پایان نامه تاریخچه تصویرسازی مربوطه به صورت فایل ورد و قابل ویرایش بوده و شامل ۱۲۲  صفحه می باشد . بلافاصله بعد از پرداخت لینک دنلود پایان نامه تاریخچه تصویرسازی نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک مقاله مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد

فهرست مطالب

مقدمه ……………………………………………………………………………………………. ۱

فصل اول………………………………………………………………………………….

تاریخچه تصویر سازی در ایران………………………………………………………………… ۳

تاریخچه تصویر سازی در غرب…………………………………………………………………………… ۳۷

اهمیت تصویر…………………………………………………………………………………………. ۴۱

تصویرسازی…………………………………………………………………………………… ۴۲

تفاوت تصویرسازی با نقاشی…………………………………………………………………….. ۴۵

هدف از تصویرسازی………………………………………………………………………………. ۵۰

فصل دوم………………………………………………………………………….

تصویرسازی و مخاطب آن…………………………………………………………………. ۵۶

ارتباط بین متن و تصویر (صفحه آرایی)……………………………………………………………….. ۶۰

انواع تصویرسازی……………………………………………………………………….. ۶۴

تصویرسازی برای کودکان……………………………………………………………….. ۶۸

تصویرسازی برای بزرگسالان………………………………………………………. ۷۲

تفاوت تصویرسازی برای کودکان و بزرگسالان…………………………………………………………… ۷۵

فصل سوم………………………………………………………………………….

رنگ در تصویرسازی……………………………………………………………………………. ۷۸

اکسپرسیون رنگ (حالت رنگ)…………………………………………………………………… ۹۰

نقش رنگ در ترکیب بندی………………………………………………………………….. ۹۱

روانشناسی رنگ…………………………………………………………………………………….. ۹۲

فصل چهارم……………………………………………………………………………..

تصویر آموزشی چیست؟………………………………………………………………………………. ۹۸

کاربرد تصویر در آموزش……………………………………………………………………………….. ۹۸

اهمیت تصویر در کتاب های آموزشی………………………………………………………….. ۹۸

مشخصات تصویرگر خوب…………………………………………………………………….. ۹۹

اصول و معیارهای تصویرگری………………………………………………………….. ۱۰۱

ملاک تصویرگری برای گروه سنی کودکان………………………………………… ۱۰۲

ملاک تصویرگری برای گروه سنی نوجوان………………………………………………………………….. ۱۰۵

منابع……………………………………………………………………………………….. ۱۲۱

مقدمه

نیاز انسان برای  «بیان» در قالب های گوناگون شکل می گیرد. از جمله نیاز انسان برای «بیان» از طریق واژه ها «شعر» به وسیله صوت «موسیقی» توسط حرکات ریتمیک «رقص» و از راه تصویر (طراحی و نقاشی). امروزه نیز با وجودی که وسایل ارتباط زیادی، افزون بر طراحی در دسترس انسان معاصر قرار گرفته است. همچنان نیاز بیان از طریق تصویر حرف اول را می زند. کودک به محض دست گرفتن مداد در خود احساس می کند که خطوط درهمی را بر روی کاغذ ترسیم کند. این خطوط درهم زمانی برای او حکم خورشید و وقتی دیگر تصویر پدر و زمانی هم نمادی از گربۀ منزل است. امروزه به هر جا که نظر افکنیم مشاهده می کنیم که «تصویر» همه جا را احاطه کرده و نقش عمده ای را در ارتباطات بشری بر عهده دارد. تصویر جزء لاینکف زندگی انسان ها می باشد. در دنیای امروز فن «ارتباط تصویری» از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. این برتری به واسطۀ وسعت سطوح و همه جانبه بودن آن و همچنین درک مشترک انسان ها از دیدن تصاویر می باشد که فراتر از مرزهای جغرافیایی و به رغم وجود ملیت ها و فرهنگ های مختلف جوامع بشری، مشترکات زیادی در بر داشته و مفاهیم از طریق تصاویر را به همراه دارد. در حال حاضر یادگیری به زمان حضور در مدرسه محدود نمی شود، بلکه تمام جنبه های حیات انسان را در بر می گیرد. یکی از مهم ترین و رایج ترین منابع تحقق یادگیری مؤثر و پایدار در کشورمان، کتاب های آموزشی هستند. یادگیری اطلاعات از طریق کتاب، علی رغم گسترش اینترنت همچنان اهمیت خود را حفظ کرده است. (گاینه وریس، ترجمه مهجور، ۱۳۷۸).

کتاب های آموزشی توانسته اند در کنار ابزار پیچیده و سریع توسعه یافته ی رسانه ای در سراسر نظام های آموزشی جهان همچنان اهمیت خود را حفظ کنند و به تحقق یادگیری در سطوح مختلف فراگیران بپردازند.

