می‌کند که تعداد ۴۳۵ نفر را شامل می‌شود. در حالیکه هر ایالت بدون احتساب بزرگی و کوچکی ، ۲ نماینده در سنا دارد. بدین ترتیب تعداد سناتورها صرفاْ ۱۰۰ نفر است که برای یک دوره ۶ ساله انتخاب می‌شوند.

تنها قوه‌ای که اعضاء آن از طریق غیر مستقیم برگزیده می‌شود، قوه قضائیه و یا قضات دیوان عالی فدرال است. ۹ قاضی بلند پایه دیوان عالی فدرال و همچنین قضات دیگر محاکم قضایی با معرفی رئیس جمهورو تصویب سنا انتخاب می‌شوند. مدت فعالیت قضات دیوان عالی فدرال مادام العمراست .

در سطح ایالت‌ها نیز، تقریباْ همین روند تکرار می‌شود. فرمانداران به عنوان روسای قوای مجریه همانند رئیس جمهور برای ۴ سال برگزیده می‌شوند و هم‌زمان نیز نمایندگان مجالس قانونگذاری ایالتی انتخاب می‌گردند.

توضیحی مختصر در مورد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا

مردم هر ایالت در نظام انتخاباتی آمریکا به صورت جداگانه و مستقل از ایالت‌های دیگر همزمان در روز انتخابات نمایندگان کنگره سنا (هر ایالت دو سناتور دارد) و افرادی موسوم به الکترال کالج(کالج انتخاباتی) را انتخاب می‌کنند. تعداد الکترال کالج هر ایالت برابر با تعداد نمایندگان آن ایالت در کنگرهٔ فدرال به اضافهٔ ۲ (که همان تعداد نماینده سنای هر ایالت در سنای فدرال است) می‌باشد. باید گفت تعداد الکترال کالج‌ها ۵۳۸ عدد در کل کشور هستند که برای کسب ریاست جمهوری باید ۲۷۰ الکترال کالج کسب شود.

چگونگی رای الکترال کالج‌ها به نامزد یکی از دو حزب دمکرات یا جمهوری خواه

طبق یک سنت دیرینه در هر ایالت به صورت جداگانه بر اساس این که کدام نامزد آرای بیشتری به دست آورده (صرف نظر از میزان اختلاف در تعداد آرای مردمی مربوط به هر ایالت) همهٔ الکترال کالج‌های هر ایالت به نفع نامزدی که آرای مردمیش در آن ایالت بیشتر است رای می‌دهند.

از امتیازات این سیستم ازدیاد نقش ایالت‌های کوچکتر است، هرچند ممکن است آرای عمومی در کل آمریکا به نفع کاندیدای دیگر باشد. به عنوان مثال جرج بوش در انتخابات سال ۲۰۰۰ در ایالت فلوریدا کمتر از ۱۰۰۰ رای مردمی بیشتر از ال گور رای به خود اختصاص داد. در نتیجه همهٔ الکترال کالج مربوط به ایالت فلوریدا به نفع بوش رای دادند وبوش پس از دو بار شمارش دستی آرا و با رای دادگاه به ریاست جمهوری رسید. به این علت مساله به دادگاه کشیده شد که ال گور به دیوان عالی برای سومین شمارش آرا مردمی فلوریدا به دیوان عالی شکایت کرد که این خواسته با مخالفت دیوان عالی مواجه شد. دادگاه حکم داد که شمارش آرا در ۲ نوبت قبلی قانونی و معتبر است ونیازی به شمارش آرا برای سومین بار نیست. در نتیجه الکترال کالجهای فلوریدا به بوش رای دادند وبوش رئیس جمهور شد. در آن سال ایالت فلوریدا برای انتخاب رئیس جمهور تعیین کننده بود. در ضمن برادر بوش در آن موقع فر ماندار فلوریدا بود.

اصلاح نظام انتخاباتی به اجرای قانون رأی گیری در آمریکا کمک خواهد کرد

یک کارمند انتخاباتی در حال نمایش وسیله ای جدید در آستین، تگزاس است که در اخذ آراء به کار گرفته می شود.(مقدمۀ زیر برگرفته از” انتخابات آمریکا به طورخلاصه” از انتشارات وزارت امور خارجه است.)

