وحی

وحی به معنای آگاهانیدن یا سخن پنهانی است، گاهی هم به معنی الهام، طلب، اخبار، فرمان، اشاره سریع و … به کار رفته است. در اصطلاح مفسران قرآن و دانشمندان علوم قرآنی، وحی چنین تعریف‌هایی دارد:

دانش و هدایتی که خداوند به شیوه‌ای سری و پنهانی و خلاف رسم معمول بشر در هر زمینه‌ای که بخواهد به بندگان برگزیده اش ارزانی دارد.

و نیز:

کلامی که خداوند به یکی از پیامبرانش فرو می‌فرستد و به آن دلش را نیرو می‌بخشد، و آن پیامبر می‌تواند عین آن را بر زبان آورد یا بنویسد و به مردم ابلاغ کند.

وحی بر رسولان و پیامبران به دو گونه است:

۱- القا در قلب، یعنی شیوه الهام یا رویای صادقه

۲- سخن گفتن از آن سوی حجاب الهی با فرستادن جبرئیل.

واژه وحی در قرآن کریم به معناهای زیر به کار رفته است:

— الهام فطری به انسان، همانند الهام به مادر حضرت موسی (سوره قصص، آیه ۷)

— الهام غریزی به حیوانات، همانند الهام به زنبور عسل (سوره نحل، آیه ۶۸)

— فرمان به جمادات، همانند فرمان دادن به زمین در آستانه روز قیامت (سوره زلزال، آیه ۵)

— وسوسه شیطانی (سوره انعام، آیه ۱۱۲)

— اشاره سریع، (سوره مریم، آیه ۱۱)

— خبردادن و آگاهیدن (سوره آل عمران، آیه ۴۴)

— رویا؛ همانند رویای حضرت ابراهیم علیه السلام درباره ذبح فرزندش.

گفتنی است که سه مورد آخر از جمله وحی‌ها بر پیامبران است.

وحی در قرآن

 وحی در هنگام نبرد از جبرئیل فرشته به محمد پیامبر.واژه وحی در قرآن به معناهای زیر به کار رفته‌است

الهام فطری به انسان، همانند الهام به مادر موسی (سوره قصص، آیه ۷)

الهام غریزی به حیوانات، همانند الهام به زنبور عسل (سوره نحل، آیه ۶۸)

فرمان به جمادات، همانند فرمان دادن به زمین در آستانه روز قیامت (سوره زلزال، آیه۵)

وسوسه شیطانی (سوره انعام، آیه ۱۱۲)

اشاره سریع، (سوره مریم، آیه ۱۱)

خبردادن و آگاهیدن (سوره آل عمران، آیه ۴۴)

رویا؛ همانند رویای ابراهیم درباره ذبح فرزندش.

گفتنی است که سه مورد آخر از جمله وحی‌ها بر پیامبران است.

ارتباط خداوند با انسان از راه وحی، چند گونه است و میان آنها چه تفاوتهایی وجود دارد؟

وحی، معانی و کاربردهای گوناگونی دارد که فراگیرترین معنای آن، القای سریع و نهانی است. این معنای مشترک در همهی مصداقها و کاربردها، صدق میکند، خواه القای امری تکوینی بر جمادات باشد یا القای امری غریزی بر حیوانات; تفهیم خطورات فطری و قلبی بر انسانهای معمولی باشد یا تفهیم پیام شریعت بر پیامبران; با اشاره باشد یا نوشتار پنهانی. در همهی این موارد، ویژگی تفهیم و القای سرّی و سریع، نهفته است.

کاربردهای وحی در قرآن

۱ـ وحی نبوت و رسالت

خداوند در آیهی ۱۶۳ سورهی نساء میفرماید:

انا اوحینا الیک کما اوحینا الی نوح و النبیین من بعده… .

ما به تو وحی فرستادیم همانگونه که به نوح و پیامبران پس از او، وحی کردیم.

۲ـ وحی الهام

در آیهی ۶۸ سورهی نحل آمده است:

و اوحی ربک الی النحل ان اتّخذی من الجبال بیوتاً ومن الشّجر ومما یعرشون.

پروردگارت به زنبور عسل الهام کرد از درخت و داربستهایی که (مردم میسازند)، خانههایی برای خود برگزین.

۳ـ وحی اشاره

خداوند متعال در آیهی ۱۱ سورهی مریم دربارهی زکریا میفرماید:

فخرج علی قومه من المحراب فاوحی الیهم ان سبحوا بکره و عشیاً.

زکریا از محراب عبادتش به سوی مردم بیرون آمد و با اشاره به آنها گفت: صبح و شام، خدای را تسبیح گویید.

۴ـ وحی تقدیر

در آیهی ۱۲ سورهی فصلت میفرماید:

و اوحی فی کل سماء امرها.

و فرمان خود را در هر آسمان مقدّر فرمود.

۵ـ وحی امر

در آیهی ۱۱۱ سورهی مائده میخوانیم:

واذا اوحیت الی الحواریین ان آمنوا بی و برسولی.

به خاطر آور هنگامی را که به حواریون امر کردم به من و فرستادهام ایمان بیاورید.

۶ـ وحی به معنی بیان مخفی

خداوند در آیهی ۱۱۲ سورهی انعام دربارهی شیطانها میفرماید:

یوحی بَعْضُهُم الی بعض زُخرُف القول غروراً.

بعضی از آنان، سخنان دروغ و فریبنده را به طور سرّی در اختیار دیگران میگذارند.

جهت جستجو سریع موضوع مقاله ، پرسشنامه ، پاورپوینت و گزارش کارآموزی می توانید از قسمت بالا سمت راست جستجو پیشرفته اقدام نمایید.

همچنین جهت سفارش تایپ ، تبدیل فایل پی دی اف (Pdf) به ورد (Word) ، ساخت پاورپوینت ، ویرایش پایان نامه و مقاله با ما در تماس باشید.