تاریخچه تصویر سازی

تصویرگری در ایران با تصاویر به جامانده از دوره های مختلف و از عهد باستان آغاز شده است ولی به سبب دسترسی نداشتن به کتابها یا دست نوشته های آن دوران شاید نتوان آغازی دقیق برای آن قائل شد. در بررسی های تاریخ نگاشتن همواره می توان به اسناد تصویری به جامانده از گذشته استناد کرد. زیرا قطعاً برای خلق آنها پیش زمینه های تصویری وجود داشته است. بعد از اسلام نیز با توجه به گسترش فن کتاب آرایی اسناد و مدارک بیشتری از این هنر برای ما به یادگار مانده است تاریخ نگاران هنر برای سهولت اشاره به تاریخ هنر نقاشی ایران و سیر تکاملی آنگاه نام سلسله حکومت ها، گاه نام مراکز و شهرهای خاستگاه آن مکتبها، یا نام هایی تلفیقی بر آنها نهاده اند. از آنجا که تاریخچه این هنر بسیار طولانی و حجیم است، در این فصل به شرح مختصری در رابطه با دوران نقاشی می پردازیم.

دوران باستان

ایران در مشرق زمین سرزمینی کهن است با پیشینه ای تاریخی از گذشته های دور و همواره جایگاه رفیعی در جهان و منطقه داشته است اقوام مختلف اسناد تصویری فراوانی از دوره غارنشینی، تمدن های اولیه، و شهرنشینی از خود بر جای گذاشته اند و بیشتر این اسناد بر دیواره غارها (نظیر غار میرملاس در لرستان)، کوهها، ظرف های سفالی و فلزی، بناها، جنگ افزارها و دیگر ابزار و لوازم مشاهده می شود. سفالینه های سیلک (کاشان) مارلیک و تپه حصار (دامغان) نمونه های بارزی از نگرش هندسی و تزیینی این نقش مایه ها به شمار می آیند؛ یا مفرغ های لرستان که بر آنها نقوشی اساطیری، جانوری، و اغلب به صورت قرینه در ابزار و وسایل روزمره تا جنگ افزارها نقش بسته است؛ یا می توان در بناهای بر جای مانده از دوران هخامنشی
شمایل های انسانی را در حین مراسم نوروز، پرداخت خراج، و مراسمی دیگر مشاهده کرد که هر یک جلوه هایی از هنر روایتی را دربردارد. از زمان زردتشت اوستا از کتابهای مقدس ایرانیان به شمار می آمد و نوشته ها و مطالب آن را بر هزاران پوست گاو می نوشتند. در ایران برای نگارش علاوه بر پوست از الواح گلی یا سنگی هم برای ثبت وقایع استفاده می شد. هرچند از آن عهد نسخه هایی خطی برجای مانده است ولی برخی از مورخان به کتابهایی چون خدای نامک (شامل تاریخ زندگی شاهان ایرانی) اشاره می کنند. استاد ملک الشعرای بهار به کتابی با عنوان ارداویراف نامه اشاره می کند که حاوی وقایع دینی موضوعات اجتماعی، و موارد اخلاقی و ظاهراً حجم زیادی از آن به صورت تصویری بوده است.

مانی پیامبر نیز کتاب خود ارژنگ را برای پیروان خود به صورت تصویری آورد و معجزه خود را در قالب نقاشی به همراه متن در خصوص تعالیم و آیین مانوی عرضه کرد در بین خصوصیات بارز ارژنگ می توان به هم نشینی حروف تصاویر و نقش های تزیینی، خطوط پیرامونی تیره، رنگ آمیزی تخت و ساده، و چهره هایی متأثر از اقوام چینی و خاور دور اشاره کرد. بعدها این عوامل در هنر تورفان واقع در چین که پیروان مانی در آنجا حضور داشتند به خوبی تأثیر گذاشت.

دوره اسلامی

«با پذیرش اسلام روند نقاشی و هنر کتاب آرایی در ایران رو به رشد نمود. از سویی بحث در خصوص رواج کلام خداوند و از سوی دیگر شوق و علاقه ایرانیان مسلمان به کسب علوم مختلف و ادبیات زمینه را برای رشد اینگونه از هنرها به وجود آورد.

از این رو، غالب آثاری که در تاریخ نقاشی و نگارگری ایران که به عنوان اسناد و گواه معتبر به شمار می آیند مربوط به دوران پس از اسلام است.

از خصوصیات بارز نگارگری ایرانی بعد از اسلام پیوستگی و پیوند آن با آیین سخنوری و ادب پارسی است؛ تا بدان حد که همواره این دو در هنر کتاب آرایی ایرانیان به صورت اجزائی جدایی ناپذیر از هم درآمدند. نگارگران واژگان و ابیات سخنوران و شاعران را در قالب خط، رنگ، و سطح درهم می آمیختند تا تصاویری نو بیافرینند. غایت و هدف مؤلف و نگارگر دست یافتن به صورخیال و برداشت و درک صحیح تر از حقایق ازلی بود.