هزاران تن از مقامات رسمی، مسئولیت سازمان دادن و به اجرا درآوردن انتخابات آمریکا را به عهده دارند، که شامل جدول بندی و تأیید نتایج هم می شود. این مقامات باید به یک سلسله کار های مهم وپیچیده بپردازند – تعیین تاریخ دقیق انتخابات، تأیید صلاحیت کاندیدا ها، ثبت نام رأی دهندگان واجد شرایط و آماده کردن صورت اسامی آنان، انتخاب دستگاه ها و تجهیزات رأی گیری، طراحی برگه های رأی گیری، گردآوردن یک نیروی کار برای مدتی موقت به منظور ادارۀ روند کار در روز انتخابات؛ و بعد جدول بندی آرا و تأیید نتایج.

اکثریت انتخابات در آمریکا چندان به هم نزدیک نیست، اما گاهی رقابت ها به نتایج بسیار نزدیکی می انجامند یا نتایج آنها مورد اعتراض اقع می شود. انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۰۰ – برای تعیین برندۀ انتخابات ریاست جمهوری با نزدیکترین نتایج به دست آمده در تاریخ آمریکا – موجب شد تا آمریکاییان با بسیاری از مسائل مربوط به ادارۀ انتخابات برای اولین بار آشنا شوند.

رأی دادن در ایالات متحده طی یک فرایند دو مرحله ای انجام می شود. در این جا یک فهرست کلی از رأی دهندگان واجد شرایط موجود نیست، بنابراین، شهروندان قبل از ثبت نام برای شرکت در انتخابات، از لحاظ صلاحیت باید مورد تأیید قرار بگیرند. شهروندان در محل اقامت خود برای رأی دادن ثبت نام می کنند؛ در صورتی که به محل جدیدی نقل مکان کنند، باید مجددا ً در محل اقامت جدید خود ثبت نام نمایند. ترتیب ثبت نام از رأی دهندگان برای جلوگیری از تقلب در انتخابات برقرار شده است، اما نحوۀ آن از ایالت به ایالت متفاوت است. در گذشته، ثبت نام گزینشی از رأی دهندگان موجب کنار ماندن بعضی از شهروندان– مخصوصا ً آفریقایی آمریکاییان ساکن در جنوب کشور – از شرکت در انتخابات می شد. اخیرا ً کوشش شده است تا در این فرایند تسهیلاتی ایجاد شود. برای مثال، طبق مصوبۀ ملی ثبت نام رأی دهندگان متعلق به سال ۱۹۹۳، شرکت کنندگان می توانند همزمان با تمدید گواهینامۀ رانندگی خود، برای رأی دادن در انتخابات نیز ثبت نام کنند.

یکی از مهمترین وظایف مسئولان انتخابات حصول اطمینان از حضور افراد واجد شرایط در فهرست اسامی و عدم حضور غیر واجدین شرایط در این فهرست هاست. عموما ً مسئولان انتخابات محلی در این مورد اشتباه می کنند و نام کسانی که واجد شرایط رأی دادن نیستند، در فهرست اسامی باقی می ماند. وقتی شهروندانی که نام آن ها در فهرست اسامی ذکر نشده به پای صندوق های رأی گیری می روند، به آنها یک برگۀ رأی گیری موقت داده می شود. و قبل از این که رأی آن ها در شمارش آراء منظور گردد، به وضعیت آن ها از لحاظ احراز شرایط رسیدگی می شود.

اداره و سرپرستی انتخابات

همان طورکه تا کنون مشاهده شده، در یالات متحده، انتخابات، حتی برای مناصب فدرال،به صورت محلی اداره می شود. و اداره کنندگان انتخابات – که معمولا ً مسئولان شهرداری یا شهرداری های منطقه ای یا متصدیان آن هستند – وظایف دشواری به عهده دارند. آنها نه تنها در تمام طول سال مسئول ثبت نام از رأی دهندگان و تعیین افراد واجد شرایط رأی دادن هستند، بلکه برای هر انتخابات باید به طراحی برگه های رأی بپردازند و اطمینان حاصل کنند که نام کاندیدا های صلاحیت دار در فهرست آمده و همه چیز درست نوشته شده است. آنها برگۀ رأی گیری را تا جایی که امکان دارد باید ساده و روشن طراحی کنند.