بدین جهت مشاهده می کنیم که در فرهنگ و ادب ایرانی صور خیال در شعر و نگارگری ایرانی همدیگر را به خوبی پوشش داده اند و در اینجاست که می توانیم شاهد رواج توصیفات شاعران و ادبیان ایرانی در آثار مکتوب باشیم از جمله: توصیفاتی نظیر قد سرو، شب لاجوردی، خورشید زرین، روی ماه و غیره که موجب پیدایش عناصر تصویری معادل توسط هنرمندان نگارگر گردید. بدین ترتیب نگارگران به مروز تصاویری قراردادی بر پایه ادبیات جمع آوری نمودند که تا امروز در این هنر چون اصولی محکم و استوار برجای مانده و هنرمندان نگارگر خود را ملزم به انجام آن می دانند. از این رو همواره در هنر نگارگری با ادبیات و رشد سخنوری و شعرسرایی پیوندی غنی و محکم به وجود آمد، و با ادبیات نگارگری نیز رشد یافت و شکوفا گردید. زمانی که ادبیات کلاسیک ایرانی با فراز و نشیب مواجه می شد نزول سیر تصویری در نگارگری به خوبی خود را نشان می داد»[۱]

در قرن اول هجری اسلام رایج ترین دین و عربی زبان رایج ایران و کشورهای همسایه به شمار می آمد. در قرن دوم هجری زبان فارسی دری پا به عرصه وجود گذاشت رودکی پدر ادبیات کلاسیک ایران، در اواخر قرن سوم هجری، ادبیات را به اوج رساند.

از آن زمان به بعد ادبیات ایران حرکتی شتابان و رو به رشد را آغاز کرد در هر عصر ادیب و نابغه ای در عرصه ادبیات ایران ظاهر شد در اواخر قرن چهارم حکیم فردوسی اثر جاودانه خود شاهنامه، را سرایید و منظومه های وامق و عذرا را عنصری ورقه و گلشاه را عیوقی، ویس و رامین را گرگانی به ادبیات عنی ایران افزودند. حکیم نظامی گنجوی اثر جاویدان خود، خمسه نظامی، را پدید آورد که در ادبیات آن عصر تحولی عظیم پدید آورد. سعدی در قرن هفتم هجری آثار جاودانه خود بوستان و گلستان را نه تنها به ایرانیان بلکه به جهانیان عرضه کرد.

در قرن هشتم هجری نیز شعرایی چون امیر خسرو دهلوی، خواجوی کرمانی، و غزل سرایانی نظیر حافظ و خجندی ظهور کردند. قرن نهم هجری نیز عصر جامی سخنور بود که توانست انواع سخنوری گذشته را با هم بیامیزد.

ادبیات در قالب کتابهایی نظیر شعر، حماسه، علوم پزشکی، گیاه شناسی، فقه و رساله های گوناگون به طرزی شگفت انگیز در این اعصار شکوفا گشت و بیشتر این آثار با تصاویر نگارگران، خط خطاطان، تذهیب و جدول کشی مذهب کاران و تجلید جلدسازان زینت یافته بود. بدین سان، هنر کتاب آرایی به وحدت و یگانگی تمامی عناصر تزیینی نیازی روحی پیدا کرد. این موجب شد که بسیاری از نگارگران خود خطاط، مذهب کار و نگارگر هم باشند. این به یکدستی بین آثار و توازن عناصر تشکیل دهنده آنها منجر شد. به تدریج که نگارگری از ادبیات دور شد و انس و الفت بین آنها نیز کم اهمیت شد و لطافت، ظرافت، و حکمت را در آثار متأخرتر کمتر می یابیم. در ادامه مکاتب نگارگری دوران اسلامی را به اجمال معرفی می کنیم.

۱٫مکتب بغداد (عباسی)

در این دوره با توجه به محدودیت های تصویری ایجاد شده بسیاری از هنرمندان به دربار خلفای عباسی رفتند و آثاری در کشورهای عراق، عربستان و سوریه کنونی به وجود آوردند. خط کتابت کتابهای عربی بود و در آثار آن دوره هنوز تأثیرپذیری از هنر مانوریان آشکار است. در بیشتر موارد، خطوط محیطی دور تصاویر به رنگ سیاه و رنگ آمیزی ها به صورت تخت و یکدست صورت می گرفت. از کتابهایی که در این دوره به تصویر کشیده شده اند می توان به عجایب المخلوقات قزوینی، التریاق، کتاب داروشناسی دیسقوریدوس و کتاب فی معرفت الخیال الهندسیه اشاره کرد (شکل ۱٫۱).

از تصویرگران و نقاشان معروف این دوره می توان به ابونصر نقاش، ابوبکر محمد بن حسن نقاش، و عبدالله بن فضل اشاره کرد.