در حال حاضر هیچ ضوابطی در سطح ملی برای این برگه ها وجود ندارد. طبق مصوبۀ حق رأی دادن، مسئولان انتخابات باید برگه های رأی گیری را به چند زبان تهیه کنند (در صورتی که زبان اول مردم انگلیسی نباشد). در بعضی محدوده های قضایی، فهرست نام کاندیدا ها و احزاب باید به طور نامنظم روی ورقه آورده شود. و نهایتا ً ، مسئولان محلی انتخابات، باید دستگاه های رأی گیری را هم انتخاب کنند و توجه داشته باشند که برگه های رأی با دستگاهی که انتخاب می کنند بخواند.

در فاصله بین دو انتخابات، نگهداری و انبار کردن این دستگاه ها با مسئولان محلی است. و یکی از مشکل ترین وظایف آن ها استخدام موقت کادر وسیعی از کارکنان برای یک دوره کار فشرده (معمولا ً ۱۰ تا ۱۵ ساعت) در روز انتخابات است.

ماهیت رأی گیری

به این ترتیب، تلاش های زیادی برای آماده کردن مقدمات یک انتخابات عادلانه، قانونی و حرفه ای باید صورت بگیرد. از آن جا که وسایل و برگه های رأی گیری معمولا ًتوسط مسؤلان محلی تهیه و خریداری می شود، نوع و وضعیت وسایل مورد استفادۀ رأی دهندگان، غالبا ً با وضعیت اجتماعی-اقتصادی و مبنای مالیاتی محلی که در آن سکونت دارند، درارتباط است. و چون درآمد های مالیاتی محلی برای تأمین بودجۀ مدارس، پلیس، خدمات آتش نشانی، و پارک ها و تسهیلات تفریحی نیز در نظر گرفته می شود، سرمایه گذاری در استفاده از فن آوری پیشرفته برای انتخابات از اولویت کمتری برخوردار بوده است.

در ایالات متحده، دستگاه های رأی گیری و شمارش رأی تنوع زیادی دارند، و دور نمای فناوری رأی گیری مرتب در حال تغییر است. امروزه در جا های معدودی رأی گیری به صورت دستی انجام می شود، یعنی همان طور که در گذشته رسم بوده است، با ارائۀ ورقه های کاغذ که در کنار نام کاندیدای موردنظر باید علامت ضربدر گذاشته شود، اما خیلی از سیستم های کامپیوتری هم هنوز به برگه های کاغذی وابسته هستند که باید داخل دایره ها را سیاه کرد ویا خطوط را به هم متصل ساخت. این برگه ها سپس از طریق کامپیوتر کاویده می شوند و تعداد آرا ثبت می گردد؛ به دستگاه مخصوص این کار، سیستم کاوش بصری گفته می شود.

در بعضی محدوده های قضایی هنوز از دستگاه های اهرم دار استفاده می شود، در این روش، رأی دهندگان اهرمی را در کنار نام کاندیدای مورد نظر خود، یا مسئله ای که به آن رأی می دهند، پایین می آورند. از دیگر دستگاه های بسیار معمول، دستگاه مجهز به کارت سوراخ دار است. برگۀ رأی گیری از یک کارت تشکیل شده که در کنار اسامی سوراخ هایی وجود دارد، یا این که کارت در دستگاه نگهدارندۀ کارت قرار گرفته که با تصویر برگۀ رأی گیری مطابق می شود و بعد سوراخ می گردد. این شیوۀ رأی گیری موجب بروز اختلافاتی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۰ در فلوریدا شد. در نتیجۀ این اتفاق، در بسیاری از محدوده های قضایی استفاده از این دستگاه خاص کنار گذاشته شد. مصوبۀ کمک به رأی گیری در آمریکا موجب تأمین بودجه برای بسیاری از محدوده های قضایی در جایگزین کردن سیستم های اهرم دار و پانچ کارت بود.

گرایش فعلی، به استفاده از دستگاه های ثبت مستقیم الکترونیکی (DRE) است، که دارای مانیتور های فشاری، مانند دستگاه های خودپرداز بانک ها هستند. کارشناسان سیستم های ایمنی جهت حساس تر کردن این دستگاه ها مشغول به کار هستند.

یکی از تحولات بزرگ در سیستم های رأی گیری، در پیش گرفتن روش هایی است که رأی دهندگان قبل از شروع انتخابات بتوانند رأی دهند. آغازگر این گرایش تسهیلاتی بود که برای رأی دهندگان غایب در نظر گرفته شد، یعنی کسانی که روز انتخابات در محل سکونت خود حضور نداشتند. در بعضی ایالات و محدوده های قضایی استفاده از این روش آزاد شد، به این ترتیب که شهروندان به عنوان “رأی دهندگان همیشهً غایب” ثبت نام می کنند و برگه ای برای رأی گیری به نشانی پستی آن ها ارسال می شود. در ایالت اورگان، انتخابات به تمامی ً از طریق پست انجام می شود، اما در حال حاضر اورگان تنها ایالتی است که این روش را در پیش گرفته است. رأی دهندگان غایب، عموما ً برگۀ تکمیل شدۀ رأی خود را از طریق پست برمی گردانند.

از دیگر راه های تازه، “رأی دادن پیش از موعد ” است، که دستگاه های رأی گیری، از سه هفته قبل از روز انتخابات، در مراکز خرید و دیگر مکان های عمومی تعبیه می شوند. شهروندان به فراخور موقعیت خود، برای رأی دادن اقدام می کنند.

شمارش آراء

جدول بندی آرا روز انتخابات تنظیم می شود. با این که از رأی دادن پیش از موقع استقبال زیادی صورت می گیرد، این آراء تا بعد از اتمام مهلت انتخابات شمارش و جدول بندی نمی شوند، به همین دلیل نمی توان به طور رسمی اعلام کرد که کدام کاندیدا ها جلو تر وکدام عقب تر هستند. اطلاعات پیش از موقع در مورد نتایج، ممکن است بر مراحل نهایی انتخابات تأثیر بگذارد.

جنبش اصلاحات

یکی از درس های انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۰ این بود که مسائلی که سرپرستی انتخابات، رأی گیری و شمارش آرا در فلوریدا با آن مواجه شد، می توانست در هر نقطۀ دیگر ایالات متحده نیز با شدت و ضعفی مشابه رخ دهد. در این مورد مطالعات و تحقیقات زیادی صورت گرفت، و کارشناسان زیادی در میز گرد ها شرکت و ابراز عقیده کردند و نهایتا ً تصمیم گرفته شد که نیاز به پاره ای اصلاحات وجود دارد.

در سال ۲۰۰۲، کنگره قانون کمک به رأی گیری در آمریکا (HAVA) را از تصویب گذراند، که حاوی اصول متعددی است. اول این که، دولت فدرال تقبل کرد برای جایگزین کردن دستگاه های قدیمی کارت سوراخ دار و اهرمی، بودجه ای در اختیار ایالات و مناطقی که نیاز دارند، قرار دهد. دوم این که، کمیسیون یاری به انتخابات برای تأمین کمک های فنی به مسئولان محلی انتخابات تشکیل شد وضوابطی برای دستگاه های رأی گیری معین کرد. مجموعۀ اقدامات این کمیسیون، ترتیب دادن برنامه های پژوهشی برای مطالعه روی دستگاه های رأی گیری و طراحی برگه های رأی، شیوۀ ثبت نام، شیوه های رأی گیری موقت و جلوگیری از تقلب، روند استخدام و تربیت کارکنان حوزه های رأی گیری، برنامه های آموزشی برای رأی دهندگان و دیگر مسائل را در بر می گیرد.

مصوبۀ HAVA نمایانگر دخالت محدود دولت فدرال در یک مسئلۀ اداری محلی است.اما این اصلاحات موجب تأکید بر اعتمادی است که آمریکاییان به سیستم انتخابات کشورشان دارند. و وقتی می اندیشیم که انتخابات یعنی مشروعیت دادن به بنیاد دموکراسی، هزینه هایی که دراین راه صرف می شود، ناچیز جلوه می کند.

جهت جستجو سریع موضوع مقاله ، پرسشنامه ، پاورپوینت و گزارش کارآموزی می توانید از قسمت بالا سمت راست جستجو پیشرفته اقدام نمایید.

همچنین جهت سفارش تایپ ، تبدیل فایل پی دی اف (Pdf) به ورد (Word) ، ساخت پاورپوینت ، ویرایش پایان نامه و مقاله با ما در تماس باشید.